Η 40χρονη ηθοποιός, Μαρία Κίτσου, υποδύεται την «Λενιώ» το πρωτότοκο παιδί μιας οικογένειας τριών κοριτσιών στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες».
Μια γυναίκα δυναμική, ντόμπρα και προπάντων αληθινή, έτοιμη να δώσει όποια μάχη και αν χρειαστεί για την απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Η καταγωγή της είναι από τη Σμύρνη, τη Μάνη και τα Καλάβρυτα.
Ζει στα Εξάρχεια
Τη Μαρία Κίτσου το ευρύ κοινό τη γνώρισε το 2009 μέσα από την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Καρυωτάκης», που αναφερόταν στη ζωή του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και στον ερωτά του με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. Η ερμηνεία της ως Πολυδούρη απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Λίγα χρόνια μετά, το 2012, κατέκτησε το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία στα «Ορφανά» του Ντένις Κελί, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Για το ίδιο βραβείο ήταν υποψήφια και το 2008, για την ερμηνεία της στην παράσταση «Στον βυθό», του Μαξίμ Γκόρκι, σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη, στο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμήνευε την κυνική Νατάσα.
Τηλεοπτικά, εκτός από τη σειρά «Καρυωτάκης» συμμετείχε στις σειρές του Πάνου Κοκκινόπουλου «3ος Νόμος», «10η Εντολή και «Ου φονεύσεις». Σε συνέντευξη της κατά το παρελθόν έχει αποκαλύψει ότι έπασχε από κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, καθώς και από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής.
Αν και η ηθοποιός αποφεύγει να μιλάει για την προσωπική της ζωή, εντούτοις εξομολογήθηκε πριν από λίγους μήνες τον ερωτά της για τον μουσικό Μίνω Μάτσα, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Ναι, ο Μίνως με κάνει πολύ ευτυχισμένη! Ευτυχώ στο πλάι του. Είμαι πολύ καλά, νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων γι” αυτό που ζούμε». Οι καλά γνωρίζοντες τα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο υποστηρίζουν ότι η γνωριμία τους έγινε κατά τη διάρκεια της παράστασης «Ο ηλίθιος», στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έργο στο οποίο ο Μίνως Μάτσας είχε αναλάβει τη μουσική επιμέλεια, ενώ η Μαρία Κίτσου είχε τον ρόλο της Ναστάζια Φιλίποβνα.
Η ίδια μιλώντας στο περιοδικό Gala εξομολογήθηκε στιγμές από τα παιδιά της χρόνια.
Έχετε κάποια έντονη παπική ανάμνηση στην οποία επιστρέφετε για να νιώσετε χαρά;Θυμάμαι όταν είμαστε πολύ μικροί με τον αδελφό μου, περίπου πέντε χρονών, και κάθε Παρασκευή βλέπαμε το θρίλερ «Παρασκευή και 13».
Είσαστε μεγάλη οικογένεια;«Έχω έναν αδελφό, ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική αυτή την εποχή και τελειώνει το διδακτορικό του»
Γενικά, η παιδική σας ηλικία ήταν όμορφη; Περάσατε καλά;« Πέρασα απ” όλα. Δεν ήταν τα ειδυλλιακά παιδικά χρόνια. Νομίζω όμως ότι μέσα από ωριμάσω πολύ πιο σύντομα. Δεν χάρηκα πολύ ως παιδί αν και, αν με ρωτήσετε, μέσα μου ακόμη και τώρα νιώθω πολύ παιδί. Δεν ήμουν τόσο ανέμελη όσο θα ήθελα»
Αυτό σας εμπόδισε από το να κυνηγήσετε αυτό που επιθυμούσατε; «Οχι. Πάντα κυνηγούσα όλα όσα ήθελα»
Μήπως αναζητούσατε στήριγμα μέσα από αυτή τη διαδικασία;«Ξέρετε, τελικά ισχύει πως θα γίνεις αυτό που είναι να γίνεις στη ζωή. Γεννιέσαι. Μετά έρχονται όλα τα άλλα και βρωμίζουν αυτή την πορεία και τη διαδικασία και αυτό που πραγματικά θες. Εχω περάσει απ” όλα αυτά τα στάδια. Στήριγμα συναισθηματικό από φίλους έψαχνα, αλλά ήμουν και παιδί που πάντα ήθελε να τα καταφέρνει μόνο του. Πάντα ζητούσα βοήθεια όταν τη χρειαζόμουν. Δεν ήμουν από τα παιδιά που τα κρατούσαν όλα μέσα τους γιατί ήξερα ότι ο δυνατός είναι αυτός που ζητάει βοήθεια για να επιβιώσει. Αντίθετα, ο αδύναμος είναι αυτός που δεν ζητά βοήθεια. Ήμουν κοινωνικό παιδί και πάλευα όσο μπορούσα»
Φίλους είχατε πολλούς ή λίγους και καλούς;
«Λίγους και καλούς. Δεν με ενδιαφέρει ούτε να είμαι, ούτε να συναναστρέφομαι του· δημοφιλείς στο σχολείο. Πάντα πήγαινα με αδύναμα παιδάκια. Πήγαινα και έκανα παρέα με αυτούς στους οποίους έκαναν bullying. Τους έλεγα λοιπόν πως αν σας πειράξουν θα κάνει αυτό ή το άλλο, τους ζητούσα να κάνουν ασκήσει γυμναστικής για να δυναμώσουν και να μπορούν να αντιμετωπίσουν τους άλλους. Τα έβαζα παίζουν μεταξύ τους ξύλο για να προπονηθούν»
