Του Χρήστου Σακαρίκα
Ότι μας χρειάζεται το ονειρευόμαστε και το σχεδιάζουμε
Ότι μας λείπει, το φτιάχνουμε
Τις ανάγκες του τόπου μας δεν περιμένουμε να τις καλύψουν άλλοι
Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται χαλαροί και ψάχνουν τη βολή τους. Άμα τη βρουν, λουφάζουν εκεί και περνούν τη ζωή τους, χωρίς να αφήσουν ούτε το παραμικρό ίχνος από το πέρασμά τους. Είναι εκείνοι που ξεχνιούνται, γιατί τίποτα δεν τους θυμίζει.
Γεννιούνται όμως και άνθρωποι που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο ζωή, νέους ανθρώπους που να πλημμυρίζουν δρόμους και πλατείες, έναν κόσμο που να μορφώνει και να γεννάει επιστήμονες έναν κόσμο ζωντανό που κάθε μέρα θα γίνεται όλο και καλύτερος.
Έναν τέτοιο άνθρωπο η μοίρα μου έτυχε να γνωρίσω. Είναι αυτή η υπέροχη Δασκάλα της Φουρνάς που ακούει στο όνομα Γιώτα Διαμαντή, που έχει το χάρισμα να οδηγεί να κατευθύνει και να διδάσκει ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους, κάθε ηλικίας. Ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές του σχολείου της.
Όσα χρόνια δίδασκα, δεν παρέλειπα να τονίζω πως αν έχεις τη φώτιση να φανταστείς κάτι, τότε να ξέρεις πως μπορείς να βρεις τον τρόπο να το υλοποιήσεις, να το φτιάξεις, να του δώσεις ζωή δηλαδή.
Κάτι ανάλογο έλεγαν οι παλιοί, «χώμα να πιάνεις και μάλαμα να γίνεται»
Έτσι διαπίστωσα πως η Δασκάλα της Φουρνάς η Γιώτα Διαμαντή, έχει το θείο χάρισμα να πιάνει χώμα και αυτό να γίνεται ασήμι, χρυσάφι, μάλαμα! Το κάνει με μια μαγική απλότητα, χωρίς περιστροφές. Καταφέρνει να οδηγεί κατευθείαν στον πυρήνα του κάθε προβλήματος και ξέρει να επιλέγει την πρακτικότερη λύση. Χωρίς να λογαριάζει κόπο, χωρίς να νοιάζεται για αρνήσεις, που από το δημόσιο μηχανισμό, μόνο τέτοιες συναντά.
Για την άρνηση, ακόμη και την κακία Γιώτα έχει την ασπίδα της. Κι αυτή την ασπίδα τη λένε καλοσύνη. Εκείνη απαντά με καλοσύνη και αλτρουισμό και σε αφοπλίζει.
«Στη ζωή για μένα μετρούν τα θετικά», μου είπε. «Αν κάτι που σκέπτομαι να πράξω είναι για το καλό των ανθρώπων, ιδιαίτερα των αδύναμων, εκείνων των ανθρώπων που βρίσκονται στην ανάγκη, όπως είναι οι οικογένειες με μικρά παιδιά, τότε η καρδιά μου πλημυρίζει από χαρά και η προσπάθεια γίνεται σκοπός της ζωής μου».
Όσο για την απούσα κεντρική πολιτεία, δεν βαρυγκωμεί, γιατί αν και πολύ νέα, φαίνεται πως την έμαθε, αφού λειτουργεί με τη σοφία μιας πολύ μεγαλύτερης και πολύ ωριμότερης γυναίκας.
«Ξέρεις Γιώτα», της είπα, «ξέρεις πόσο σημαντική επίδραση έχει αυτή σου η λειτουργία στην Ελληνική κοινωνία και παραπέρα από αυτήν!. Ξέρεις πόσο σημαντικός είναι ο σπόρος που φύτεψες και πόσο θα αποδώσει! Αν λίγο ενδιαφερθεί η κεντρική διοίκηση και εξασφαλίσει στοιχειώδη μέσα, τότε θα αλλάξει η Φουρνά και πάρα πολλοί τόποι που έχουν εγκαταλειφτεί.
Αυτό που συμβαίνει στην Πατρίδα μας, γίνεται μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες.
Κι αφού θα αλλάξει εδώ κάτι, σίγουρα θα μπορεί να αλλάξει και σε κάποιο άλλο χωριό κάπου αλλού σε ετούτη την Πατρίδα. Την Πατρίδα που η εγκληματική διαχείριση των εκάστοτε κεντρικών εξουσιών την ερήμωσαν. Ξέρεις πως εσύ και ο παπάς ανάψατε το προσάναμμα για τη μεγάλη φλόγα της αναγέννησης της Πατρίδας!
Με κοίταξε, αλλά η σεμνότητα με την οποία ζει δεν της επέτρεψε να πει ούτε λέξη.
Το είδα όμως στο πρόσωπό της, όταν εμφανίστηκε μια γαληνεμένη ευτυχία.
«Πες μου για τα μελλοντικά σου σχέδια», τη ρώτησα
«Πρώτα από όλα πρέπει να ενεργοποιήσουμε υπάρχουσες κλειστές κατοικίες που ανήκουν στο δημόσιο. Εκεί να εγκαταστήσουμε νέες οικογένειες. Ελπίζω να ξεπεράσουμε αυτόν τον Γολγοθά της γραφειοκρατίας που ταλανίζει την Πατρίδα».
«Πόσες είναι αυτές οι κατοικίες?»
«Πάνω από 10, δηλαδή μπορούμε να καλύψουμε πάνω από 10 νέες οικογένειες!
Φαντάσου πόσα νέα παιδάκια στο χωριό!»
«Θέλουμε να οργανώσουμε το περιβαλλοντικό μας πάρκο, όπου θα μπορούν τόσο τα δικά μας παιδάκια όσο και τα παιδάκια των σχολείων της ευρύτερης περιοχής μας, στην εκδρομή τους μέσα σε έναν τόπο γεμάτο έλατα, να συναντήσουν ελαφάκια, ζαρκάδια και άλλα ζωάκια που τα ξέρουν μόνον από φωτογραφίες.
Ναι θέλουμε οι μαθητές των σχολείων μας να γνωρίσουν τη μαγεία του βουνού. Αυτό θα εξασφαλίσει μια θέση δουλειάς».
«Θέλουμε να οργανώσουμε τα μονοπάτια για μικρούς και μεγάλους περιπατητές, με οδηγό που θα του εξασφαλίσουμε μια ακόμη θέση δουλειάς».
«Κάτι άκουσα για την ασφάλεια των περιπατητών, τι θα φτιάξετε?»
«Στο σχολείο μας κάνουμε και μαθήματα εκπαιδευτικής ρομποτικής. Έτσι με την τάξη και τον προπονητή αποφασίσαμε να ανταποδώσουμε, με ότι μπορούμε, την καλοσύνη που έδειξαν οι άνθρωποι του χωριού και τη θερμή υποδοχή στις οικογένειές τους.
Δηλαδή όλα μας τα μαθήματα εστιάζουν στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.
Για την ασφάλεια των ορειβατών-περιπατητών σχεδιάζουμε ένα γιλέκο που θα μας ειδοποιεί άμεσα στην περίπτωση ανάγκης αυτού που το φοράει.
Δηλαδή θα αναγνωρίζει την πιθανή πτώση του, τον καρδιακό του παλμό και το ρυθμό αναπνοής, τη θερμοκρασία του σώματός του και την ακριβή θέση που βρίσκεται στο βουνό. Έτσι δεν θα ξανα-χάσουμε ορειβάτη!
Αυτές οι πληροφορίες, θα στέλνονται στο κέντρο εποπτείας του χωριού, που θα δημιουργήσουμε».
«Επειδή οι νέοι μας φεύγουν αφήνοντας τους γέροντες γονείς τους να ζουν μόνοι τους, εμείς τους σκεφθήκαμε και σχεδιάζουμε να τοποθετήσουμε κοντά στο κρεβάτι τους μια σύγχρονη συσκευή που ήδη μελετούμε, ώστε να καταγράφει το ρυθμό των καρδιακών παλμών και της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Όταν όλα είναι φυσιολογικά, θα ξέρουμε ότι ο ηλικιωμένος (παππούς ή γιαγιά), είναι καλά.
Όμως σε περίπτωση καρδιακής ή αναπνευστικής αρρυθμίας θα ειδοποιείται αμέσως το κέντρο εποπτείας του χωριού για να προστρέξουμε σε βοήθειά του. Δεν θέλουμε οι άνθρωποι που μας ανάθρεψαν να αισθάνονται εγκαταλειμμένοι».
«Αν ένα παιδί αρρωστήσει και παραμένει σπίτι του, δεν θα χάνει το μάθημά του. Φροντίζουμε η εικόνα της τάξης να μεταφέρεται στο κρεβατάκι του, μέσα από το ανεξάρτητο δίκτυο (σχεδιασμένο μόνο για μαθητές) του χωριού μας.
Αυτά που σας είπα είναι μόνο οι τωρινές μας σκέψεις. Σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλα».
«Με εντυπωσιάσατε, δεν περίμενα ποτέ πως θα άκουγα τόσα πολλά και τόσο πρωτοπόρα. Ακόμη και τα μισά να πραγματοποιήσετε, θα έχετε κάνει ένα θαύμα».
«Ξέρετε, όλα αυτά δεν είναι μόνο για εμάς, είναι για την Πατρίδα. Εμείς θα τα μελετήσουμε, θα τα κατασκευάσουμε, θα τα βελτιώσουμε με διαρκείς δοκιμές κι όταν είναι έτοιμα θα μπορούμε να τα διαθέσουμε σε όλους! Αρκεί να είναι για το καλό και να βοηθούν».
Γνώρισα και τον παπα-Κωνσταντίνο. Ένα πολύ απλός και πολύ καλοσυνάτος άνθρωπος.
Ήταν βλέπετε η εποχή της Φουρνάς όπου συνέπεσαν μια Δασκάλα με Φως και ένας παπάς με Καλοσύνη. Κι όταν συνδυαστεί το Φως με την Καλοσύνη, τότε γίνονται θαύματα!
Αποχαιρέτισα τη Γιώτα Διαμαντή, τη Δασκάλα της Φουρνάς και οδηγώντας μέσα στο ατέλειωτο ελατόδασος, μόνο σεβασμός διέτρεχε το νου μου. Σεβασμός και εκτίμηση!
Υ.Γ.
Η επίσκεψή μου στη Φουρνά, συνέπεσε με την εκδήλωση-ομιλία της κ. Μαρίας Ευθυμίου, αυτής της καταπληκτικής Ιστορικού που μαθαίνει τους Έλληνες την Ιστορία.
Την εκδήλωση οργάνωσαν ένα σωρό υπηρεσίες και έπιασαν το μικρόφωνο πολλοί.
Ούτε το όνομα της Δασκάλας, ούτε η δουλειά της και το όνομα του παπά δεν ακούστηκαν καν!
e-maistros.gr
