Σχηματικά κανείς θα ενέγραφε τους Αχτσιόγλου και Τσακαλώτο σε μια πιο συγγενή τροχιά στα θέματα απεύθυνσης και δοσολογίας της νέας πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάποδα, και το ίδιο για τους Παππά –Τζουμάκα.
Το ανοιχτό – το κλειστό. Το ταυτοτικά αριστερό και το πλουραλιστικό. Το κόμμα μελών ή το κόμμα του κόσμου. Καθώς εξελίσσεται η κούρσα διαδοχής για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην μετά – Τσίπρα εποχή, τα παραπάνω σχήματα θα μπορούσαν απλοϊκά να εγγράψουν τον κάθε έναν εκ των τεσσάρων (Έφη Αχτσιόγλου, Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Στέφανος Τζουμάκας) σε ένα εξ αυτών.
Ακόμη πιο σχηματικά κανείς θα ενέγραφε τους Αχτσιόγλου και Τσακαλώτο σε μια πιο συγγενή τροχιά στα θέματα απεύθυνσης και δοσολογίας της νέας πολιτικής του κόμματος. Μια πιο ριζοσπαστική θέαση κοινώς. Ανάποδα, και το ίδιο για τους Παππά –Τζουμάκα.
Πολλοί εξάλλου έτσι εξηγούν πως αν οι τέσσερις παραμείνουν ως έχουν – το λέμε πάντα αφού η κατάθεση των υποψηφιοτήτων έχει καταληκτική προθεσμία το Διαρκές Συνέδριο στις 3 Σεπτέμβρη (!) – και απαιτηθεί δεύτερος γύρος, προφανώς ο Τζουμάκας πιο εύκολα θα στήριζε τον Παππά και ο Τσακαλώτος την Αχτσιόγλου.
Η στάση της «Ομπρέλας»
Βαθύτερα ακόμη, έτσι εξηγούν ορισμένοι και την διαφορετική στάση που έχουν πρωτοκλασάτα στελέχη της Ομπρέλας που μοιάζουν μοιρασμένα μεταξύ των Έφης – Ευκλείδη, αλλά και της πάλαι προεδρικής Κίνησης Μελών που επίσης μοιράζονται σε Έφη και Παππά.
Πιο ειδικά, η ψυχή της Ομπρέλας και επί της αρχής θέλει τον Τσακαλώτο. Οι πασοκογενείς της μετέωρης Προοδευτικής Συμμαχίας τον Παππά (στο βάθος θα ήθελαν την υποψηφιότητα – έκπληξη του Διονύση Τεμπονέρα, θα διακινδυνεύαμε να πούμε).
Ακτινογραφώντας τους τέσσερις υποψήφιους
Οι διαφορετικές πάντως αποχρώσεις των τεσσάρων, αναδεικνύονται και σε δύο θέματα εν πρώτης όψης διαδικαστικά μα τελικά αμιγώς πολιτικά.
Το ένα έχει να κάνει με το ποιοι θα μπορούν να ψηφίσουν για την εκλογή πρόεδρου. Εδώ, η safe επιλογή όπως έδειξε και η κλειστή σύσκεψη της Παρασκευής υπό την γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Ράνια Σβίγκου και τον αναπληρωτή Γιώργο Βασιλειάδη στην Κουμουνδούρου με παρουσία και των τεσσάρων, ήταν όλοι να ταμπουρωθούν πίσω από το κεκτημένο της διαδικασίας της εκλογής Τσίπρα και να μην ανοιχθούν σε εκδοχές που θα ψηφίζουν και τα μη μέλη (η ψηφιακή ψήφος μένει ανοιχτή ως θέμα, αν και δύσκολα θα περάσει).
Εξάλλου για διεύρυνση της εκλογικής βάσης απαιτείται καταστατική αλλαγή. Πάντως αν επιστρέφαμε στο απλοϊκό σχήμα «ανοιχτό – κλειστό κόμμα», σίγουρα οι θιασώτες του πρώτου θα ήταν πιο κοντά σε όσους σήμερα αντιλαμβάνονται πως απουσία του Αλ. Τσίπρα και άρα του ενοποιητικού ρόλου του, αυτό που αποτελεί μεγάλο στοίχημα για όλους είναι μια μεγάλη συμμετοχή που θα νομιμοποιεί και τον νέο – νέα πρόεδρο.
Ακτινογραφώντας, η Έφη κινείται πιο κοντά σε έναν κομματικό πατριωτισμό αλλά θέλει και διαδικασίες ελκυστικές με στόχο ένα κόμμα εκ νέου δυνάμει κυβερνητικό και με νέα δομή λειτουργίας. Ο Νίκος είναι φανερό πως έχει την αγωνία αλλά και την στρατηγική στόχευση να συνομιλήσει με την βάση του ΠΑΣΟΚ που έχει μετοικήσει στον ΣΥΡΙΖΑ απ’ το 2011- 2012. Η δε σταθερή του στρατηγική να απευθύνεται και θεσμικά σε φορείς των μεσαίων – την Παρασκευή είδε τον Πρόεδρο της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργο Καββαθά – στέλνει ακριβώς αυτό το μήνυμα.
Ο Ευκλείδης πάλι εμμένει σε ένα ύφος «συλλογικότητας», ισότιμης αναφοράς και πρόσδεσης σε ριζοσπαστικές λύσεις, ανάγνωσης της νέας πραγματικότητας και των νέων διαιρέσεων και διεθνώς και ευρωπαϊκά αξιοποιώντας την ατζέντα του. Ο τεχνοκρατισμός του τον ενώνει με την Έφη, η ταυτοτική του προσήλωση τον φέρνει πιο μακριά από τον Παππά. Οι περιοδείες του θα αναδείξουν το νέο συλλλογικό πνεύμα (σχεδιάζει εκδήλωση για την πράσινη μετάβαση στην Κρήτη ανάμεσα σε άλλα).
Η θετική ατζέντα και η κυβερνησιμότητα είναι στην φαρέτρα του Τζουμάκα που είναι προφανές πως θέλει με την υποψηφιότητά του να αναδείξει μια πιο πολιτική θέαση – όπως λέει και όχι συνδικαλιστική. Αυτοπροσδιορισμό στην πολιτική φυσιογνωμία. «Είμαστε η Παράταξη της Εναλλακτικής Προοδευτικής Λύσης», λέει.
Το ντιμπέιτ
Όλα τα παραπάνω θα τα δούμε και σε ντιμπέιτ που έχουν πια συμφωνήσει όλοι πως θα γίνει. Όχι άμεσα, όπως ήθελε ο Παππάς αλλά όχι οι υπόλοιποι. Και όχι με όρους τηλεμαχίας, όπως ξορκίζει τον όρο ο Τσακαλώτος (που θέλει γόνιμη συζήτηση μεταξύ συντρόφων).
Θα είναι όμως ενδεικτικά των αναγνώσεων της πραγματικότητας.
