13 Αυγούστου 1922. Ο Κεμάλ Ατατούρκ αρχίζει την τουρκική αντεπίθεση από το Αφιόν Καραχισάρ κάτι που θα οδηγήσει την Ελλάδα στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Μια μέρα σαν σήμερα, 13 Αυγούστου του 1922 αρχίζει ο Κεμάλ την τουρκική αντεπίθεση. Η Μικρασιατική Καταστροφή είναι θέμα ημερών. Με τη Συνθήκη των Σεβρών απέκτησε η Ελλάδα νησιά του Αιγαίου, την Ανατολική Θράκη µέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τη δυνατότητα άσκησης κυριαρχικών δικαιωµάτων στην περιοχή της Σµύρνης που τίθεται υπό ελληνική διοίκηση.
Ηδη από τον Μάιο του 1919 έχει επιβιβαστεί στη Σµύρνη µεραρχία του Ελληνικού Στρατού, κατόπιν αγγλογαλλικής συµφωνίας, µε σκοπό την προστασία των χριστιανών της περιοχής. Ο Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα θριαµβευτής, έχοντας υλοποιήσει το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας. «Σας φέρνω την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» θα πει. Πάνω στον ενθουσιασµό του, ο πολύπειρος πολιτικός, θα πάρει µια πολύ σηµαντική απόφαση που έµελλε να αλλάξει δραµατικά το µέλλον του τόπου: Προκηρύσσει πρόωρες εκλογές, θεωρώντας ότι θα καταγάγει µεγάλη νίκη. Το αισθητήριό του τον προδίδει. Ο Βενιζέλος δεν θα καταφέρει να εκλεγεί ούτε καν βουλευτής! Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, που έχει επιστρέψει στην Ελλάδα έπειτα από αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα, είναι ανεπιθύµητος για τους συµµάχους, οι οποίοι θεωρούν ότι µε την ουδέτερη στάση που τήρησε όταν ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσµιος Πόλεµος ουσιαστικά πριµοδότησε τα αντίπαλα γερµανικά στρατεύµατα. Αρχίζουν να ξανασκέφτονται εάν έπραξαν ορθά που έδωσαν τόσα προνόµια στην Ελλάδα µε τη Συνθήκη των Σεβρών.
Και οι Σύμμαχοι εχθροί μας!
Η νέα κυβέρνηση και το Παλάτι είχαν πλέον απέναντί τους όχι µόνο τον Ατατούρκ αλλά και τους Συµµάχους. Και όµως λαµβάνεται απόφαση οι Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται στη Σµύρνη όχι απλώς να µη γυρίσουν πίσω ή να παραµείνουν έστω εκεί, αλλά να προελάσουν στα βάθη της Ανατολής µε ακόµη περισσότερους άνδρες! Οι νίκες διαδέχονται η µία την άλλη, ενώ λεηλατούνται ολόκληρες περιοχές, µε κάποιους από τους οπλίτες µας να προβαίνουν σε βαρβαρότητες και άσκοπες σφαγές αθώων πολιτών. Τον Μάρτιο του 1921 καταλαµβάνεται το Αφιόν Καραχισάρ, ενώ τον Ιούνιο οι Νεότουρκοι κινδυνεύουν να κυκλωθούν από τον Ελληνικό Στρατό στο Εσκί Σεχίρ.
Το εκστρατευτικό σώµα των 120.000 στρατιωτών υπό τον στρατηγό Αναστάσιο Παπούλα παίρνει εντολή να συνεχίσει διασχίζοντας την Αλµυρά έρηµο. Εχει φθάσει ήδη 300 χιλιόµετρα µέσα στην Ασία και κάποιοι στην Αθήνα ονειρεύονται ότι θα πάρουµε και την Αγκυρα. Τον Αύγουστο του 1921 δίνεται σφοδρή µάχη στον Σαγγάριο ποταµό. Την ελληνική πύρρειο νίκη ακολουθεί µια µακρά περίοδος αδράνειας και από τις δύο πλευρές. Ο 40χρονος Κεµάλ Ατατούρκ συνεχίζει τη στρατολόγηση νέων δυνάµεων, ενώ προβαίνει σε µυστική συµφωνία µε τη νεοπαγή κοµµουνιστική Σοβιετική Ενωση προκειµένου να του παραχωρήσουν πολύτιµο εξοπλισµό, µε αντάλλαγµα τον έλεγχο περιοχών στα σύνορα µε την Τουρκία.
Η τουρκική αντεπίθεση θα ξεκινήσει έναν χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1922. Μέσα σε λίγες εβδοµάδες ο εξασθενηµένος Ελληνικός Στρατός έχει υπό τον έλεγχό του πλέον µόνο τη Σµύρνη. Οι κεµαλικές δυνάµεις είναι πλέον αποφασισµένες να τον εκδιώξουν και από εκεί. Μόλις διασπούν την αντίσταση που προβάλλεται, η κυβέρνηση των Αθηνών διατάσσει την εκκένωση της Μικράς Ασίας. Τα υπόλοιπα δραματικά γεγονότα είναι άλλο κεφάλαιο της Ιστορίας που θα μελετήσουμε σε λίγες μέρες…
Πηγή: 97 χρόνια από τη σφαγή της Σμύρνης
