Το γλυκό κορίτσι που εκτελούσε Ναζί αφού τους αποπλανούσε σε μπαρ έφυγε από τη ζωή λίγο πριν κλείσει τα 93 της χρόνια. Η Φρέντι Οβερστήγκεν κι η αδερφή της, Τρους, πήγαιναν να … “ψαρέψουν” Ναζί σε μπαρ τους οποίους αργότερα εξολόθρευαν αφού τους είχαν παρασύρει «για βόλτα» στο δάσος.
Γεννήθηκε στο Χάαρλεμ κοντά στο ΄Αμστερνταμ στις 6 Σεπτεμβρίου του 1925. Τη μεγάλωσε η κομμουνίστρια μητέρα της. Σε ηλικία 14 ετών βρέθηκε στην Αντίσταση κατά των Ναζί.
Μαζί με την αδερφή της, Τρους, και τη φίλη τους, Χάνι Σαφτ, ανατίναζαν γέφυρες και σιδηροδρομικές ράγες με δυναμίτη, διάσωζαν εβραιόπουλα από στρατόπεδα συγκέντρωσης και εκτελούσαν όσους περισσότερους Ναζί μπορούσαν με ένα οπλό που είχαν κρυμμένο στο ποδήλατό τους.
Πως γινόταν αυτό; Με τη λογική του …ξελογιάσματος. Το δυναμικό τρίο είχε μια ρουτίνα: πρώτα προσέγγιζε τους Ναζί σε μπαρ απλώνοντας δίχτυα γοητείας και στη συνέχεια τους ρωτούσαν αν ήθελαν «να κάνουν μαζί τους μια βόλτα στο διπλανό δάσος» όπου γινόταν η εκτέλεσή τους με τα προαναφερθέν κρυμμένο όπλο.
«’Επρεπε να το κάνουμε», ανέφερε σε κάποια συνέντευξή της. «΄Ηταν μια αναγκαία … διαβολική πράξη να σκοτώσουμε εκείνους που πρόδωσαν καλούς ανθρώπους». Οταν, όμως, ρωτήθηκε πόσους έχει σκοτώσει, είχε απαντήσει: «Κάποιος δεν πρέπει να κάνει σ’ ένα στρατιώτη καμία απ’ αυτές τις ερωτήσεις».
Η Φρέντι πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019, μια μέρα πριν τα 93α γενέθλιά της.
΄Ηταν το τελευταίο επιζών μέλος της πιο φημσιμένης γυναικείας Αντιστασιακής ομάδας που αφιέρωσε τη ζωή της στην καταπολέμηση του ναζιστικού κινήματος και στο να εκδιώξουν τους Ολλανδούς «προδότες» έξω από το ΄Αμστερνταμ.
Κι οι δυο αδερφές Οβερστήγκεν επέζησαν του πολέμου. Η Τρους βρήκε δουλειά ως καλλιτέχνης κι εμπνεύστηκε να γράψει την αυτοβιογραφία της βασισμένη στα απομνημονεύματά της από την Αντίσταση, ενώ έφυγε από τη ζωή το 2016. Κι όσο για τη Φρέντι, αντιμετώπισε τα τραύματα της τραγικής εποχής φτιάχνοντας μια μεγάλη οικογένεια, όπως έχει πει στο Vice.
Αντίθετα, η φίλη τους, Χάνι Σαφτ, συνελήφθη κι εκτελέστηκε από τους Ναζί λίγες εβδομάδες προτού εκείνοι παραδοθούν.
«΄Ηταν τραγικό και πολύ δύσκολο και κλαίγαμε γι’ αυτό στη συνέχεια», είπε η Τρους σχετικά με την αίσθηση του να έχεις σκοτώσει κάποιον. «Δεν μας ταίριαζε – σε κανέναν δεν ταιριάζει, εκτός κι αν πρόκειται για αληθινούς εγκληματίες».
