Ιστορικά πρόσωπα, Ιστορικοί τόποι, Μεσαιωνικά κάστρα, Βυζαντινοί ναοί και Μονές, Αρχαία θέατρα και Στάδια, Μουσεία αλλά και Σύγχρονοι οικισμοί, περιλαμβάνονται στην εφαρμογή «Ψηφιακός περίπατος στην περιοχή γύρω από τους Δελφούς», στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών
«Το 1977, με το Νόμο 645 ιδρύεται το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης..» διαβάζουμε σχετικά με την ιστορία του Κέντρου, στην ιστοσελίδα του
eccd.gr
Έπειτα από 41 χρόνια, το ΕΠΚΔ συνετέλεσε μια σημαντική πορεία στον χώρο του πολιτισμού και ειδικότερα στην προώθηση και φιλοξενία των πολιτιστικών στοιχείων των Δελφών και της ευρύτερης περιοχής.
Στην ιστοσελίδα του, πέραν των πολλών και σημαντικών πληροφοριών που παρέχει, ιδιαίτερο ρόλο κατέχει η εφαρμογή «Ψηφιακός περίπατος στην περιοχή γύρω από τους Δελφούς».
Στον ψηφιακό χάρτη τοποθετούνται –με εύρος από την Λαμία μέχρι το Γαλαξίδι και από τη Ναύπακτο μέχρι τη Θήβα– σημαντικά σημεία πολιτισμού με τις αντίστοιχες πληροφορίες τους.
Ιστορικά πρόσωπα, Ιστορικοί τόποι, Μεσαιωνικά κάστρα, Βυζαντινοί ναοί και Μονές, Αρχαία θέατρα και στάδια, Μουσεία και σύγχρονοι οικισμοί, Αρχαιολογικοί χώροι και Φυσικοί τόποι, περιέχονται μέσα στον χάρτη, κατατοπίζοντας τον επισκέπτη να προσαρμοστεί στην ιστορία της Στερεάς Ελλάδας.
Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή ενός αρχαιολογικού χώρου στο όρος Οίτη την οποία παραθέτω:
«Ο αρχαιολογικός χώρος της Πυράς του Ηρακλέους βρίσκεται δίπλα στο χωριό Πυρά, σε υψόμετρο 1.600 μέτρων στις πλαγιές του όρους Οίτη. Ο μύθος θέλει τον ήρωα να πεθαίνει στο σημείο αυτό, σε μια μεγάλη φωτιά (πυρά) που άναψε για να καεί ο ίδιος και να απαλλαγεί από τους φριχτούς πόνους που του προκαλούσε ο δηλητηριασμένος χιτώνας του κενταύρου Νέσσου, τον οποίον του έδωσε εν αγνοία της η σύζυγός του Διηάνειρα. Στην περιοχή σώζονται λείψανα κτισμάτων του 3ου αιώνα π.Χ., ορισμένα από τα οποία συνδέονται με τον ναό που είχε ανεγερθεί προς τιμήν του ήρωα, ενώ διατηρείται και ο βωμός του ναού, με συνεχή χρήση από τον 6ο αιώνα π.Χ. έως και την ρωμαϊκή περίοδο (1ος αιώνας π.Χ.-3ος αιώνας μ.Χ.)».
