Η. Κρούσος
Ο μελαγχολικός ποιητής
Ο Κρούσος είναι σπλάχνο της Τανάγρας και του Άρματος και σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την τελευταία του ποιητική προσπάθεια το «Ημερολόγιο Ασθενούς». Παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2019 στο βιβλιοπωλείο Little Tree στην Αθήνα. Η πολλά υποσχόμενη μουσικός Μαρία Τσάλλα ανέλαβε τη μουσική επιμέλεια, ενώ ο ποιητής Μ. Βάκρινος την επιμέλεια των ποιημάτων. Το εξώφυλλο του βιβλίου επιμελήθηκε η Άννα Τριανταφύλλου από το Άρμα. Ακούστηκαν απαγγελίες από τον ίδιο τον Κρούσο αλλά και από το κοινό.
Μετά τη σκοτεινότερη εκδοχή του, τις «Ωδίνες» το 2016, ακολούθησε το «Ημερολόγιο Ασθενούς». Πραγματικά ο νεαρός ποιητής παρέδωσε την ωριμότερη γραφή του ως τώρα. Μετά τη δύσκολη γλώσσα των Ωδινών και ομολογουμένως των βαριών συναισθημάτων κάθε σελίδας, στο νέο του βιβλίο είναι πολύ απλός. Τόσο απλός που δεν το περιμένεις. Λιτή, κατανοητή γλώσσα -δίχως φιοριτούρες- γεμάτη συναισθήματα. Έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν δεν του αρέσει η ποίηση. Αυτή είναι μια επιτυχία στην εποχή μας.
Αρχικά αυτό που παρατηρεί κανείς στον συγκεκριμένο ποιητή είναι η εκφραστική του δεινότητα. Σε κάθε του ποίημα αυτό το αναγνωρίζεις. Σε οδηγεί με διάφορους τρόπους και τελικά σε συγκινεί, σε κατακλύζει συναισθηματικά. Επιπλέον αντιλαμβάνομαι ότι το προσωπικό ύφος των περισσότερων ποιημάτων του δεν αφορούν μόνο τον ίδιο. Είναι ένας ξεκάθαρα βιωματικός γραφιάς, αλλά γράφει σαν να είναι εσύ. Όταν διαβάζεις το «Ημερολόγιο Ασθενούς» ταυτίζεσαι. Γίνεσαι ένα με τον ποιητή.
Με μια πρώτη επαφή δεν μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης αν πρόκειται περί ποίησης ή μικρού διηγήματος. Όμως αν ασχοληθεί αληθινά, θα αποδεχθεί την ποιητικότητα όλων των κειμένων. Δεν αφορά μια εύκολη καταγραφή καθημερινών γεγονότων ενός κοινού ημερολογίου. Σε παραπέμπουν στην τεχνοτροπία των πεζών ποιημάτων του Γάλλου κλασικού C. Baudelaire ή την ποιητικότητα των επιστολών του R. M. Rilke.
Συγκινητικός, σιωπηλά αυτοσαρκαστικός, μελαγχολικός και σκοτεινός σκάβει βαθύτερα ανακαλύπτοντας αλήθειες.
Πρώτα για εκείνον, αλλά και για μας. Η απομόνωση στους εαυτούς, η έλλειψη της ειλικρινούς αγάπης, η αποδοχή, η απώλεια του έρωτα, η απώλεια αγαπημένων, η φθορά του χρόνου και η διαφέντευση αυτού, η αγάπη ως ασθένεια στο παράλογο της εποχής, το νόημα της αγάπης, τα όνειρα αλλά και η ποίηση ως ασθένεια, σαν μια αλλοπρόσαλλη οπτική των πάντων. Με αυτά και αρκετά άλλα καταπιάνεται στις σελίδες του ημερολογίου.
Υπάρχουν επίσης δυο αποδόσεις ξένων τραγουδιών, που πραγματικά ταιριάζουν στη ροή του βιβλίου, ενώ στην αρχή πίστεψα ότι ήταν στίχοι του Κρούσου. Οι στίχοι ανήκουν στον Chester Bennington και τον Serj Tankian.
Ο χρόνος θα δείξει το αν θα ωριμάσει κι άλλο η γραφή του Ηλία. Εμείς οι «μοναδικοί του αναγνώστες» ολόψυχα το ευχόμαστε.
Χ. Κ.
(απλός αναγνώστης)
Παράθεση κάποιων ποιημάτων:
Όποιος επιθυμεί περισσότερα στο iliaskrousos.gr
