Δύο εμβληματικά μονόπρακτα του παγκόσμιου θεάτρου, “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο” του Λ. Πιραντέλλο και η “Η Εβραία” του Μ. Μπρεχτ θα παρουσιαστούν στο Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού (Δωδεκανήσου 5 στη Λιβαδειά) στις 3 και 4 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
O άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα
Ένα μονόπρακτο για την αξία της καθημερινής ζωής, που πολλές φορές παραμελούμε. Ίσως γιατί δεν ζούμε το τώρα. Κάνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα για το μετά, το αύριο, που μοιραία για κάποιους δεν
θα έρθει ποτέ. Ο πρωταγωνιστής είναι παθιασμένος με τις λεπτομέρειες της ζωής, τώρα, που ακόμα νέος, ετοιμάζεται να τη στερηθεί. Γιατί την είχε αφήσει να περνά, χωρίς να την ζει πραγματικά. Γιατί δεν χάρηκε
αυτές τις μικρές στιγμές της όπως θα ήθελε, όπως θα έπρεπε. Τώρα είναι που καταλαβαίνει την ουσία της και αντιλαμβάνεται ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη. Αλλά μέχρι να έρθει το τέλος, η ζωή με τον τρόπο της
επιβάλλεται, υπενθυμίζοντας μας ότι ποτέ δεν είναι αργά να τη ζήσουμε.
Η Εβραία. Ένα αντίο που δεν ειπώθηκε ποτέ!
Στο μονόπρακτο “Η Εβραία” από τον κύκλο Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ, ο Μπρεχτ φωτίζει τη σιωπηλή εξόντωση των “ανεπιθύμητων” στη ναζιστική Γερμανία. Η Ιουδήθ Κέιθ, μια Εβραία αστή, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη ζωή και τον άντρα της, όχι από άμεση βία αλλά από τη σιωπή των γύρω της- μια σιωπή που γίνεται συνενοχή. Δεν φεύγει κυνηγημένη, φεύγει εξορισμένη από τα βλέμματα που αποστρέφονται, από φίλους που δεν τηλεφωνούν πια, από έναν άντρα που την αγαπά αλλά δεν τολμά να μιλήσει.
Σήμερα η Ιουδήθ δεν είναι μόνη. Μαζί της περπατούν οι μανάδες της Παλαιστίνης, οι ξεριζωμένοι, οι φωνές που χάνονται κάτω από τα ερείπια. Στην Παλαιστίνη σήμερα ,χιλιάδες άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, βιώνουν τη συστηματική εξόντωση, την εκτοπισμένη ζωή, τον φόβο αλλά και την παγκόσμια σιωπή. Η έξοδός της είναι η ίδια εξορία της ανθρωπιάς, όταν ο κόσμος σωπαίνει μπροστά στο άδικο.
Στην Παλαιστίνη σήμερα ένα παιδί μεγαλώνει κάτω από τον ήχο της έκρηξης.
Κάθε νύχτα, μια μητέρα μετράει αν τα παιδιά της γύρισαν όλα σπίτι.
Στην Παλαιστίνη, το χώμα δεν είναι ιερό από τις προσευχές αλλά από το αίμα που ζητά ν’ ακουστεί! Στην Παλαιστίνη σήμερα, η αδικία δεν είναι ένα στιγμιαίο λάθος, είναι ένα διαρκές έγκλημα. Είναι το αποτέλεσμα
ενός κόσμου που μετράει τη ζωή με γεωπολιτικά συμφέροντα και όχι με ανθρώπινη αξία. Ενός κόσμου , τόσο πρόθυμου να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα όταν η αδικία τον βολεύει, όμως σιωπά όταν η
αλήθεια γίνεται άβολη. Ενός κόσμου που κοιτάει αλλού! Είναι η ευρωπαϊκή κουλτούρα που γέννησε τα φώτα του Διαφωτισμού αλλά σβήνει το βλέμμα της όταν η βόμβα πέφτει σ΄ ένα σχολείο στην Παλαιστίνη.
Η αδικία στην Παλαιστίνη δεν ζητά εκδίκηση, ζητά Φωνή! Γιατί κάπου πρέπει να σταματήσει. Κι αν δεν σταματήσει από εκείνους που κρατούν τη δύναμη, τότε πρέπει να σταματήσει από εκείνους που κρατούν
ακόμη συνείδηση.
«Όποιος μένει σιωπηλός όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, ας ετοιμάζεται – έρχεται και η σειρά του» Μ. Μπρεχτ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαλάμπρος
Χειρισμός μουσικής – φώτων & μακιγιάζ: Αστέρω Κουτσουλέρη
Μουσική στην Εβραία: Πάνος Δημητρέλος
Μουσική στον Άνθρωπο, φωτισμός: Δημήτρης Λεβέντης
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ελένη Καλομοίρη: Ιουδήθ Κέιθ
Γιώργος Αγραφιώτης: Ο σύζυγος της Ιουδήθ Κέιθ
Δημήτρης Λεβέντης: Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα
Στέφανος Γιοβανόβσκι: Ο φιλήσυχος πελάτης
