Ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και του λαού αυτοκαταστροφικά επιλέγει, ψηφίζει και παρέχει στους πρώτους τα πολιτικά μέσα να ξηλώσουν όλες τις λαϊκές και εργατικές κατακτήσεις του 20ου αιώνα: 8ωρο, 13ο μισθό, ασφαλιστικά δικαιώματα, συνδικαλισμό, απεργία, δωρεάν δημόσια υγεία, μονιμότητα, δημόσια παιδεία, κ.α., Όλα αυτά με την δικαιολογία… ενός παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού ο οποίος “δυστυχώς” δεν δικαιολογεί οικονομικές παροχές, καθ’ ότι απομεινάρια μιας τελειωμένης για τα καλά εποχής. Προβάλλεται και αγιοποιείται η “ατομική υπευθυνότητα”, έναντι “της τεμπελιάς, της απάτης, της εξάρτησης από τα επιδόματα, της ανηθικότητας και του υλισμού”. Στοχοποιούνται…
Διαβάστε ΠερισσότεραΓιατί πολλοί φτωχοί ψηφίζουν Δεξιά;
