Του Θωμά Κιούση*
Μετά τις αντιδράσεις, «παράλληλα» αντί για «περιφερειακά» θα ονομάζονται τα υφιστάμενα Πρωτοδικεία που δεν μετατρέπονται σε κεντρικά, γίνονται υπαναχωρήσεις σε θέματα οργανικών θέσεων, επιστρέφουν περιοχές αρμοδιότητας που πήγαν να αφαιρέσουν. Προσπάθεια να κατευνάσουν τα πνεύματα. Εκλογές έχουμε μπροστά μας.
Ποιος είναι όμως τελικά ο απώτερος στόχος;
Το να προσπαθείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους για να το χωνέψουν οι τοπικές κοινωνίες, να διευκολυνθούν οι βουλευτές να ψηφίσουν το νομοσχέδιο και να περιοριστεί το πολιτικό κόστος ενόψει των εκλογών είναι μία επιλογή.
Ο πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ο πολιτικός τις επόμενες γενεές έλεγε ο βρετανός συγγραφέας Άρθουρ Κλαρκ. Κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα και με το δικαστικό χάρτη της χώρας.
Κανείς δεν νομίζω ότι διαφωνεί με την ανάγκη να μειωθούν οι χρόνοι για την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Όπως κανείς δεν κατάλαβε πώς η υποβάθμιση σε κάποιες τουλάχιστον περιοχές όπως η Θήβα, θα οδηγούσε σε αυτό το αποτέλεσμα.
Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τα οφέλη. Περιφρόνηση της κοινής γνώμης, πολιτικός εμπαιγμός ή έστω ερασιτεχνισμός; Όπως και να έχει, η διαμόρφωση της αντίληψης ο «θάνατός σου η ζωή μου», ήταν αποτέλεσμα αυτών των επιλογών και αυτής της πολιτικής.
Όταν πιστεύεις σε μια μεταρρύθμιση που την έχει ανάγκη ο κόσμος, οι πολίτες, οι επιχειρήσεις, η οικονομία, το πας μέχρι τέλους, προβάλλοντας τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη από μια τέτοια επιλογή. Με πλήρη προετοιμασία, με μελέτη, με συγκεκριμένο σχέδιο, με βήματα, με αρμοδιότητες, με χρόνους, με εποπτεία, με σοβαρότητα. Με μία στάση δηλαδή που να εμπνέει σιγουριά και εμπιστοσύνη ότι ξέρουμε που είμαστε και που θέλουμε να πάμε και πώς θα φτάσουμε μέχρι εκεί.
Οι παλινωδίες, το παιχνίδι με τις λέξεις, τις χωρικές αρμοδιότητες και τις οργανικές θέσεις, δείχνει ότι όχι μόνον δεν υπάρχει καλή προετοιμασία, αλλά ούτε εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στην μεταρρύθμιση που πας να περάσεις. Και τότε πώς έχεις την απαίτηση να την πιστέψουν και να την αποδεχτούν οι πολίτες που θίγονται άμεσα;
Η Βοιωτία από όλη αυτήν την υπόθεση βγαίνει χαμένη. Ξύπνησαν αχρείαστες αντιπαλότητες από μια πίτα που συνεχώς μικραίνει. Μετά τα δύο ΚΤΕΛ να κάνουμε μέχρι και ξεχωριστές ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων, άκουσα…
Αντί η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση νέων αναπτυξιακών δυνατοτήτων, για να εκμεταλλευθούμε με συνέργειες τα μεγάλα πλεονεκτήματα που διαθέτει ο τόπος, που θα είναι σε όφελος για τις υπάρχουσες, αλλά και τις επόμενες γενεές, περιορίζεται στο πώς θα ρίξει ο ένας τον άλλο στο καναβάτσο.
Ποιος ζημιώθηκε όταν το 1975 η περιοχή Βαθύ – Αυλίδα πέρασε στην Εύβοια, η οποία επεκτάθηκε και στην ηπειρωτική Ελλάδα; Η επαρχία Θήβας μόνον ή όλη η Βοιωτία; Ποιος χάνει από τα σχολεία, τα αστυνομικά τμήματα, τα δικαστήρια, τα καταστήματα ταχυδρομείων, τα καταστήματα και ΑΤΜ τραπεζών, τα υποθηκοφυλακεία που έκλεισαν σε χωριά και κωμοπόλεις, καθώς και διάφορες υπηρεσίες στις πόλεις τα προηγούμενα χρόνια, αν όχι όλη η Βοιωτία;
Τι να την κάνουμε την πρόσκαιρη προσπάθεια επικράτησης του ενός στον άλλο, όταν όλο το καράβι εκπέμπει εδώ και χρόνια σήμα κινδύνου;
Η κεντρική εξουσία μπορεί να κάνει τους δικούς της άστοχους ή μη πολιτικούς υπολογισμούς και χειρισμούς.
Το θέμα είναι εμείς στη Βοιωτία να γυρίσουμε την πλάτη, να αντισταθούμε, σε αυτήν την πορεία φθοράς. Γι’ αυτό και είναι προς όφελός όλων, το πρωτοδικείο της Θήβας να μείνει ως έχει.
Και τελικά, να καταφέρουμε να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο και με κοινές δράσεις να εστιάσουμε στο κοινό καλό που θα φέρει συνολικά μεγαλύτερα οφέλη για τον τόπο.
*πρ. δημοτικός σύμβουλος δήμου Θήβας
