Την εποχή του Διοκλητιανού, ο Άγιος Ζηνόβιος και η αδελφή του, Ζηνοβία, μαρτύρησαν για την πίστη τους. Κατάγονταν από μια εύπορη και θεοσεβούμενη οικογένεια στις Αίγες της Κιλικίας. Ο Ζηνόβιος ήταν γιατρός και βοηθούσε τους ασθενείς χωρίς να ζητά χρήματα. Και τα δύο αδέλφια ήταν γνωστά για το φιλανθρωπικό τους έργο. Η φιλανθρωπία τους όμως ενόχλησε τους ειδωλολάτρες και τον ηγεμόνα Λυσία, ο οποίος συνέλαβε τον Ζηνόβιο. Τότε, η Ζηνοβία παραδόθηκε μόνη της για να μαρτυρήσει μαζί με τον αδελφό της. Μετά από βασανιστήρια, τους αποκεφάλισαν και τους δύο.
Απολυτίκιο
Ως θείοι αυτάδελφοι ομονοούντες καλώς, Ζηνόβιε ένδοξε και Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ηθλήσατε· όθεν και των στεφανών των αφθάρτων τυχόντες, δόξης ακαταλύτου ηξιώθητε, άμα εκλάμποντες τοις εν κόσμω χάριν ιάσεων.
