Για αδιανόητη αδιαφορία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, κάνει λόγο σε ανάρτησή του ο Δήμαρχος Αγράφων Αλέξης Καρδαμπίκης, σχετικά με την ανακατασκευή του δρόμου που συνδέει τα όρια του νομού Ευρυτανίας (Κέδρα) με τα Βραγγιανά Καρδίτσας του Δήμου Αργιθέας, που καταστράφηκε από την πρόσφταη κακοκαιρία.
Το συγκεκριμένο δρόμο μεταξύ άλλων χρησιμοποιούσαν καθημερινά και τρεις μαθητές από τα Βραγγιανά για να πάνε στο σχολείο τους στο Ραπτόπουλο, κάτι που πλέον είναι αδύνατον από τις πολλές λακούβες και τα νεροφαγώματα που καθιστά πολύ επικίνδυνη τη χρησιμοποίησή του!
Διαβάστε την ανάρτηση του κ. Καρδαμπίκη που συνοδεύεται και από εικόνες που μαρτυρούν την επικινδυνότητα του δρόμου:
«ΑΔΙΑΝΌΗΤΗ ΑΔΙΑΦΟΡΊΑ…
Μετά την επέλαση κ της τελευταίας σφοδρής κακοκαιρίας, ο δρόμος που συνδέει τα όρια του Νομού Ευρυτανίας (Κέδρα) με τα Βραγγιανά Καρδίτσας και είναι χωμάτινος πλέον είναι απροσπέλαστος. ‘Οπως βλέπετε κ στις φωτογραφίες, αν έρθει κάποιος εδώ θα αντικρύσει τριτοκοσμικές εικόνες. Κι όμως αυτός ο λασπωμένος, κατεστραμμένος κ επικίνδυνος χωματόδρομος, οδηγεί τρεις μαθητές στο σχολείο τους. ‘Η μάλλον οδηγούσε γιατί πλέον δεν οδηγεί, αφού το σχολικό που μετέφερε τους μαθητές από τα Βραγκιανά στο σχολείο τους στο Ραπτόπουλο δεν μπορεί πια να κάνει αυτή τη διαδρομή αφού ο χωματόδρομος έχει γεμίσει λακκούβες, πέτρες, μεγάλες φθορές και πραγματικά είναι εντελώς αδιαπέραστος.
Η κατάσταση αυτή κρατάει πάρα πολλά χρόνια και επανειλημμένα έχουμε ζητήσει από την Περιφέρεια Θεσσαλίας να φτιαχτεί αυτό το μικρό κομμάτι δρόμου, αφού ανήκει στη δικαιοδοσία της αλλά δυστυχώς κανείς δεν κάνει τον κόπο να ασχοληθεί. Είμαστε ο “αόρατος” κόσμος στα μάτια κάποιων που παραμελεί το μέλλον των παιδιών μας αφαιρώντας τους αυτό που χρειάζονται κ έτσι απειλείται το μέλλον αυτού του τόπου αφού το ανθρώπινο δυναμικό του, δεν έχει ούτε τα αυτονόητα.
Είναι αδιανόητη η αδιαφορία τους τόσα χρόνια.
Για άλλη μια φορά υψώνουμε τη φωνή μας όχι για να φωνάξουμε αλλά για να εισακουστούμε ….
Για να μην κοπούν τα φτερά της μόρφωσης από τα παιδιά μας κ μείνουν φυλακισμένα στο έδαφος…
Γιατί και τα παιδιά που ζουν σ αυτή την άγονη γραμμή έχουν το δικαίωμα σε μια καλή αφετηρία για τη ζωή τους.
Για άλλη μια φορά περιμένουμε μήπως στα…ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα….υπάρξει μια καινούρια λέξη κ μια καινούρια ευκαιρία να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο.»
