Τα συγκλονιστικά υπερφυσικά φαινόμενα, τα οποία είχαν διαδραματιστεί σε σπίτι της Κοζάνης, αποτέλεσαν το κίνητρο, που οδήγησε τον Άγγελο Τανάγρα, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, να τα διερευνήσει επί τόπου.
Όταν έφτασε στην Κοζάνη, ζήτησε και προσωπικώς πληροφορίες από διάφορους αξιόπιστους μάρτυρες, οι οποίοι βεβαίωναν τα καταπληκτικά και πρωτάκουστα φαινόμενα.
Η Καλλιόπη, λοιπόν, είχε εξελιχθεί σε μυθικό πρόσωπο, για όσους τη γνώριζαν. Δεν υπήρχε Κοζανίτης που δεν έλαβε γνώση της ιστορίας της και της επίδρασής της, την οποία είχε σε ορισμένες στιγμές η παρουσία της στο πολύπαθο σπιτικό του Ιωάννη Χαλκιά, όπου ήταν υπηρέτρια.
Κατά τον Άγγελο Τανάγρα, τα όσα εξαιρετικά συνέβησαν εκεί, ήταν απολύτως μοναδικά και οφείλονταν σε τηλεκινησία. Η τηλεκινησία, μάλιστα, εκδηλωνόταν με τρόπο ιδιαιτέρως ζωηρό, θαυμαστό, αλλά και ακίνδυνο, καθώς πολλοί κάτοικοι της περιοχής είχαν γίνει αυτόπτες μάρτυρες.
Την ώρα των φαινομένων, το δυναμόλυτο αυτό μέντιουμ, η Καλλιόπη δηλαδή, ενώ η ίδια υπέφερε από οξείς πόνους και σπασμούς σε όλο της το κορμί, δήλωνε μέσα σε βογγητά και ρίγη: «Κάτι βαρύ σηκώνεται» και πράγματι, εκείνη τη στιγμή που το έλεγε, τα έπιπλα άρχιζαν να δονούνται και να σείονται. Πολλές φορές, τα αντικείμενα έμοιαζαν να χορεύουν έναν άγριο χορό, συνοδευμένο από κρότους, τριγμούς και πάταγο.
Τραπέζια στρωμένα βρίσκονταν από τον επάνω όροφο στο υπόγειο, ασήκωτα βαρέλια κρασί μες στο τζάκι, ογκώδεις ξύλινες γλάστρες, που απαιτούσαν τουλάχιστον έξι ανθρώπους για να μετακινηθούν, ανέβαιναν στην αποθήκη του πρώτου ορόφου.
Κάποτε είχαν κομιστεί στην αυλή του σπιτιού σάκοι με σιτηρά, φορτωμένοι πάνω σε ζώα. Οι ημιονηγοί που τα έφεραν, τα εναπόθεσαν εκεί και παρακάλεσαν τον ιδιοκτήτη να φωνάξει ένα-δυο ανθρώπους, για να τα τοποθετήσουν στην αποθήκη. Έπειτα, αναχώρησαν.
Μα, ένας γνωστός του ιδιοκτήτη, γνωρίζοντας τις ιδιότητες της Καλλιόπης ως τηλεκινητικής, στράφηκε προς τον Χαλκιά αστειευόμενος και του είπε: «Δε φωνάζεις την Καλλιόπη να διατάξει τα σακιά να μπουν μόνα τους μέσα;»
Σε λίγο, έφυγαν, αφού πρώτα έδωσαν παραγγελία στην Καλλιόπη να προσέχει τα σιτηρά να μην τους τα κλέψουν. Όταν, μόλις λίγα λεπτά αργότερα, επέστρεψαν, με κατάπληξη διαπίστωσαν ότι όλα τα σακιά έλειπαν. Είχαν μεταφερθεί μόνα τους στην αποθήκη! Μάλιστα, ακριβώς τη στιγμή που άνοιγαν την πόρτα της αυλής, πρόλαβαν να δουν με τα μάτια τους το τελευταίο σακί να «βαδίζει» προς την αποθήκη! Σημειωτέον, για όλο αυτό το φορτίο απαιτούνταν η κοπιαστική εργασία τουλάχιστον δύο-τριών ανθρώπων για αρκετή ώρα, ενώ στο σπίτι εκείνη τη στιγμή, παρούσα ήταν μόνο η Καλλιόπη.
Άλλη φορά, ο τεράστιος καθρέφτης, ο οποίος κοσμούσε τη σάλα του σπιτιού, μετακινήθηκε από τη θέση του και βρέθηκε καταμεσής της αυλής, χωρίς ούτε να σπάσει, ούτε και να ραγίσει.
Επίσης, επιτραπέζια ρολόγια και καθίσματα τα έβλεπαν να βγαίνουν στην αυλή και κατόπιν να επαναφέρονται στην αρχική τους θέση.
Μια μέρα η Καλλιόπη αρρώστησε. Έπεσε στο κρεβάτι στο χειμωνιάτικο δωμάτιο και είχε σκεπαστεί καλά, γιατί κρύωνε. Κάποιες φίλες της την επισκέφτηκαν για να δουν πώς πάει. Αντιλήφθηκαν, όμως, κάτι εντελώς παράδοξο και ασυνήθιστο. Καταμεσής του δωματίου είχαν συγκεντρωθεί σε μια πανύψηλη, μετέωρη στοίβα, που άγγιζε το ταβάνι, καθίσματα, μαξιλάρια και τραπεζομάντιλα. Η Καλλιόπη, φυσικά, ισχυριζόταν ότι δεν τα είχε μεταφέρει εκείνη.
Έτσι, οι φίλες της τα τακτοποίησαν όλα και καθώς έφευγαν από το δωμάτιο της ασθενούς, έριξαν πάνω στο σκέπασμά της μια δέσμη άχυρα, για να μην κρυώνει. Έπειτα, κοίταξαν από την κλειδαρότρυπα για να δουν τι θα συμβεί. Σε λίγο, τα καθίσματα άρχισαν να κλυδωνίζονται. Τα μαξιλάρια ξεκίνησαν έναν αλλοπρόσαλλο χορό και ένας ορυμαγδός κρότων και ήχων σκέπασε τα πάντα, καθώς όλα τα αντικείμενα και τα έπιπλα μετακινούνταν, σύρονταν ή εκσφενδονίζονταν.
Τότε, άνοιξαν απότομα την πόρτα και τι να δουν; Τα πάντα είχαν και πάλι συγκεντρωθεί στη μέση του δωματίου σε μια πελώρια στοίβα, ενώ η δέσμη από τα άχυρα είχε απομείνει σταθερή και ακούνητη πάνω στην αποκαμωμένη από τον πυρετό Καλλιόπη.
Ο Άγγελος Τανάγρας υποστήριζε πως τα όσα ακολούθησαν ήταν ακόμα πιο παράδοξα και εξακριβωμένα από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων, ενώ ο ίδιος είχε καταγράψει τα αλλόκοτα συμβάντα σε ένα ολόκληρο μπλοκ σημειώσεων.
Επιπλέον, επειδή τα φαινόμενα ήταν παντελώς ακίνδυνα και δεν είχε γίνει ποτέ καμιά ζημιά, οι ιδιοκτήτες τα είχαν συνηθίσει, δεν κατηγόρησαν ποτέ την υπηρέτρια, καθώς καταλάβαιναν ότι τα πάντα συνέβαιναν άθελά της. Μάλιστα, συχνά δάνειζαν τη γυναίκα σε συγγενικά σπίτια, για να δουν και εκεί τις απίστευτες δυνάμεις της.
