ΔΟΜΒΡΑΙΝΑ
Ο Καραϊσκάκης μην μπορώντας να ελεθερώσει απ ευθείας την Αθήνα, έκανε ελιγμό στα νότα του Κιουταχή που πολιορκούσε την Αθήνα. Ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου με 2.500 άνδρες από την Ελευσίνα, αφήνοντας στην Ελευσίνα αρχηγό τον Βάσο.
Στις 27 το βράδυ έφτασε στην Δόμβραινα και επιτέθηκε αμέσως στο χωριό, κατόρθωσε να το κυριεύσει σχεδόν όλο, εκτός από τρις πύργους και λίγα σπίτια στα οποία κατέφυγαν οι εχθροί. Ο Καραϊσκάκης προσπάθησε να πείσει τους Έλληνες να μείνουν εκεί και να φυλάν πολιορκημένους τους εχθρούς, αλλά τα παλλικάρια ήταν εξουθενωμένα από τις κακουχίες και δεν πείστηκαν, αλλά αφού λαφυραγώγισαν το χωριό, έφυγαν.
Την επόμενη μέρα ξανα μπήκαν οι Έλληνες και πολέμησαν τους εχθρούς, οι οποίοι αμύνονταν γενναία. Ο Καραϊσκάκης έστησε σκοπιές στους γύρω δρόμους, προλαβαίνοντας τις ενισχύσεις των Τούρκων που ήρθαν έφιπποι, και τους αναχαίτησε.
Για να διώξει τους Τούρκους έφερε και ένα πυροβόλο από μια γολέττα που αγκυροβολούσε στον όρμο της Δόμβραινας, αλλά τα πυρά δεν επάρκεσαν για να κατεδαφιστούν οι πύργοι. Μετά από μέρες έφτασε και ο Τούρκος Μουσταφάμπεης με 800 μαχητές για ενίσχυση.
Χωρίς ανάπαυση οι Τούρκοι επιτέθηκαν στους Έλληνες, οι οποίοι αμύνθηκαν γεναία. Αργότερα ήρθε και άλλη μια ενίσχυση χιλίων ιππέων περίπου από την Αττική.
Οι Έλληνες συνέχισαν να αμύνονται από τα οχυρώματα, ενώ εκκλησιάζονταν διότι υποπτεύονταν ότι πρόκειτο να γίνει ισχυρή μάχη.
Ο Μουσταφάμπεης όμως έμαθε ότι αποβιβάστηκαν οι Ολύμπιοι στο Ταλάντι (Αταλάντη) και κινδύνευε η τροφοδοσία όλων των Τούρκων προίμησε να σπεύσει προς τα εκεί και να αφήσει τον Καραϊσκάκη.
Ο Καραϊσκάκης βλέποντας ότι λίγοι Τούρκοι μόνο είχαν μείνει για να φυλάν την πεδιάδα οργάνωσε επίθεση, η οποία απέτυχε. Επειδή τελείωσαν και τα τρόφιμα αποχώρησε από την Δόμβραινα για να ενωθεί με το υπόλοιπο σώμα του και με τους στρατηγούς Ρούκη και Δυοβουνιώτη.
