Στην αρχή ήταν ο «πόλεμος της τσιπούρας» στα νερά των Κυθήρων παράλληλα με τον «πόλεμο του γαύρου» στη θάλασσα μεταξύ Σαμοθράκης, Αλεξανδρούπολης, Καλλίπολης και Ίμβρου. Αυτό συνέβαινε στις εποχές της αθωότητας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Μετά το θερμό επεισόδιο των Ιμίων ο ρόλος των Τούρκων ψαράδων στον λεγόμενο «πόλεμο της τσιπούρας» θεσμοποιήθηκε και κατέστη επαναλαμβανόμενο μοτίβο.
Σιγά – σιγά ένα μέρος του αλιευτικού στόλου της Τουρκίας επωμίστηκε ειδικούς ρόλους είτε όσον αφορά τη διακίνηση μεταναστών είτε όσον αφορά την διενέργεια προκλητικών δραστηριοτήτων που φέρνει αντιμέτωπους Τούρκους ψαράδες με την ελληνική ακτοφυλακή.
Ο στόχος είναι σαφής. Να καταγράφονται όσο το δυνατόν περισσότερα περιστατικά στο Αιγαίο όπου οι «άοπλοι» και «αθώοι» Τούρκοι αλιείς πέφτουν θύματα της επιθετικότητας των ελληνικών αρχών.
Βήμα – βήμα ο ρόλος αυτός των τουρκικών αλιευτικών εξειδικεύτηκε ακόμη περισσότερο. Φτάσαμε στο σημείο Τούρκος ψαράς με την παρέα του να καταγράφει βίντεο σε κινητό όπου απεικονίζεται ο ίδιος εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων να προκαλεί σκάφος της ελληνικής ακτοφυλακής με φράσεις όπως «ελάτε εδώ να σας δείξω» ή «εδώ είναι Τουρκία». Ως φαίνεται ο συγκεκριμένος ψαράς αν είναι πραγματικά ψαράς πήρε πολύ στα σοβαρά τις απόψεις του υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ περί γαλάζιας πατρίδας και Τούρκων μουτζαχεντίν στο Αιγαίο.
Έτσι φτάσαμε στην τραγωδία της Λέσβου με τις 16 νεκρές γυναίκες από την Αφρική και τους δύο νεκρούς νεαρούς μετανάστες. Τη λέμβο τους φαίνεται πως την συνόδευσαν μέχρι τα ελληνικά χωρικά ύδατα από το Αϊβαλί από όπου ξεκίνησαν Τούρκοι ψαράδες. Το παιχνίδι καλοστημένο και όπως φαίνεται καλά δουλεμένο. Προφανώς το έχουν ξανακάνει και έχουν προπονηθεί.
Για τις τουρκικές αρχές οι δεκάδες νεκροί στη Λέσβο ή τα Κύθηρα δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Αντιθέτως, η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού αποτελεί στρατηγικό στόχο.
Ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμη και ένας πόλεμος σε ένα αρχιπέλαγος σαν αυτό του Αιγαίου μπορεί πολύ εύκολα να ξεκινήσει από ένα καλοστημένο σενάριο με πρωταγωνιστές Τούρκους ψαράδες και με κομπάρσους κάποιους δημοσιογράφους της εφημερίδας Χουριέτ επί παραδείγματι. Να θυμίσουμε πως ήταν δημοσιογράφοι της εφημερίδας Χουριέτ αυτοί που αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια υψώνοντας την τουρκική σημαία. Μπροστάρης ο υπεύθυνος του γραφείου της εφημερίδας στη Σμύρνη. Στη συνέχεια βέβαια τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι ως φαίνεται. Έχασε τη δουλειά του και άρχισε να περιπλανάται από χωρίου εις χωρίον. Όμως η δουλειά έγινε. Και το θερμό επεισόδιο στις βραχονησίδες Ίμια εξελίχθηκε όπως είχε σχεδιαστεί με ένα τουρκικό motor ship το οποίο εξόκειλε στα βράχια και μια ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων που έστησαν το παιχνίδι περί της περιοχής ευθύνης για έρευνα και διάσωση των τουρκικών αρχών στην περιοχή των Ιμίων. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Είναι λοιπόν πάρα πολύ εύκολο να στηθούν σενάρια που εξυπηρετούν συγκεκριμένες τακτικές που έχουν επεξεργαστεί οι τουρκικές υπηρεσίες. Μόνο που τα επεξεργασμένα σενάρια δεν πετυχαίνουν πάντα. Καμιά φορά γυρίζουν ως μπούμερανγκ.
Κι’ αυτό γιατί οι μετανάστες που σώθηκαν μίλησαν. Στις ένορκες καταθέσεις τους διηγήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια πως όταν απέπλευσαν από τα τουρκικά παράλια τους συνόδευαν δύο με τρία τουρκικά αλιευτικά σκάφη που είχαν πλευρίσει τις λέμβους τους για να ανακόψουν τον αέρα και τα κύματα.
Λόγω αυτής της προστασίας οι μετανάστες δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη σφοδρότητα της θαλασσοταραχής. Και όταν οι λέμβοι πλησίασαν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τα τουρκικά αλιευτικά αποχώρησαν οι μετανάστες έμειναν ανυπεράσπιστοι απέναντι στα στοιχεία της φύσης.
Η τραγωδία ήταν αναπόφευκτη. Λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από την ελληνική ακτή οι λέμβοι αναποδογύρισαν και οι μετανάστες βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα. Πολλοί δεν τα κατάφεραν. Οι 18 από αυτούς δεν τα κατάφεραν, αλλά όσοι έζησαν επιβεβαίωσαν για ακόμη μια φορά τον επικίνδυνο ρόλο που παίζουν οι Τούρκοι ψαράδες.
