Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς, ο σύλλογος «Φίλοι της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς» και ο Όμιλος Φίλων Παναγιώτη Στάμου διοργανώνουν εκδήλωση – αφιέρωμα στον συγγραφέα Γιώργο Μανιάτη, με αφορμή την επανέκδοση των έργων του από τις εκδόσεις «Στιγμή».
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου στις 7 μμ. στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης (Κάδμου 7 & Δαιδάλου).
Τη ζωή και το έργο του Γιώργου Μανιάτη θα παρουσιάσουν ο Αιμίλιος Καλιακάτσος, εκδότης των εκδόσεων ΣΤΙΓΜΗ και ο Αντώνης Καραβασίλης, μεταφραστής.
Ειδική αναφορά θα γίνει στο Λιβαδείτη ποιητή Παναγιώτη Στάμο, στη γνωριμία του με τον Γιώργο Μανιάτη και στην επιρροή που δέχτηκε από αυτόν.
Στην εκδήλωση θα παραστεί και ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης και θα προβληθεί trailer της ταινίας – ντοκιμαντέρ «Γιώργος Μανιάτης, Για χωρίς λόγο», της οποίας η πρεμιέρα θα γίνει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο 2019.
Ο Γιώργος Μανιάτης (1939-2018) γεννήθηκε στη Μεσσήνη και μεγάλωσε στο Νέο Ψυχικό. Στα 15 του χρόνια γράφτηκε στη Σχολή Ναυτοπαίδων Πόρου (1954-1956). Σε ηλικία 17 ετών εγκατέλειψε τις σπουδές του και εγκαταστάθηκε στο Βέλγιο, όπου εργάστηκε σε ανθρακωρυχείο. Τον επόμενο χρόνο έφυγε στο Παρίσι, κατατάχτηκε στη Λεγεώνα των Ξένων και βρέθηκε στην Αλγερία κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας της, το 1959. Παρέμεινε λεγεωνάριος επί τρεισήμισι χρόνια, καταγράφοντας τη βαρβαρότητα των Γάλλων εναντίον των Αλγερινών. Απέδρασε από τη Λεγεώνα και κατάφερε να γυρίσει στην Ελλάδα, περιπλανώμενος μέσα από την έρημο Σαχάρα, το 1961. Στη συνέχεια δημοσιοποίησε την περιπέτειά του στο βιβλίο του «Δραπέτευσα από τη Λεγεώνα των Ξένων: Το τρίτο αντάρτικο: Αλγερία 1957-1961» (1961), με αποτέλεσμα να καταδικαστεί από τις Γαλλικές αρχές.
Με την επιστροφή του στη χώρα μας εργάστηκε ως ανταποκριτής σε αθηναϊκές εφημερίδες. Από τα ιδρυτικά μέλη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, τη δεκαετία του ’60, ζωγραφίζει, γράφει και παίρνει το πρώτο βραβείο ποίησης σε πανελλήνιο διαγωνισμό για την Ειρήνη. Δημοσιογραφεί στην εφημερίδα «Ελευθερία». Προβλέπει την επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα, και μετά το 1967 περνά στην παρανομία. Το 1973 ταξιδεύει στη Χιλή και γράφει για τις τελευταίες στιγμές του Σαλβατόρ Αλιέντε, ως αυτόπτης μάρτυς μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο τη στιγμή που βομβαρδίζεται από τα πυρά του πραξικοπηματία Πινοσέτ. Επιστρέφει στην Αθήνα όπου πάλι κρύβεται μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Στη συνέχεια μαθαίνει τρίχορδο μπουζούκι και αρχίζει να ασχολείται με τη μουσική, στην οποία αφιερώνεται περισσότερο ανάμεσα στο 1978 και το 1980. Συνεχίζει να γράφει μυθιστορήματα, δοκίμια και τραγούδια, πολλά από τα οποία παραμένουν ανέκδοτα.
Το 1984 ιδρύει το «Ευρετήριο», μια συλλογική προσπάθεια από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών με στόχο τη μουσική έρευνα και την ανακατασκευή των βασικών μουσικών οργάνων των Αρχαίων Ελλήνων. Γύρισε επτά ντοκιμαντέρ 45′ για τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό και την αρχαία Ελλάδα, με τίτλο “Ευρετήριο 1-7”.
Η περιπετειώδης ζωή και οι εμπειρίες του Γιώργου Μανιάτη αντικατοπτρίζονται στα βιβλία του: «Δραπέτευσα από τη Λεγεώνα των Ξένων: Το τρίτο αντάρτικο: Αλγερία 1957-1961«, «Ο Μίδας βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου ή Εκατέρωθεν της ουσίας«, «Objet sans valeur: Φάιαρ-οπ, Σέρντιλις» (νουβέλες), · «Η μυθολογία του ενός ή η μυθολογία του άλλου: με συναυγείς εικόνες της Νίκης Καναγκίνη«, «Έξεργα: Να αποσύρεσαι, αυτό είναι αγάπη· Το μήκος κύματος· Ρίζα οκνή, δέντρο απρόφταστο«, «Η συν-έν-τευξη ή για να εξηγούμεθα«, «Ο Σκύλος και η Χάρυβδη: Πρώτη αγάπη«.
