Περί ορέξεως….Θεά Αννούλα
Φίλοι μου, τις προάλλες, μου πρότειναν να πάμε στη συναυλία της κ. Βίσση, που θα γινόταν στο Καλλιμάρμαρο. Μάλιστα για να με πείσουν να τους ακολουθήσω, κερνούσαν το εισιτήριο της συναυλίας, τα μεταφορικά και περιέγραφαν γλαφυρά ένα υπερ – θέαμα άνευ προηγουμένου.
50 χρόνια Αννούλα. Θεά, μου την ανέβαζαν, λατρεία, μου την εξυμνούσαν. Οποιαδήποτε σύγκριση με άλλον καλλιτέχνη ήταν μάταιη. Σχιζοφρένεια πραγματική. Λες και η θεά Αννούλα παράγει πολιτισμική παράδοση και το καλλιτεχνικό της αποτύπωμα θα μείνει «κτήμα εσαεί». Λες και η θεά Αννούλα διακρίνεται για την ταπεινότητα και την στιβαρότητα των αξιών της. Λες και η θεά Αννούλα ανοίγει δρόμους με τα τραγούδια της και πρέπει να την παρασημοφορήσουμε στο Καλλιμάρμαρο.
Για να είμαι ειλικρινής, ακούω με ευχαρίστηση τα τραγούδια της, εντυπωσιάζομαι από την σκηνική της παρουσία ως pop ερμηνεύτρια, μένω έκπληκτος από τους fun θαυμαστές της για την ένταση και τη διαχρονικότητα της λατρείας τους. Έκπληκτος, όμως, και προβληματισμένος γιατί οι θεότητες κατοικούν μόνο στο χώρο του star system και όχι σε άλλους εκπαιδευτικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς χώρους . Εικάζω πως ανάλογη τρέλα ενθουσιασμού θα γινόταν σε πιθανή επίδειξη του λατρεμένου Μέσι, του αγαπημένου Ρουβά, του συμπαθέστατου Αντετοκούμπο.
Φανταστείτε τώρα, αφιέρωμα στην ελληνική μουσική παράδοση στο Καλλιμάρμαρο με νέους, ταλαντούχους ερμηνευτές∙ ή εκδήλωση στον ίδιο χώρο για τα πρότυπα και τα είδωλα της σύγχρονης γενιάς με ομιλητές πνευματικούς ανθρώπους, καταξιωμένους στο χώρο τους. Η ανταπόκριση, μηδαμινή. Στην καλύτερη θα ήμασταν 300 ψιλο – περίεργοι, όπως θα έλεγε και ο γιος μου. Σ΄ αυτή την περίπτωση θα πρότεινα εγώ με ενθουσιασμό στους φίλους μου να παρευρεθούμε και, μολονότι θα υποσχόμουν να τους κεράσω και φαγητό μετά, αντιλαμβάνεστε την αντίδρασή τους…
Αλλά είπαμε περί ορέξεως… Θεά Αννούλα
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
