Ο τραγουδοποιός και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Γιώργος Μητσάκης σημάδεψε με τα τραγούδια του μια ολόκληρη εποχή. Ήταν ένας από αυτούς που πρωτοστάτησε στην εξέλιξη του ρεμπέτικου τραγουδιού σε λαϊκό. Έγραψε πάνω από 5.000 τραγούδια και ανέδειξε πολλούς από τους νεότερους τραγουδιστές, όπως ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιάννης Πάριος και ο Γιώργος Νταλάρας. Ήταν γνωστός στους μουσικούς κύκλους με το προσωνύμιο «Ο δάσκαλος».
Από την Πόλη στην Αθήνα
Ο Γιώργος Μητσάκης γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη και το 1935 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, πρώτα στην Καβάλα και στη συνέχεια σ’ ένα χωριό κοντά στον Βόλο. Από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική (έπαιζε φυσαρμόνικα) και έγραφε στίχους. Το 1930 έφυγε για την Θεσσαλονίκη προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Δούλευε μεροκάματο, αλλά δεν ξέχασε την αγάπη του για τη μουσική. Η γνωριμία του με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Χατζηχρήστο, που τον μύησε στα μυστικά του μπουζουκιού, καθόρισε τη μετέπειτα πορεία του.
Το 1939 τον βρίσκει στον Πειραιά, απ’ όπου ξεκίνησε την μεγάλη πορεία του στο τραγούδι. Το 1941, μέσα στην Κατοχή, γράφει τα πρώτα του τραγούδια, «Το φτωχό κομπολογάκι μου» και «Όταν καπνίζει ο λουλάς», που βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά. Από το 1947 έως το 1949 εμφανίζεται με τον Μανώλη Χιώτη στο κοσμικό στέκι «Πιγκάλς» της οδού Πατησίων, μια συνεργασία που άφησε εποχή.
Ο Μητσάκης έχει γράψει σε όλα τα είδη τού ρεμπέτικου τραγουδιού, από βαριά ζεϊμπέκικα μέχρι χαρούμενα χασαποσέρβικα και από κανταδόρικα μέχρι ανατολίτικα συρτοτσιφτετέλια. «Ψιλή βροχούλα έπιασε», «Το καπηλειό», «Ο Ναύτης», «Ο Ψαράς», «Το Φανταράκι», «Κάτω απ’ το σβηστό φανάρι», «Βαλεντίνα», «Όσο βαριά είναι τα σίδερα», «Παλαμάκια» είναι μερικά από τα τραγούδια του ανάμεσα στα τόσα και τόσα με θαυμάσιες μελωδίες αλλά και στίχους που σπάνια συναντά κανείς στην ιστορία τού ρεμπέτικου.
Αρκετοί μουσικοκριτικοί θεωρούν τον Μητσάκη ως τον σημαντικότερο ποιητή του ρεμπέτικου, ενώ μουσικά τον κατατάσσουν στους συνθέτες του ρεμπέτικου με δυτικές επιδράσεις. Στο παίξιμο του μπουζουκιού έχει επηρεαστεί πολύ από τον Μανώλη Χιώτη.
Από τα τραγούδια που συνέθεσε μετά την κλασική περίοδο τού ρεμπέτικου αξίζει να αναφερθούν τα: «Απόψε είναι βαριά», «Θλιμμένο δειλινό», «Είναι όλα μαύρα», «Πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαριά», «Όπου Γιώργος και μάλαμα», «Καυγαδάκι», «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Πού ‘σαι καημένε Περικλή», «Στον Πειραιά συννέφιασε», «Μπαρμπα-Θωμάς», «Στης Λαρίσης το ποτάμι» και «Συννεφιές».
Ο Γιώργος Μητσάκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Νοεμβρίου 1993, στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν για αρκετές ημέρες πάσχοντας τα τελευταία χρόνια από καρκίνο.
