Με 176 «ναι» υπερψηφίστηκε επί της αρχής στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια και την ισότητα στο γάμο.
Συνολικά ψήφισαν 254 βουλευτές, εκ των οποίων 176 «ναι», 76 «όχι» και 2 παρών. Απουσίασαν συνολικά 45 βουλευτές, με όλα σχεδόν τα κόμματα που επισήμως το στήριξαν (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) να μετρούν τις δικές τους απώλειες, εκτός της Πλεύσης Ελευθερίας που και οι έξι της κοινοβουλευτικής της ομάδας το υπερψήφισαν.
Με ενδιαφέρον αναμένονται οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς απείχε ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος νωρίτερα με μία ανάρτησή του στο Facebook προϊδέασε ότι δεν θα είναι παρών στην ψηφοφορία. Υπενθυμίζουμε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, έχει προαναγγείλει ότι θα υπάρξουν συνέπειες για όσους δεν υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο.
Ο Αλέξης Τσίπρας που έδωσε το παρών, ψήφισε και αμέσως μετά αποχώρησε.
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν καταψήφισε, ενώ οι αποχές φαίνεται πως είναι 11.
Τα ανοιχτά «όχι» και οι αποχές βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας
Θάνος Πλεύρης: Διαφωνώ αξιακά με το νομοσχέδιο, δεν είναι αντισυνταγματικό, αλλά αξιακό το θέμα. Θα κρατήσω στάση που δεν θα δώσει δικαίωμα σε κανέναν που θέλει μικροκομματικά να εκμεταλλευτεί την διαφωνία μου.
Μίλτος Χρυσομάλλης: Αν δεν επιθυμούμε να μας κυβερνά μια καταναγκαστική αρχή, τότε ο καθένας μας πρέπει να χαλιναγωγήσει τον εαυτό του. Η σταθερή κοινωνία δεν επιτυγχάνεται με την εξισορρόπηση αντίθετων δυνάμεων, αλλά με τον συνειδητό αυτοπεριορισμό. Οι σκέψεις αυτές του νομπελίστα Σολζενίτσιν, αποτυπωμένες το 1990, περιγράφουν, κατά την άποψή μου για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Και το πρόβλημα αυτό δεν είναι άλλο από τον περιορισμό ενός αποδιδόμενου δικαιώματος όταν αυτό προσβάλλει ένα έτερο δικαίωμα το οποίο όλοι μας θεωρούμε υπέρτατο, αυτό το δικαίωμα των παιδιών σε μια υγιή, ασφαλή και ισόρροπη συναισθηματικά παιδική ηλικία. Σύμφωνα με μελέτες του 2007, του 2012, του 2015 άλλες μελέτες του 2016 και 2017, ποιοτικές μελέτες του 2011 με εφήβους με ομόφυλους γονείς αναφέρουν ότι το 60% των παιδιών αυτών να εμφανίζει διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, 50% μαθησιακές δυσκολίες, διπλάσια πιθανότητα ανάπτυξης συναισθηματικής διαταραχής, δυσκολία στην απόκτηση της δικής τους ταυτότητας. Το 70% των παιδιών που ανήκουν σε ομόφυλα ζευγάρια φαίνεται να έχει υποστεί κοινωνική διάκριση τουλάχιστον μιας μορφής […]Τις ανησυχίες φωνάζω και εγώ σήμερα με την αρνητική ψήφο μου για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Άννα Καραμανλή: Η επίκληση πως τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα όταν μεγαλώνουν με ομόφυλους γονείς δεν μου είναι πειστικό, όπως δεν θα μου ήταν πειστικό το επιχείρημα ότι τα παιδιά που στερούνται τον ένα και τον άλλο γονιό ή εγκαταλείπονται δεν έχουν κάποιο πρόβλημα […] Δεν μου είναι καθόλου μα καθόλου πειστική η επιχειρηματολογία για τις παρένθετες μητέρες, τις ενοικιαζόμενες μήτρες. Όταν θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο θα ακολουθήσει κι η παρένθετη μητέρα με ότι αυτό συνεπάγεται […] Δεν ξέρω πότε η έννοια της οικογένειας έχασε την ιερότητά της και φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται οκ ένα παιδί να μην πει ποτέ μαμά ούτε πότε ο βράχος των παιδικών μας χρόνων, ο πατέρας, έγινε ανώνυμο σπέρμα. Εάν αυτό είναι πρόοδος τότε είμαι συντηρητική και οπισθοδρομική […] Εγώ δεν μπορώ να συναινέσω και γι αυτό καταψηφίζω το νομοσχέδιο.
Ευρυπίδης Στυλιανίδης: Καταψηφίζω το νομοσχέδιο… ΟΧΙ στην “μακντοναλντοποίηση” της Κοινωνίας. Ο γάμος είναι το σημαντικότερο μυστήριο, δηλαδή σκληρός πυρήνας του θρησκευτικού μας δόγματος, όπως διατύπωσε και η Ιερά Σύνοδο, και διερωτώμαι εάν μπορεί κανείς να δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος αλά καρτ επιλέγοντας μόνο ότι του αρέσει από την πίστη που ακολουθεί” ανέφερε ο βουλευτής και πρόσθεσε ότι ” η ελληνική παραδοσιακή οικογένεια ήταν και παραμένει, παρά τις όποιες εξαιρέσεις, το ασφαλέστερο όχημα για να αναπτύξουν τα παιδιά την προσωπικά τους ομαλά, ξεκάθαρα, χωρίς ταυτοτικές συγχίσεις”. Ο κ. Στυλιανίδης πάντως εκτός από τη νομική προσέγγιση που έκανε για να τεκμηριώσει την θέση του, μπορεί να απέφυγε τις θεολογικές προσεγγίσεις αλλά έθεσε το θέμα όπως είπε ” της διεθνής ατζέντας που επιδιώκεται να κυριαρχήσει και στην πατρίδα μας, που έχει έντονα στοιχεία του μακντοναλαϊζέσιον, δηλαδή μιας απόπειρας κλωνοποίησης των πολιτισμών και όχι της προστασίας της ιδιαίτερης πολιτιστικής μας ταυτότητας, που δεν έχει ηλικία 200 ετών όπως το Κράτος μας, αλλά 2.500 ετών.
Χαράλαμπος Αθανασίου: Με την ratio του νομοσχεδίου, υποστήριξε ότι σκοπός του «είναι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών και όχι η προστασία των παιδιών, ζήτημα που προβάλλεται ως δικαιολογία, διότι η προστασία των παιδιών δεν έχει την ανάγκη της τέλεσης γάμου των ομόφυλων με τους οποίους ζουν» τεκμηρίωσε την αρνητική του ψήφο.
Φωτεινή Αραμπατζή: Τα βιοηθικά, ουμανιστικά ερωτήματα ξεπερνούν πολλές φορές το μπόι μας […] Ακόμη και το μέρος της κοινωνίας που αντιμετωπίζει θετικά τις ρυθμίσεις του νόμου, απαντά «ναι» στον γάμο, αλλά «όχι» στην τεκνοθεσία […] στην παγκόσμια βιβλιογραφία υπάρχει όρος για το the an mother child, το αμήτερο παιδί […] Σήμερα η τεκνοθεσία, αύριο η παραγγελία. […]Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί το να εκφράζεις την κοινωνία που σε όρισε να την αντιπροσωπεύεις, ειδικά σε θέματα αξιακά και κοινωνικά, είναι παλαιοκομματισμός, ψηφοθηρία, αβουλία, ατολμία απέναντι στην εκκλησία και τον λαό; […] έχω αναμετρηθεί με το πολιτικό κόστος και δεν δείλιασα ποτέ, να είναι προσεκτικοί όσοι μαθημένοι στα εύκολα και στις δανικές νίκες, σπεύδουν να μας χαρακτηρίσουν λαϊκιστές, δειλούς και οπισθοδρομικούς.
Μάριος Σαλμάς: Η κοινωνία δεν ανησυχεί για το νομοσχέδιο αυτό γιατί θίγεται υλικά. Η κοινωνία ανησυχεί, ω σα να θίγεται η θεμελιώδης αρχή της κοινωνίας που είναι οι αξίες, τα ιδανικά και τα ιδεώδη, οι αρχές με τις οποίες δημιουργήθηκε αυτή η κοινωνία, η ελληνική κοινωνία. Θα το καταψηφίσω ευθέως και με απόλυτη ηρεμία στη συνείδησή μου. Σέβομαι τους ομοφυλόφιλους, τους ετερόφυλους, τους γκέι, τους τρανσέξουαλ, τους intersex, τους queer (που είναι τα αρχικά των ΛΟΑΤKI). Σέβομαι ότι έχουν ίσα δικαιώματα με όλους μας. Δεν πρέπει να υπάρχει ρατσισμός, ούτε καμία διάκριση με βάση το φύλο και τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Είμαι κάθετος σε αυτό. Διαφωνώ στο δικαίωμά τους να θέλουν να έχουν και να υιοθετούν παιδιά. Περί αυτού πρόκειται ο γάμος […] Επέλεξα να καταψηφίσω το σχέδιο νόμου και να μην απέχω για έναν λόγο: Στη ζωή μου ό,τι πιστεύω ότι είναι σωστό προσπαθώ να γίνει πράξη και ό,τι πιστεύω ότι είναι λάθος παλεύω για να μη συμβεί. Η αποχή, λοιπόν, δεν εκφράζει ούτε με το πώς μεγάλωσα ούτε το πώς ονειρεύομαι. Συνεπώς, η αποχή δεν αφορά στην περίπτωσή μου.
Ανδρέας Κατσανιώτης: Διαφωνώ γιατί όταν μπαίνουμε σε μια διαδικασία αλλαγών στον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να είμαστε προσεκτικοί […] Πολύ φοβάμαι όμως ότι οι διεκδικήσεις θα συνεχιστούν και αύριο θα έχουμε νέες εκκρεμότητες μπροστά μας. […] φοβάμαι ότι μας οδηγεί σε λάθος δρόμους. Πιστεύω στην εξέλιξη αλλά όχι σε αυτούς τους δρόμου […] Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τις αρχές και τις αξίες μας […] Έχω δικαίωμα να υπερασπίζουμε την συνείδηση και τις απόψεις μου.
Αρετή Παπαϊωάννου (Ανεξάρτητη εκλεγμένη με την Πλεύση Ελευθερίας): Το νομοσχέδιο έρχεται να καπελώσει την κοινωνία. […] η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να γυρίσει το πάνω κάτω στις τελευταίες βασικές σταθερές.[..] Το τελευταίο διάστημα έγινε ένα απίστευτο μπούλινγκ από πολλά συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. […]
Εμένα δεν με πτοεί το μπούλινγκ κατά των διαφωνούντων που πλανάται όλο αυτό το διάστημα περί δήθεν σκοταδισμού. Εγώ είμαι εδώ χωρίς να αγωνιώ ούτε για επανεκλογή μου, ούτε βεβαίως για υπουργοποίηση. Μπορώ, Χωρίς εξαρτήσεις, κομματικές γραμμές και πιθανά ανταλλάγματα να επιτελέσω το ύψιστο καθήκον ενός Έλληνα Βουλευτή: το καθήκον της ψήφου κατά συνείδηση. Μετά, ομολογώ, από πολύ σκέψη και προβληματισμούς θα καταψηφίσω το νομοσχέδιο.
Mε δήλωση του αλλά όχι ομιλία στην Ολομέλεια ο βουλευτής της ΝΔ, Μάνος Κόνσολας, αιτιολόγησε την αποχή του από την ψηφοφορία ανακοινώνοντας ότι αυτή “είναι πράξη συνείδησης να μην ψηφίσω το νομοσχέδιο αυτό. Σέβομαι κάθε διαφορετική επιλογή και άποψη. Έχω και εγώ, όμως, τη δική μου άποψη. Η επιλογή μου υπαγορεύεται από τις αξίες στις οποίες πιστεύω. Δεν είναι πολιτική πράξη γιατί ο θεσμός της οικογένειας δεν πρέπει να υπονομεύεται. Γιατί μας κράτησε σαν έθνος και σαν κοινωνία σε καιρούς δύσκολους. Η επιλογή ή ο επαναπροσδιορισμός του αριθμού των φύλων είναι μια αντιεπιστημονική, κατά βάση, συζήτηση. Όπως και η αμφισβήτηση της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία η ζωή διαιωνίζεται μέσα από την ένωση των δύο φύλων που υπάρχουν, γιατί δύο είναι τα φύλα”.
