Το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας καταργεί τις ποδιές των μαθητριών στα σχολεία.
Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982 ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Λευτέρης Βερυβάκης αποφάσισε την κατάργηση της υποχρεωτικής χρήσης της σχολικής ποδιάς. Οι μαθητές υποδέχτηκαν τα νέα με χαρά, καθώς οι περισσότεροι υποστήριζαν ότι η σχολική ενδυμασία τους καταπίεζε. Ιδιαίτερα τα κορίτσια απαλλάχτηκαν από τη μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά και τα άσπρα καλτσάκια που τις περιόριζε. Τα αγόρια έπρεπε και αυτά να φορούν ποδιές, αλλά οι εκπαιδευτικοί ήταν απόλυτα χαλαροί μαζί τους και πρακτικά, το μέτρο ίσχυε μόνο για τις κοπέλες.
Οι αντιδράσεις για την κατάργηση της ποδιάς
Οι πιο προοδευτικοί συμφώνησαν με το μέτρο του υπουργού, γιατί πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδισε την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα. Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, ειδικά των κοριτσιών. Τον πρώτο καιρό δεν έβγαλαν όλοι οι μαθητές την ποδιά και συνέχισαν να τη φορούν. Ίσως και από συνήθεια… Έτσι, σε πολλές φωτογραφίες του 1982-3 το ντύσιμο των μαθητών είναι «ανάμεικτο»….
Εκείνοι που σίγουρα δεν χάρηκαν με την κατάργηση της ποδιάς ήταν οι έμποροι, οι ιδιοκτήτες καταστημάτων και οι σχεδιαστές που επιμελούνταν τα νέα σχέδια της ποδιάς. Κάθε χρόνο λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς γονείς και μαθητές έσπευδαν στα πολυκαταστήματα του κέντρου της Αθήνας, Μινιόν, Αφοί Λαμπρόπουλοι, Δραγώνας, για να αγοράσουν καινούριες σχολικές ενδυμασίες.
Οι τιμές της σχολικής ποδιάς
Οι τιμές των νέων σχεδίων αποτελούσαν θέμα στις εφημερίδες. Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» διαβάζουμε τις τιμές για τις ποδιές, από το νηπιαγωγείο μέχρι το γυμνάσιο. Η διαφορά από τις απλές, που μπορούσε να βρει κανείς ακόμα και σε βιοτεχνίες, μέχρι τις «μοντέρνες» ποδιές του Τσεκλένη, ήταν τεράστια…
Η μπλε σχολική ποδιά με τον άσπρο γιακά, που φορούσαν οι μαθήτριες (κυρίως) αλλοτινών χρόνων, αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση. Για άλλους όμορφη, θεωρώντας ότι σηματοδότησε μια πιο αθώα εποχή, για άλλους άσχημη πιστεύοντας πως ταυτίστηκε με καταπίεση και στέρηση ελευθερίας.
Η σχολική ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη – ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών. Τα συναισθήματα μαθητών και γονέων ήταν ανάμικτα: Πολλοί ανακουφίστηκαν, καθώς πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδιζε την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα.
Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, ειδικά των κοριτσιών – μετατρέποντας τα σχολεία σε σχολικές πασαρέλες.
Τελικά, η μπλε ποδιά «άντεξε» άλλα 2-3 χρόνια (τη φορούσαν ακόμα κάποιες μαθήτριες), ώσπου από το 1984 δεν ξαναεμφανίστηκε στα σχολεία. Έκτοτε οι μαθητές φορούν τα κανονικά τους ρούχα ακολουθώντας απλώς κάποιους τυπικούς κανόνες ευπρέπειας.
