‘Hταν καλοκαίρι… το θυμάμαι μέχρι τώρα. Σούρουπο. Εσύ καθόσουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μας σκεπτική. Ίσως αγχωμένη για τις εξετάσεις μου, ίσως πιεσμένη από μια δύσκολη μέρα. Ανέκφραστη και αφοσιωμένη απερίσπαστα στις υποχρεώσεις του σπιτιού. Με το βλέμμα σου αναζητούσες κάτι. Ο πατέρας, όπως πάντα, πολυάσχολος και συνάμα λιγομίλητος. Απόμακρος ,πεισματάρης, δουλευταράς. Από μικρή ηλικία στη βιοπάλη δεν του έπιανες εύκολα κουβέντα. Μόνο σε γιορτές και όταν έπινε ένα ποτηράκι παραπάνω έσκαγε κάποιο χαμόγελο. Εσύ ήσουν εξωστρεφής, αλέγρος τύπος. – Φρόντισε να περάσεις στη σχολή που επιθυμείς. Να φύγεις από ‘δω. Μη κοιτάς…
Διαβάστε ΠερισσότεραΖω με τις επιλογές μου-Του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια
