Η απότομη αλλαγή καιρού και ο «χιονιάς» ήρθε λίγο απότομα και παρότι ταιριάζει ιδανικά με τα Χριστούγεννα, πολλοί είναι αυτοί που δεν ήταν καλά προετοιμασμένοι και νιώθουν το κρύο στο πετσί τους. Τι να πουν κι οι κάτοικοι στο Οϊμιάκον στη Ρωσία που θεωρείται το πιο παγωμένο χωριό του πλανήτη; Το Γιακούτσκ των 270.000 κατοίκων είναι η πιο κρύα μεγαλούπολη του πλανήτη. Βρίσκεται επίσης στη Σιβηρία και ανήμερα Χριστουγέννων του 2018 το θερμόμετρο δείχνει -32 βαθμούς Κελσίου.
Τι να πουν όμως και στο Οϊμιάκον όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τους -50 βαθμούς Κελσίου ενώ το ρεκόρ των χαμηλότερων θερμοκρασιών σημειώθηκε το 1924 όταν τα θερμόμετρα έδειξαν -71 βαθμούς!
Στο ρωσικό χωριό Οϊμιάκον δεν ζουν ένας και δύο, αλλά περίπου 500 γενναίοι, που τους ενώνει η μάχη για την καθημερινή επιβίωση.
Η ονομασία του χωριού προέρχεται από τον ποταμό Οϊμιάκον και εντελώς ειρωνικά σημαίνει «νερό που δεν έχει παγώσει», λόγω των θερμών ιαματικών νερών που έχει το χωριό.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η νύχτα διαρκεί 21 ώρες το 24ωρο και η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους -50°C. Εκεί, έχει καταγραφεί η χαμηλότερη ποτέ θερμοκρασία σε ανθρώπινο οικισμό, οι -67,7 βαθμοί Κελσίου που άγγιξε ο υδράργυρος το 1933. Θεωρείται το πιο παγωμένο κατοικήσιμο μέρος της Γης, καθότι στην Ανταρκτική δεν ζει μόνιμα κανείς.
Οι άνθρωποι που ζουν στο Oymyakon χρησιμοποιούν βοηθητικά κτίσματα, διότι το έδαφος είναι πολύ παγωμένο για να εγκατασταθούν συστήματα αποχέτευσης ενώ καταναλώνουν κρέας και ψάρια μια και τα φυτά δεν ευδοκιμούν σε τόσο αντίξοες συνθήκες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ένας μοναδικός δρόμος που διασχίζει την περιοχή ονομάζεται «οδός των οστών». Μάλιστα το κρύο είναι τόσο, που οι τουαλέτες χτίζονται σε εξωτερικό χώρο, αφού η παγωνιά δεν επιτρέπει την κατασκευή υδραυλικών συστημάτων.
Τον Ιανουάριο του 2013 ο Νεοζηλανδός φωτογράφος Άμος Τσαπλ, ταξίδεψε για δύο μέρες στο Οϊμιάκον, προκειμένου να απαθανατίσει τις συνθήκες που επικρατούν εκεί. Όταν κάποια στιγμή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε ένα λόφο για να τραβήξει μια πανοραμική λήψη, δεν περίμενε ότι η εμπειρία του έβγαινε ξινή. «Μέχρι να κατέβω ο αντίχειράς μου είχε παγώσει. Για τις επόμενες δυο εβδομάδες το δέρμα μου ξεφλούδιζε λες και είχα υποστεί ηλιακό έγκαυμα».
