Στο «θολωμένο του μυαλό» απέδωσε την άγρια δολοφονία της 20χρονης συζύγου του, Καρολάιν, απολογούμενος ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος, μετά το… παραμύθι που αφηγήθηκε για τη σχέση τους, κατάληξε στη στιγμή που όλα έγιναν μαύρα.
Ύστερα από τέσσερις ολόκληρες ώρες απολογίας, ο 33χρονος αναφέρθηκε στο στυγερό έγκλημα, ισχυριζόμενος πως ακόμη και τώρα δεν μπορεί να το εξηγήσει. «Ακόμα τη λατρεύω. Ψάχνω να βρω λογική σε ένα σημείο που δεν υπάρχει», είπε, μην μπορώντας αυτή τη φορά να βρει λέξεις για να δικαιολογήσει το ότι σε μια στιγμή έγινε δολοφόνος της γυναίκας που δήλωνε πως αγαπούσε και συνεχίζει ν’ αγαπάει.
Όλα ξεκίνησαν με αφορμή το κλάμα του μωρού όταν πήγε να πέσει από τον καναπέ. Ακολούθησε ένα λεκτικό επεισόδιο ανάμεσα στην Καρολάιν και στον κατηγορούμενο, που αποδείχτηκε ολέθριο. Η 20χρονη πήγε στην κρεβατοκάμαρα να ξαπλώσει, αλλά ο 33χρονος πιλότος επέμεινε. Προσπάθησε, όπως ισχυρίστηκε, να την αγκαλιάσει, αλλά εκείνη δεν ήθελε. Αυτό στάθηκε, όπως φαίνεται, μοιραίο.
«Ίσως έφτασα στα όριά μου. Από τις 1.000.000 την 1.000.001 αντέδρασα έτσι», είπε κλαίγοντας ο κατηγορούμενος, επιχειρώντας να ρίξει το φταίξιμο στην Καρολάιν για το βίαιο ξέσπασμά της.
Πρόεδρος: Ποτέ νιώσατε εκτός ελέγχου;
Κατηγορούμενος: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «Κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Για τον κατηγορούμενο, άθελά του το κλάμα του μωρού έγινε η αφορμή για όσα επακολούθησαν. «Κάποια στιγμή σηκώθηκε η μικρούλα και πήγε να πέσει. Τρόμαξα και την άρπαξα άγαρμπα από τον φόβο μου. Εκεί η μικρή έκλαψε και ήρθε η Καρολάιν και μου λέει “γιατί έκλαψε;”. Της λέω “δεν έπεσε, αλλά τρόμαξε”. “Όχι, δώσε μού την να την ηρεμήσω”. Αυτό ήταν το συμβάν. Μετά νευρίασε και μου λέει “κάνε ό,τι νομίζεις, εγώ πάω πάνω να κοιμηθώ”».
Πρόεδρος: Μέχρι εδώ εγώ δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη ένταση, δεν είναι σοβαρά τα πράγματα.
Κατηγορούμενος: Ξέρω τι θα έρθει, τι ξέσπασμα έρχεται, το γνώριζα. Αυτό το περιστατικό που σας περιγράφω μπορεί να έχει συμβεί άλλες εκατό φορές. Κανονικά θα καθόμουν κάτω, θα τάιζα τη μικρούλα και έπειτα από κάποια ώρα θα ηρεμούσε.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ τι έγινε;
Κατηγορούμενος: Ανέβηκε στο δωμάτιο. Άφησα λίγο χρόνο και μου έστειλε μήνυμα «you stupid». Μου έστειλε μετά δεύτερο μήνυμα «μη μου τη φέρεις πάνω, μη μου την αφήσεις το πρωί». Θεώρησα ότι μου έστειλε ένα μήνυμα να με πληγώσει.
Πρόεδρος: Την είχε πειράξει που δεν της δώσατε το παιδί να το ηρεμήσει;
Ο 33χρονος πιλότος ισχυρίστηκε πως άφησε λίγο χρόνο να περάσει μέχρι να ανεβεί στο δωμάτιο όπου ήταν ξαπλωμένη η 20χρονη σύζυγός του. «Μετά τις 12 ανέβηκα με τη μικρούλα. Της είπα να γυρίσουμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Ήταν νωρίς για εμάς, αλλά για τη μικρή ήταν ώρα για ύπνο. Εκείνη αρνήθηκε. Μας είπε να φύγουμε. Της λέω «Τι θα κάνω το πρωί; Έχω πτήση» και είπε πως δεν τη νοιάζει. Έπειτα ανέβηκα με τη μικρή άλλες δύο φορές. Και η χρονική απόσταση ήταν περίπου μισή με μία ώρα. Ανεβήκαμε και έβαλα τη μικρή στο κρεβάτι. Πήγα να ανέβω κι εγώ. Αυτό την εξόργισε. Ήξερα ότι δεν έχει περάσει ο θυμός, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να ανέβουμε. Άρχισε να μου φωνάζει «Σου είπα να μη τη φέρεις». Μου είπε βρισιές, αλλά δεν έχουν σημασία» ανέφερε, με την πρόεδρο να ρωτά: «Δεν είχαν σημασία για εσάς οι βρισιές δηλαδή;».
Κατηγορούμενος: Για την ψυχολογία μου ναι, αλλά δεν θέλω να μιλάω άσχημα. Αν ξέρατε πόσο σημαντικός άνθρωπος είναι για μένα… Μου φώναζε και έβρισε και πάνω στην ένταση της στιγμής αφού μου έχει πει φωναχτά «Δεν με νοιάζει, πάρ’ την από εδώ, άι στο διάολο!».
Πρόεδρος: Τι διάρκεια είχε το επεισόδιο;
Κατηγορούμενος: Πέντε λεπτά.
Πρόεδρος: Βγήκε από το δωμάτιο; Φαίνεται να διανύει βήματα…
Κατηγορούμενος: Από το δωμάτιο δεν βγήκε, νομίζω, ήμουν δύο ορόφους κάτω. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως, αφού έκανε μια κίνηση… όχι να χτυπήσει τη μικρή… αλλά ανασηκώθηκε και είπε «σας είπα ότι δεν σας θέλω εδώ». Απώθησε τη μικρή… Το παιδί τρόμαξε… Σε όλα τα περιστατικά βίας που είχαν συμβεί, μετά από λίγο ηρεμούσε.
Πρόεδρος: Τι ακολούθησε τώρα; Σας είπε κάτι;
Κατηγορούμενος: Γύρισε, με κοίταξε, είπε «φύγε» και «μη μου φέρεις τη μικρή». Εγώ της είπα «αγάπη μου…».
Πρόεδρος: Το «αγάπη μου» δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το «αγάπη μου» δεν δηλώνει κάτι τέτοιο.
Κατηγορούμενος: Όσο πιο έντονα έκανε κινήσεις «φύγε», η πρώτη μου κίνηση δεν θα ήταν να την πιάσω απότομα. Αρχικά πήγα να την αγκαλιάσω.
Πρόεδρος: Χρησιμοποιήσατε και τον κορμό σας;
Κατηγορούμενος: Ναι. Μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της.
Πρόεδρος: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Κατηγορούμενος: Έτσι όπως χτυπιόταν προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην προσπαθείτε να βρείτε ιδιαίτερη λογική εκείνη τη στιγμή. Ήθελα να της πω «χτύπησες τη μικρή».
Πρόεδρος: Ναι, αλλά όταν τη χτύπησε εσείς φύγατε, δεν είπατε κάτι. Είχαν περάσει 2,5 ώρες.
Κατηγορούμενος: Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας. Δεν υπάρχει ένας φόβος για το παιδί.
Πρόεδρος: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκείνη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Όχι, ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμά της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Πρόεδρος: Το άθελα της δίνει άλλη βαρύτητα στην πράξη σας.
Κατηγορούμενος: Δεν το πήρε και το χτύπησε, θα αντιδρούσα αλλιώς, ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα. Ήθελα να ηρεμήσει.
Πρόεδρος: Πώς θα ηρεμούσε ενώ ήσασταν από πάνω της;
Κατηγορούμενος: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση.
Πρόεδρος: Η εξαίρεση που αφαιρεί τη ζωή.
Κατηγορούμενος: (Με λυγμούς) Το ξέρω. Ίσως έφτασα στα όριά μου. Από τις 1.000.000 την 1.000.001 αντέδρασα έτσι.
Πρόεδρος: Πότε νιώσατε εκτός ελέγχου;
Κατηγορούμενος: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
«Κατάλαβα πως είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω-κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση», είπε ο κατηγορούμενος, αναφερόμενος σε χρόνο ενεστώτα για τη στιγμή του εγκλήματος.
