Αφιερωμένο στις Κωρύκειες Νύμφες και τον θεό Πάνα, σε υψόμετρο 1360 μέτρων στα δυτικά του Παρνασσού, παίρνει το όνομα του από τους σταλακτίτες του που θυμίζουν «κώρυκες», δηλαδή ασκούς από δέρματα ζώων.
Ένα ταξίδι, ανεξάρτητα από το πόσο κοντά ή μακριά και αν είναι, ανοίγει πάντα τους ορίζοντες του μυαλού και το γεμίζει με ανεκτίμητες εικόνες που θα μείνουν εκεί χαραγμένες για μια ολόκληρη ζωή. Όμως υπάρχουν μέρη που ηθελημένα ή μη, παραβλέπεις όντας περιορισμένη η διάρκεια του ταξιδιού σου.
Πόσες φορές άραγε προσπέρασες όπως και εγώ την πινακίδα στο Λιβάδι της Αράχωβας που γράφει «Κωρύκειον Άντρον»;
Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι ο χωματόδρομος που σε οδηγεί εκεί είναι απότομος και σίγουρα απαγορευτικός κατά τη χειμερινή περίοδο. Όμως σαν βρεθείς έξω από το σπήλαιο, θα εκπλαγείς από την υπέροχη θέα στο οροπέδιο Λιβάδι αλλά και από το ίδιο το σπήλαιο, το οποίο μάλιστα εθεωρείτο το μεγαλύτερο γνωστό σπήλαιο της αρχαιότητας.
Αφιερωμένο στις Κωρύκειες Νύμφες και τον θεό Πάνα, σε υψόμετρο 1360 μέτρων στα δυτικά του Παρνασσού, παίρνει το όνομα του από τους σταλακτίτες του που θυμίζουν «κώρυκες», δηλαδή ασκούς από δέρματα ζώων. Χρονολογείται από την περίοδο των Παγετώνων, πάνω από 11.700 χρόνια πριν και τα ίχνη κατοίκησής του ανάγονται στη νεολιθική περίοδο.
Το 480 π.Χ. καταφεύγουν σε αυτό οι κάτοικοι των Δελφών στην προσπάθειά τους να σωθούν από τους Πέρσες, ενώ κατά την Ελληνική Επανάσταση διαμένει στο Άντρο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με την οικογένειά του, έχοντάς το ως ορμητήριο των επιδρομών του, μιας και το σπήλαιο εξασφάλιζε ασφαλές προφυλακτήριο.
Η τοπική του ονομασία είναι «Σαρανταύλι», εξ’ αιτίας της εκπληκτικής ακουστικής που έχει στον πρώτο μεγάλο θάλαμό του που φτάνει τα 50 μέτρα ύψος και είναι γεμάτος με σταλακτίτες αλλά και με μερικά συμπλέγματα σταλαγμιτών στην περιφέρεια. Ένας μάλιστα από αυτούς, με αρκετά μεγάλη επιφάνεια, ονομάζεται «Τράπεζα» και εικάζεται ότι κατά την αρχαιότητα απόθεταν σε αυτόν οι προσκυνητές τις προσφορές τους. Όσο για τον δεύτερο θάλαμο του σπηλαίου, στενεύει απότομα ενώ είναι γεμάτος από φαρδιές και ψηλές σταλαγμιτικές κολώνες.
Για το σπήλαιο, υπάρχουν αναφορές του περιηγητή Παυσανία, ενώ κατά την ανασκαφή του από τη Γαλλική Σχολή Αθηνών το 1969-71, έρχονται στο φως ευρήματα όπως σκεύη, αφιερώματα, κοσμήματα, ειδώλια, αγγεία, νομίσματα, αμφορείς και πολλά άλλα, μέρος των οποίων εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών…
Για το τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχει μονοπάτι από τους Δελφούς ως το Κωρύκειον Άντρον διάρκειας 4 περίπου ωρών, όπου μεγάλο μέρος του συμπίπτει με το διεθνές μονοπάτι Ε4 (από το Γιβραλτάρ μέχρι την Κύπρο), ενώ τμήμα αυτού διασχίζει τον Εθνικό Δρυμό Παρνασσού με την πανέμορφη θέα του Δελφικού τοπίου.
Τελικά… δεν αρκεί να είσαι απλά ένας τουρίστας… γίνε ταξιδιώτης και ανακάλυψε όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας, ακόμα και όταν ο χρόνο σου είναι περιορισμένος.
Πηγή φώτο – βίντεο: Travel Inspiration
