Ομιλία Γιώργου Μουλκιώτη, βουλευτή Βοιωτίας στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την ανάγνωση και συζήτηση επί την Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Παρακολουθώντας τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης καταλαβαίνει κανείς και το πώς θα κινηθεί την επόμενη τετραετία.
Μέσα από την ομιλία του, ο Πρωθυπουργός αποκάλυψε μια σειρά από στόχους, περισσότερο διαχειριστικού παρά οραματικού χαρακτήρα.
Με αρκετά επιδόματα όπως το market pass, το youth pass, την έκτακτη ενίσχυση για τους συνταξιούχους με προσωπική διαφορά αντί της μόνιμης κατάργησής της, το έμμεσο επίδομα μέσω των προγραμμάτων κατάρτισης.
Επιδόματα που ανακουφίζουν προσωρινά, αλλά διατηρούν την κουλτούρα των χαμηλών προσδοκιών.
Μέτρα που δεν οδηγούν την χώρα μας σε ένα παραγωγικό μοντέλο ικανό να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος. Μέτρα που συντηρούν μια οικονομία που αναπτύσσεται στα ανασφαλή πλαίσια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όσοι από εμάς αντλούμε τον παλμό της κοινωνίας μέσα από την τριβή μας με τους πολίτες και όχι μέσω του επιτελείου μας, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η μάχη της καθημερινότητας είναι κρίσιμη.
Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις κρίνονται από τις αποφάσεις και τις πολιτικές που ακολουθούν για να καλυτερεύσουν τη ζωή των πολιτών.
Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα:
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώθηκε κατά 7,4% το 2022, ενώ σύμφωνα με τη Eurostat η χώρα μας είναι τρίτη από το τέλος στην αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών επίσης για το 2022.
Καθημερινά οι συμπολίτες μας έρχονται αντιμέτωποι με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής.
Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την πρόθεση αύξησης του κατώτατου μισθού στα 950 ευρώ και του μέσου μισθού στα 1500 ευρώ μέχρι το τέλος της τετραετίας.
Όμως, επιτρέψτε μου να πω, ότι σημασία δεν έχει μόνο πόσα βγάζεις αλλά και ο τρόπος που τα βγάζεις.
Σε αυτό έγκειται και η μεγάλη διαφορά της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός κόμματος που κάνει ακροβασίες μεταξύ κοινωνικού φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού και της προοδευτικής σοσιαλδημοκρατικής παράταξης του τόπου.
Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι μεριμνά – και ορθώς – για την αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων.
Όχι όμως έχοντας απαραίτητη προϋπόθεση και την ποιότητα των συνθηκών εργασίας.
Τα θλιβερά παραδείγματα των εργαζομένων στη Ρόδο και την Κρήτη είναι αποκαλυπτικά σε αυτήν την κατεύθυνση. Αμφίβια απασχόληση σερβιτόρου στην Ρόδο. Αυτή είναι παγκόσμιου πρωτοτυπίας ειδικότητα.
Τι μας είπε ο νέος υπουργός Εργασίας, κ. Γεωργιάδης; Ότι: «Αφού τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας και ο εργαζόμενος το θέλει και πληρώνεται καλά με αυτό, δεν είναι θέμα του κράτους». Τελεία.
Ποια είναι τα μέτρα και πως τηρούνται για την υγεία και την ασφάλεια του εργαζομένου; Τα ελεγκτικά όργανα, η Τεχνική Επιθεώρηση Εργασίας υιοθέτησε αυτή την εργασιακή πρακτική; Αποτελούσε «ατραξιόν» στη Ρόδο. Μήπως το είχαν αντιληφθεί;
Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να πει η κυβέρνηση που επί 4 χρόνια μερίμνησε για την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με μία σειρά πρωτοβουλίες όπως την εδραίωση της ατομικής διαπραγμάτευσης έναντι των συλλογικών, ανατρέποντας τις βασικές αρχές του εργατικού δικαίου, την χαριστική βολή και στον εμβληματικό συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, την εισαγωγή του σωστού μέτρου της ψηφιακής κάρτας εργασίας, – μέτρο που η ΝΔ καταψήφισε το 2011 όταν το νομοθέτησε το ΠΑΣΟΚ-, που ωστόσο είναι αναποτελεσματικό, καθώς δεν συνοδεύεται από επαρκείς ΕΛΕΓΧΟΥΣ μετά την απαξίωση και την «τύποις» μετατροπή του ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή.
Το μοντέλο της φθηνής εργασίας, που προωθεί ο κ. Μητσοτάκης απέχει παρασάγγας από ένα μοντέλο ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο και ουσιαστική μέριμνα τόσο για την ελληνική οικογένεια, όσο και για το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Επομένως, η αύξηση του κατώτατου μισθού αλλά και του μέσου μισθού όχι μόνο οφείλει να είναι ικανή να καλύψει τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της ακρίβειας που έχουν γονατίσει τα νοικοκυριά, αλλά ο προσδιορισμός του πρέπει να γίνει μέσα από την ελεύθερη διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων.
Επιπλέον, απαιτείται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσα από Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, η θέσπιση κινήτρων για πλήρη, καλά αμειβόμενη και ποιοτική εργασία.
Τέλος, χρειάζεται επιτέλους να γίνει ένα εμπεριστατωμένος διάλογος για τη μελλοντική μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών, στο πλαίσιο της εξέλιξης των νέων τεχνολογιών, της αυτοματοποίησης και της ρομποτικής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Άλλη μια βαθιά πληγή της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας ΝΔ είναι η ανεργία των νέων.
Μόλις προχθές η Eurostat δημοσίευσε στοιχεία για την ανεργία των νέων στην Ευρώπη για τον μήνα Μάιο. Ξέρετε σε ποια θέση βρίσκεται η Ελλάδα; Στη δεύτερη, με 24%, πίσω από την πρώτη Ισπανία.
Και ερωτώ: Ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύει να αναλάβει η Κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, η οποία εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα τα πιο λαμπρά μυαλά της χώρας να φεύγουν στο εξωτερικό για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης;
Και δεν εννοώ μέτρα όπως η υλοποίηση προγραμμάτων μέσω ΔΥ.ΠΑ., που τρέχουν για συγκεκριμένο περιορισμένο χρονικό διάστημα με χαμηλές αμοιβές και το μόνο που καταφέρνουν είναι να καθιστούν τους νέους εργαζόμενους αναλώσιμους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η νέα γενιά είναι ποιοτικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, αξιοκρατία και όχι ρουσφετολογικές επιλογές, τύπου μετακλητών στο Δημόσιο. Με αξιοπρέπεια και όχι πρακτικές φιλανθρωπίας, όπως τα διάφορα youth pass.
Ώστε να αντιμετωπιστεί και το δημογραφικό πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται μετά από μια τετραετία απραξίας με την δημιουργία ενός υπουργείου ως κίνηση εντυπωσιασμού περισσότερο και όχι ουσίας.
Ώστε να αντιμετωπιστεί και η σημερινή στεγαστική κρίση, καθώς το κόστος μίσθωσης καλύπτει το 40% ή ακόμη και το 50% του διαθέσιμου εισοδήματος.
Υπενθυμίζω ότι μόλις πέρυσι, και μετά από πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη, η πολιτική της κοινωνικής κατοικίας μπήκε στη δημόσια συζήτηση. Υπενθυμίζω ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε εντάξει στο Ταμείο Ανάκαμψης 100 διαμερίσματα, την ώρα που άλλες χώρες είχαν εντάξει 20.000 και 25.000 κατοικίες.
Εμείς υποστηρίζουμε σθεναρά την ανάγκη δημιουργίας δημόσιου αποθεματικού 150.000 κοινωνικών κατοικιών που θα διατίθενται με χαμηλό ενοίκιο σε νέους.
Και όχι την πολιτική της Κυβέρνησης , δηλαδή τη χορήγηση στεγαστικών δανείων σε ελάχιστους από τους πόρους του πρώην ΟΕΚ, πρόγραμμα από το οποίο αποκλείονται κιόλας όσοι έχουν πληρώσει εισφορές στον ΟΕΚ.
Αντιθέτως, απαιτείται η δημιουργία δεξαμενής 150.000 κατοικιών που θα διατίθενται με χαμηλό ενοίκιο σε νέους.
Σας ευχαριστώ.
Για να παρακολουθήσετε την ομιλία, πατήστε εδώ.
