Ειλεός είναι μια παθολογική κατάσταση κυρίως του λεπτού αλλά και του παχέος εντέρου, η οποία πήρε το όνομά της από το ομώνυμο τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου. Χαρακτηρίζεται από διαταραχές στη διάταξη των εντερικών ελίκων, τον περισταλτισμό, την αιμάτωση, την κινητικότητα της τροφής εντός του εντερικού αυλού οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν ναυτία, εμετό, δυσκοιλιότητα και έντονο κοιλιακό άλγος. Σε προχωρημένα στάδια παρουσιάζεται εντερική νέκρωση και οξεία κοιλία, μια κατάσταση όπου απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση και εάν δε θεραπευθεί ο ασθενής καταλήγει νεκρός. Ο ειλεός διακρίνεται σε δυο κατηγορίες, τον αποφρακτικό και τον παραλυτικό ειλεό.
Η διαφορική διάγνωση του ειλεού περιλαμβάνει παθήσεις ενδοκοιλιακών οργάνων όπως ο κολικός εντέρου (μπορεί και να αποτελεί σύμπτωμα του ειλεού), η γαστρεντερίτιδα, η οξεία σκωληκοειδίτιδα, η εκκολπωματίτιδα, η οξεία παγκρεατίτιδα, η οξεία χολοκυστίτιδα-χολαγγειΐτιδα, ενδοκοιλιακά αποστήματα και περιτονίτιδα.
Τα συμπτώματα του ειλεού περιλαμβάνουν:
- Διάχυτο σπλαχνικό (κολικοειδή) κοιλιακό πόνο που είναι πιο έντονος στον αποφρακτικό ειλεό
- Διάταση κοιλιακών τοιχωμάτων και μετεωρισμό τα οποία είναι πιο εμφανή στον παραλυτικό ειλεό
- Δυσκοιλιότητα
- Ανορεξία
- Ναυτία και χολώδεις ή κοπρανώδεις εμέτους
- Απουσία εντερικών αερίων (φύσεις)
- Αιματηρές κενώσεις
- Από τη φυσική εξέταση στον αποφρακτικό ειλεό υπάρχει επίταση των εντερικών ήχων ενώ στον παραλυτικό πλήρης έλλειψη τους
- Ηλεκτρολυτικές διαταραχές
- Αφυδάτωση.
