Τις λεπτομέρειες μυστικών αποστολών της CIA στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με πρωταγωνιστές …ασυνήθιστους πράκτορες, όπως περιστέρια, κοράκια και δελφίνια, αποκαλύπτουν απόρρητα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα.
Όπως αποδεικνύεται δεν είναι μόνον η Ρωσία η Ουκρανία, που χρησιμοποιούν ζώα για στρατιωτικές αποστολές, αφού οι φάκελοι της CIA φέρνουν στο φως τον τρόπο με τον οποίο εκπαιδεύτηκαν περιστέρια για να φωτογραφίζουν σημαντικές εγκαταστάσεις εντός της ΕΣΣΔ, κοράκια για να ρίχνουν «κοριούς» σε περβάζια παραθύρων και δελφίνια για υποβρύχιες αποστολές καθώς η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ θεωρούσε ότι κάποια ζώα θα μπορούσαν να μετάσχουν στο πρόγραμμα συλλογής πληροφοριών με τρόπο «μοναδικό».
Η «Επιχείρηση Tacana» της CIA
Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία Tacana της CIA στη δεκαετία του 1970 διερεύνησε τη χρήση περιστεριών εφοδιασμένων με μικροσκοπικές κάμερες για την αυτόματη λήψη φωτογραφιών, καθώς τα περιστέρια διαθέτουν τη μοναδική ικανότητα να προσανατολίζονται ακόμη και σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων και να βρίσκουν τον δρόμο της επιστροφής στην αφετηρία τους.
H CIA εκπαίδευε και κοράκια όπως αυτό της φωτογραφίας για μυστικές αποστολές. Ένα απ’ αυτά, ονόματι “Do Da” ήταν πολλά υποσχόμενο, αλλά εξαφανίστηκε καταμεσής της δοκιμής στις αρχές του 1974
Τις λεπτομέρειες μυστικών αποστολών της CIA στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με πρωταγωνιστές …ασυνήθιστους πράκτορες, όπως περιστέρια, κοράκια και δελφίνια, αποκαλύπτουν απόρρητα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα.
Όπως αποδεικνύεται δεν είναι μόνον η Ρωσία η Ουκρανία, που χρησιμοποιούν ζώα για στρατιωτικές αποστολές, αφού οι φάκελοι της CIA φέρνουν στο φως τον τρόπο με τον οποίο εκπαιδεύτηκαν περιστέρια για να φωτογραφίζουν σημαντικές εγκαταστάσεις εντός της ΕΣΣΔ, κοράκια για να ρίχνουν «κοριούς» σε περβάζια παραθύρων και δελφίνια για υποβρύχιες αποστολές καθώς η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ θεωρούσε ότι κάποια ζώα θα μπορούσαν να μετάσχουν στο πρόγραμμα συλλογής πληροφοριών με τρόπο «μοναδικό».
Η «Επιχείρηση Tacana» της CIA
Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία Tacana της CIA στη δεκαετία του 1970 διερεύνησε τη χρήση περιστεριών εφοδιασμένων με μικροσκοπικές κάμερες για την αυτόματη λήψη φωτογραφιών, καθώς τα περιστέρια διαθέτουν τη μοναδική ικανότητα να προσανατολίζονται ακόμη και σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων και να βρίσκουν τον δρόμο της επιστροφής στην αφετηρία τους.
Στο Κι Γουέστ της Φλόριντα μια ομάδα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ρινοδέλφινα για υποβρύχιες επιθέσεις κατά εχθρικών πλοίων, ενώ έγιναν επίσης πειράματα με δελφίνια εφοδιασμένα με αισθητήρες, που θα κατέγραφαν τους ήχους σοβιετικών πυρηνικών υποβρυχίων ή θα αναζητούσαν ίχνη πυρηνικών ή βιολογικών όπλων κοντά σε μυστικές εγκαταστάσεις καθώς και δοκιμές προκειμένου να διαπιστωθεί αν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν δελφίνια για να τοποθετούν ή να ανακτούν συσκευές από πλοία εν κινήσει.
Μέχρι το 1967 η CIA δαπάνησε πάνω από 600.000 δολάρια σε τρία προγράμματα: το “Oxygas” με δελφίνια, το “Axiolite” με πτηνά και το “Kechel” με γάτες και σκύλους. Ένα από τα έγγραφα αποκαλύπτει ότι εκπαιδεύονταν και καναδέζικα γεράκια πάνω σ’ ένα πλοίο, ενώ έγιναν πειράματα και μ’ ένα είδος παπαγάλου.
Τα περιστέρια ήταν οι πιο αποτελεσματικοί «πράκτορες» της CIA
Τα πιο αποτελεσματικά απ’ όλα τα ζώα που μετείχαν στα πειράματα αποδείχθηκαν τα περιστέρια και η CIA άρχισε να τα δοκιμάζει σε διάφορες εκπαιδευτικές αποστολές, όπως πάνω από μια φυλακή και μια άλλη πάνω από εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού στην Ουάσιγκτον.
Η μικροκάμερα κόστους 2.000 δολαρίων ζύγιζε μόλις 35 γραμμάρια και οι ιμάντες που τη συγκρατούσαν στο σώμα του περιστεριού λιγότερο από 5 γραμμάρια. Το πείραμα έδειξε ότι περίπου οι μισές από τις 140 φωτογραφίες του φιλμ ήταν καλής ποιότητας -και μάλιστα καλύτερης από εκείνες των κατασκοπευτικών δορυφόρων που χρησιμοποιούνταν την εποχή εκείνη. Φοβούμενοι μήπως κάποιος πολίτης συλλάμβανε ένα περιστέρι με κάμερα κι υπέθετε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατασκοπεύει τους ίδιους τους Αμερικανούς οι υπεύθυνοι του προγράμματος είχαν επινοήσει και μια αληθοφανή ιστορία συγκάλυψης. Μέχρι στιγμής, πάντως, παραμένει άγνωστο πόσες πραγματικές αποστολές έκαναν οι «ιπτάμενοι πράκτορες» της CIA, αφού οι σχετικές λεπτομέρειες παραμένουν απόρρητες.
