«Την επόμενη φορά θα ψηφίσω τον τσολιά τον Αλέξανδρο». Τάδε έφη ο τσολιάς Αλέξανδρος. Φραγκοφορεμένος αυτή τη φορά, αφού μιλούσε στην τηλεόραση.
Δεν τον κάλεσαν βέβαια επειδή είχε κάτι το πρωτότυπο να πει για την πανδημία, για την… εκπαίδευση, σαν γονιός μαθήτριας, για τη ζωή σήμερα στην επαρχία και τα προβλήματά της, αν φυσικά δεν είσαι της μεγάλης οικογενείας των Ντάλτον.
Του άνοιξαν τα πορτοπαράθυρά τους επειδή τον ζύγισαν σαν «γραφικό». Τον είδαν σε τοπικό κανάλι να παρουσιάζεται στο δικαστήριο του Πύργου φουστανελάς και τους άνοιξε η όρεξη να προβάλουν τη «γραφικότητά» του πανελλαδικά.
Η ιδιωτική-εμπορική τηλεόρασή μας τρελαίνεται για «γραφικότητες». Τρελαίνεται να αλέθει πέντε – δέκα – πενήντα «περίεργα» και συνήθως αδύναμα ανθρωπάκια τον μήνα, για ν’ αυξήσει το μερίδιό της στη θεαματικότητα. Να παίζει μαζί τους όπως έπαιζαν κάποτε στα χωριά, μπορεί και σήμερα ακόμα, με τον «τρελό» τους. Εκεί πάντως, στο τέλος, όταν ξεθυμαίνει η όρεξη της πλάκας, λίγο πριν παραγίνει βάρβαρη, τον κερνούν ένα ούζο ή ένα τσίπουρο.
Σαν να του ζητούν ομαδικά συγγνώμη. Τέτοια κεράσματα δεν τα συνηθίζει η τηλεόραση, εκτός και θεωρηθεί κέρασμα η ολιγόλεπτη δημοσιότητα που σου εξασφαλίζει, και η οποία όμως αρκετές φορές γίνεται αφορμή καζούρας.
Αλλη η δική της στυγνή δουλειά. Να θυσιάζει αγενώς «περίεργους» ή και ναυαγισμένους τύπους στον βωμό ενός κυνισμού που παριστάνει τον ανάλαφρο και τον ανέμελο, ενίοτε δε και τον ανθρωπιστικό υπερασπιστή της ισηγορίας. «Είδατε; Εμείς δίνουμε δικαίωμα λόγου σε όλους». Και τους το αφαιρούμε τρομαγμένοι την κρίσιμη στιγμή, αν βγουν έξω από το σενάριο, έξω από το προσδοκώμενο και το συμφέρον.
Ο Πυργιώτης φουστανελάς δεν είναι γραφικός. Αρνητής της μάσκας είναι. Πήγε στο δικαστικό μέγαρο ντυμένος Κολοκοτρώνης για να κάνει ντόρο. Και τον έκανε. Τα λεγόμενά του για τις μάσκες είναι αστεία, όμως τα κανάλια τα εμβολίασαν με σοβαρότητα. Τα αντιμετώπισαν σαν να έβγαιναν από το στόμα κάποιου καταξιωμένου γιατρού.
Ο χρόνος που του προσφέρθηκε ήταν σαφώς περισσότερος από τον χρόνο που μετά βίας δόθηκε στον μηνυτή του, τον διευθυντή του δημοτικού σχολείου στο Κουτσοχώρι. Ο δάσκαλος τραβάει των παθών του τον τάραχο με τον μηνυθέντα, που μπορεί να μην είναι με τον Σώρρα, τις ανυπόστατες καταγγελίες πάντως που διαλύουν τον σχολικό ρυθμό τις κάνει σωρηδόν. Την επόμενη φορά θα εμφανιστεί έφιππος. Και θα τραγουδάει: Καβάλα πάω στον δικαστή, καβάλα στα κανάλια…
Καθημερινή
Φουστανέλες και μάσκες
