Το συνέδριο στον ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει στην ώρα του είπε χθες ο Κασσελάκης και κάποιοι ένιωσαν ρίγη συγκίνησης.
Βλέπετε στην αριστερά τα συνέδρια είναι κάτι σαν το Halloween για τους Αμερικάνους: Ζουν γι’ αυτό!
Ατέλειωτες «ζυμώσεις (σημείωση: συζητήσεις), ίντριγκες, παρασκήνια και ομαδοποιήσεις για παζάρι προς διανομή ρόλων.
Ωραία πράγματα, έτσι για να θυμίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αριστερό κόμμα.
Οι πρώτες μετρήσεις
Στο μεταξύ το ενδιαφέρον δεν είναι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά ότι έχουν αρχίσει εταιρείες δημοσκοπήσεων να μετράνε το πολιτικό τοπίο με την εμφάνιση της ομάδας των «11», που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ομάδα, έσω και σε επίπεδο κοινοβουλίου, απέκτησε πρόσωπο. Τον Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος αναδείχθηκε επικεφαλής και θα εμφανίζεται ως πολιτικός αρχηγός στις συζητήσεις της Βουλής.
Επειδή υπάρχει αρχηγός λοιπόν, άρα καταλαβαίνει ο κόσμος όταν τον ρωτάς για το νέο κόμμα, είναι εφικτές και οι πρώτες μετρήσεις. Για να φανεί τι απήχηση έχει το σχήμα και πόσο επηρεάζει κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μαθαίνω από τα πρώτα δείγματα ότι τα πράγματα είναι τέτοια, που χρειάζεται να δείξουν εγκαρτέρηση. Υπομονή και ψυχραιμία.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, αλλά πολλά περισσότερα δεν μπορώ να πω. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος για κάθε νέο εγχείρημα. Και να εύχονται να είναι μακρύς δρόμος, που έλεγε και ο Μέγας Ποιητής. Διότι δύσκολος θα είναι έτσι κι αλλιώς.
Θα σας πω μόνο ένα πράγμα. Σε πρόσφατη έρευνα γνωστής εταιρίας, που έδειχνε τον ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα, υπήρχε η εξής ερώτηση, που δεν δημοσιοποιήθηκε: «Θα μπορούσατε να ψηφίσετε ένα αριστερόστροφο κόμμα, που θα προκύψει από στελέχη τα οποία αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ;».
Το 56% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ απαντούσαν ότι «θα μπορούσαν», ενώ την ίδια διάθεση έδειχνε και ένα αρκετά μικρότερο ποσοστό ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Συνολικά η δεξαμενή του «θα μπορούσα» έφτανε στο 11% με 12%. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά με βάση τις αναλύσεις; Ότι στην κάλπη φτάνει μπορεί να φτάσει λογικά από το ένα πέμπτο έως το ένα τρίτο στην καλύτερη περίπτωση.
Έτσι για να σας προϊδεάσω τι (περίπου) έρχεται.
Η σχέση ΠΑΣΟΚ με «11» και οι «πρόεδρε κερδάμε» του Μαΐου
Επί τη ευκαιρία δύο πράγματα παρατηρώ:
Πρώτον ότι ο Χαρίτσης, ακριβώς επειδή δεν είναι ο «ντούρος» και «ξύλινος» πολιτικός της ριζοσπαστικής αριστεράς, μπορεί να τσιμπήσει και από το ΠΑΣΟΚ. Ίσως ψηφοφόρους που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ προ των τελευταίων εκλογών και τώρα ξαναβλέπουν τι θα επιλέξουν. Το σημειώνω διότι κάποιοι στη Χαριλάου νομίζουν ότι οι «11» είναι «φίλια δύναμη». Ανταγωνιστική είναι.
Και δεύτερον, τι είναι καλό να προσέξουν σχετικά με τα γκάλοπ οι επιτελάρχες των «11». Πήραν μαζί τους αυτούς που έλεγαν στον Αλέξη Τσίπρα «πρόεδρε πάμε καλά, μπορεί και να νικήσουμε»!
Ένας εξ αυτών είχε κάνει σημαία – είχε παρασύρει και εξ απορρήτων συνεργάτη του Τσίπρα που έστελνε σχετικά μηνύματα – κάποια έρευνα του πανεπιστημίου Πατρών σύμφωνα με την οποία οι συσχετισμοί στις εκλογές του Μαΐου θα ήταν 32 ΝΔ έναντι 30 ΣΥΡΙΖΑ!
Άλλος για την ευρωλίστα – η Αχτσιόγλου και ο Κόκκαλης
Οι διεργασίες για τις ευρωλίστες στα κόμματα φουντώνουν για να καλά. Ειδικά στην κεντροαριστερά και αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, «11»)
Κι αυτό για ένα λόγο. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για το τι θα γίνει στις ευρωεκλογές, τι θα ακολουθήσει και πώς θα πάνε αυτά τα κόμματα στις εθνικές εκλογές, με τον Μητσοτάκη να δείχνει μεγάλη πολιτική ανθεκτικότητα.
Οπότε η ευρωβουλή είναι ένα ωραίο καταφύγιο για πολιτικές καριέρες και την αποφυγή περιπετειών στο εσωτερικό.
Σας έλεγα χθες για την Έφη Αχτσιόγλου, το όνομα της οποίας κυκλοφορεί ήδη ως κυρίαρχο για την ευρωλίστα των «11».
Με αφορμή αυτή τη φήμη, ρώτησα τι θα γίνει με τον Πέτρο Κόκκαλη και αν παραμένει ζωντανό το σενάριο συνεργασίας του με το νέο κόμμα.
Μου είπαν ότι όσο περνούν οι μέρες το σενάριο γίνεται όλο και λιγότερο πιθανό.
Ίσως επειδή ο Κόκκαλης έχει τις δυνάμεις και ένα ξεκάθαρο «πράσινο» πολιτικό στίγμα, που μπορεί να συνενώσει από μόνος του (και μόνο μόνος του) κινήσεις της οικολογίας, οι οποίες στη χώρα είναι διάσπαρτες και ικανές να δώσουν αξιοπρεπές ποσοστό, ενδεχομένως και επαρκές για εκλογή ευρωβουλευτή.
Τίποτα πάντως δεν έχει ξεκαθαρίσει. Αλλά κάποιοι αναρωτιούνται «γιατί να πάει να μπλέξει με τη… ριζοσπαστική και επαναστατική αριστερά; Ο παππούς του είναι; Άλλες εποχές τότε».
Δραστήρια στελέχη στο ΠΑΣΟΚ
Όσο για το ΠΑΣΟΚ μαθαίνω ότι για παν ενδεχόμενο που προκύψει από τις ευρωεκλογές, δυνάμεις κοιτάζουν να είναι έτοιμες. Αν χρειαστεί να αναλάβουν πρωτοβουλίες, θα αναλάβουν.
Αυτή την ώρα πάντως ουδείς αμφισβητεί τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο οποίος θα πάει να δώσει μία εκλογική μάχη με τη λιγότερη εσωκομματική αμφισβήτηση που είχε ποτέ αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Πάντως στελέχη, όπως ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, ο Παύλος Γερουλάνος, αλλά και ο Παύλος Χρηστίδης αρχίζουν και γίνονται πόλοι αναφοράς. Όχι κατ’ ανάγκην εναλλακτικοί της σημερινής ηγεσίας στην περίπτωση που δεν πάει καλά το Κίνημα στις κάλπες του Ιουνίου, αλλά ως ανάγκη να εκφραστούν ρεύματα στο ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν και τόση σύνδεση με τον προεδρικό κύκλο της Χαριλάου.
