Τον αξιοποιούμε για μας και τα παιδιά μας
Με μια μακροσκελή ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο δήμαρχος Αγράφων, Αλέξης Καρδαμπίκης, αναφέρεται σ’ ένα καυτό θέμα των ημερών μας, που δεν είναι άλλο από τη διαχείριση του νερού. Και μιλά βέβαια για την διαχείριση, καθώς έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από εταιρεία εμφιάλωσης να χρησιμοποιήσει το νερό που δεν καταναλώνεται για να το εμπορευτεί και να μην χάνεται χωρίς αξιοποίηση.
Τις αντιδράσεις των κατοίκων που φοβούνται μήπως και δεν έχουν οι ίδιοι να το χρησιμοποιήσουν ο δήμαρχος αναλύει την υπάρχουσα κατάσταση και εξηγεί τα οφέλη για την περιοχή από την λειτουργία του εργοστασίου.
Πιο αναλυτικά η ανάρτηση του κ. Καρδαμπίκη, αναφέρει:
«Αγαπητοί συνδημότες,
Σήμερα μιλάμε για το μέλλον.
Το μέλλον των παιδιών μας, των χωριών μας, του τόπου μας.
Και για να μπορούμε να μιλήσουμε για το μέλλον, πρέπει πρώτα να έχουμε το θάρρος να δούμε την αλήθεια κατάματα αφήνοντας στην άκρη τον θόρυβο, τη φημολογία και τις εύκολες αντιδράσεις.
Έχουμε μπροστά μας μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε πια να αγνοήσουμε.
Ενδεικτικά σε ένα χωριό με 150 κατοίκους σήμερα, με τον ρυθμό που γεννιούνται και πεθαίνουν άνθρωποι, σε 10 χρόνια μπορεί να μετρά λιγότερους από 80.
Κι αυτό δεν είναι στατιστική, είναι καθημερινή εμπειρία.
Είναι το κλείσιμο του καφενείου, η σιωπή στην πλατεία, τα σχολεία χωρίς παιδιά, τα σπίτια χωρίς φώτα.
Αν δεν δράσουμε τώρα, αναρωτιέστε…σε λίγο…. ποιους θα έχουμε για να υδροδοτήσουμε αφού απλά, δεν θα μένει κανείς πλέον εδώ.
Η κτηνοτροφία, κάποτε η ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, βρίσκεται σε κατάρρευση. Οι επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, με όλα όσα είδαμε και ζήσαμε τον τελευταίο καιρό, δεν αρκούν. Οι λύκοι πολλαπλασιάζονται, και το κόστος ζωής για έναν νέο κτηνοτρόφο είναι αποτρεπτικό. Ποιος νέος θα αποφασίσει να μείνει και να παλέψει έτσι;
Οι υποδομές μας είναι ανεπαρκείς. Η πρόσβαση σε κεντρικούς οδικούς άξονες άπιαστο όνειρο. Η στελέχωση των υπηρεσιών υγείας, προβληματική. Ο χρόνος διακομιδής ασθενών αγγίζει σύμφωνα με το Μετσόβιο Πολυτεχνείο τις 3,5 ώρες. Και ας παλεύουμε τόσο, συνεχώς και ασταμάτητα.
Η απασχόληση, μηδαμινή. Και την ίδια ώρα, ο Δήμος προσπαθεί να σταθεί με φυσική παρουσία σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα, παρά το τεράστιο οικονομικό κόστος.
Κι όμως, είμαστε εκεί. Γιατί δεν πιστεύουμε στην εγκατάλειψη. Μαζί αντιδράσαμε και σταματήσαμε ενέργειες που απειλούσαν πραγματικά τον τόπο μας. Στη Νιάλα τα αιολικά. Στη Βαλαώρα και τη Λίμνη Κρεμαστών τα φωτοβολταϊκά. Στη Σιβίστα, το αντλησιοταμιευτικό. Ήμουν παρών σε όλους τους αγώνες με πράξεις, με λόγο, με ψυχή.
Και σήμερα, όπως και τότε, δεν θα έκανα κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές μου, τη φιλοσοφία μου και πάνω από όλα, την αγάπη μου και το σεβασμό μου για την πατρίδα μου.
Κι ερχόμαστε τώρα στο φλέγον ζήτημα….
Θέλω να ξεκαθαρίσω: Το νερό από την υδρομάστευση “Πούντος” στη Γρανίτσα, υδροδοτεί αποκλειστικά το χωριό της Γρανίτσας, χωρίς να εξυπηρετεί κανένα άλλο χωριό. Από τις δύο άλλες υδρομαστεύσεις, υδροδοτούνται τα άλλα χωριά του πρώην Δήμου Απεραντίων.
Σε συνδυασμό με τη σημαντική μείωση της κατανάλωσης νερού στην Άνω Ποταμιά, μετά τη διακοπή των έντονων ποτισμάτων, το διαθέσιμο νερό είναι πλέον αρκετό.
Επίσης το νερό αυτό, είναι υπεραρκετό με αποτέλεσμα μια πολύ μεγάλη ποσότητα να χάνεται κάθε χρόνο στα ρέματα, χωρίς να αξιοποιείται, χωρίς να προσφέρει κάτι στον τόπο.
Μέρος αυτής της ποσότητας θέλουμε να αξιοποιήσουμε.
Δεν θα αφήναμε ποτέ ούτε την παραμικρή πιθανότητα λειψυδρίας σε κανένα χωριό. Πάντα προτεραιότητά μας είναι η ευημερία των κατοίκων μας.
Οι όποιες διακοπές στην υδροδότηση κάποιων χωριών του πρώην Δήμου Απεραντίων τους καλοκαιρινούς μήνες, δεν οφείλονται σε έλλειψη νερού αλλά σε πολύ παλιές και φθαρμένες υποδομές τις οποίες βελτιώνουμε συνεχώς με έργα και παρεμβάσεις που έχουμε ήδη ξεκινήσει, αλλά και σε αλόγιστη χρήση από κάποιους.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον έρχεται μια σοβαρή επένδυση.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας την προοπτική μιας σοβαρής επένδυσης εμφιάλωσης νερού, μετά από ομόφωνη απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου Γρανίτσας, να δοθεί μέρος του περισσευούμενου, το τονίζω, του περισσευούμενου νερού, χωρίς καμία επίπτωση στις πηγές των άλλων χωριών, σε εταιρεία για εμφιάλωση.
Πρόκειται για επένδυση 17 εκατομμυρίων ευρώ, η μεγαλύτερη επένδυση στον νομό τα τελευταία 50 χρόνια.
Θα δημιουργηθούν 35 νέες θέσεις εργασίας ανδρών και γυναικών, οι οποίες θα στελεχωθούν από ανθρώπους του τόπου.
Η ίδια ομάδα ανθρώπων έχει πίσω της το επιτυχημένο παράδειγμα της Βατσουνιάς όπου οι ίδιοι άνθρωποι έκαναν μια παρόμοια επένδυση με σεβασμό στη φύση, βιώσιμη ανάπτυξη και κέρδος για τον τόπο.
Η εμπειρία υπάρχει.
Η τεχνογνωσία υπάρχει.
Το ερώτημα είναι:
Υπάρχει η βούληση;
Ορισμένες αντιδράσεις που εμφανίζονται, έχω βάσιμες υποψίες πως είναι εκ του πονηρού.
Δεν είναι αθώες.
Υποκινούνται από όσους επιδιώκουν την επαναφορά σχεδίων για υδροηλεκτρικά έργα μέσα σε περιοχές Natura, με τσιμεντοκατασκευές και νέους δρόμους, που θα αλλοιώσουν οριστικά το φυσικό περιβάλλον.
Το ίδιο σύστημα που απέτυχε παταγωδώς να αναπτύξει τον νομό μας, είναι αυτό που σήμερα μάχεται την όποια προσπάθεια αλλαγής.
Θέλει στασιμότητα.
Θέλει έρημα χωριά.
Και σας ρωτάω:
Εμείς…αυτό θέλουμε;
Η πόλη του Καρπενησίου, αν δεν είχε τις δημόσιες υπηρεσίες, θα ήταν κι αυτή ένα μεγάλο χωριό.
Η είσοδος της πόλης με τα κλειστά καταστήματα λέει πολλά.
Το ΤΕΙ έγινε Πανεπιστήμιο αλλά έχει ελάχιστους σπουδαστές.
Η Νοσηλευτική Σχολή – που έδωσε δεκάδες θέσεις εργασίας, έκλεισε.
Κανείς δεν έρχεται να μας σώσει.
Ή εμείς θα το παλέψουμε ή θα τελειώσει το έργο.
Αυτή την κρίσιμη στιγμή καλούμαστε να αποφασίσουμε.
Θέλουμε να δώσουμε ζωή στα χωριά μας ή θέλουμε να τα αφήσουμε να συνεχίσουν να ερημώνουν;
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό όμως και ο άνθρωπος είναι το υπέρτατο αγαθό.
Τα Άγραφα δεν μπορούν να μείνουν πίσω στο όνομα μιας ωραιοποιημένης “γραφικότητας”.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον τόπο μας να μαραζώσει, να μείνουμε στο όπως ήταν “κάποτε “.
Το “κάποτε” δεν επιστρέφει.
Αντίθετα, τώρα είναι η ώρα να χτίσουμε το αύριο.
Η εργασία, η ανάπτυξη, η αξιοπρέπεια, είναι αξίες που δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.
Η απόφασή μας σήμερα δεν αφορά μόνο το νερό.
Αφορά το αν θέλουμε να συνεχίσουν να ζουν άνθρωποι στα Άγραφα.
Αφορά το αν δεχόμαστε να κλείσει και η τελευταία πόρτα σε έναν τόπο που φθίνει ή αν τολμάμε έστω και την ύστατη στιγμή να πούμε:
Φτάνει πια.
Εδώ είμαστε κι εδώ θέλουμε να μείνουμε.
Και θα το παλέψουμε.
Γιατί αυτός ο τόπος αξίζει να ζήσει, να εξελιχθεί, να ανθίσει ξανά.
Σήμερα σας καλώ να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια γιατί είναι καθαρή, διαφανής, δίκαιη και αναγκαία.
Γιατί δεν θίγει κανέναν και ωφελεί όλους.
Η εγκατάλειψη δεν είναι επιλογή.
Αν δεν δράσουμε τώρα, θα ερημώσει κάθε γωνιά.
Αυτή η επένδυση είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να κρατήσουμε τον τόπο μας ζωντανό!».
4
