Στη δεκαετία του 1960 η τότε Σοβιετική Ένωση, εν μέσω τεράστιων εντάσεων και Ψυχρού Πολέμου, άρχισε να αναπτύσσει μια σειρά Διηπειρωτικών Βαλλιστικών Πυραύλων μεγάλου μεγέθους και εμβέλειας, οι οποίοι μπορούσαν να μεταφέρουν μεγάλο αριθμό πυρηνικών όπλων. Το ΝΑΤΟ έδωσε στα οπλικά συστήματα αυτά το εύγλωττο όνομα «Σατανάς», καθώς πολλοί αναλυτές θεωρούσαν ότι έδιναν στη Μόσχα μεγάλο πλεονέκτημα πρώτου χτυπήματος.
Το 2018 ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε ότι είχε έλθει η στιγμή οι «Σατανάδες» του Ψυχρού Πολέμου να αποσυρθούν και να αντικατασταθούν με ένα νέο Διηπειρωτικό Βαλλιστικό Πύραυλο, ο οποίος θα ήταν αντίστοιχος με το όνομά του, «Σατανάς ΙΙ», τον οποίο ο Πούτιν περιέγραψε ως έναν πύραυλο που είναι αδύνατον να σταματηθεί και ο οποίος έχει «πρακτικά απεριόριστη εμβέλεια». Η επίσημη ονομασία του είναι «RS-28 Sarmat» και τα χαρακτηριστικά του προκαλούν πραγματικό δέος, καθώς μιλάμε για έναν πύραυλο βάρους 200 τόνων, που μπορεί να πιάσει ταχύτητες ως 10 Μach και μπορεί να μεταφέρει ως δέκα βαριές ή 15 ελαφρές πυρηνικές κεφαλές ή ακόμα και υπερηχητικά βαλλιστικά βλήματα ή ακόμα και όπλα σχεδιασμένα για να καταστρέφουν αντιπυραυλικά συστήματα.
Ωστόσο, όπως συνήθως συμβαίνει, από την ανακοίνωση ενός νέου οπλικού συστήματος ως την εμφάνισή του υπάρχει κάποιο χρονικό διάστημα, και από την ώρα που ο Πούτιν έκανε τις ανακοινώσεις του λίγα πράγματα έγιναν γνωστά σχετικά με την ανάπτυξη του τερατώδους διηπειρωτικού πυραύλου. Μέχρι πρόσφατα, δηλαδή, όταν το πρακτορειο TASS ανέφερε ότι, σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, ο «Σατανάς ΙΙ» θα είναι έτοιμος για να παραδοθεί στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εντός του 2021, καθώς, όπως αναφέρθηκε, σειρά από σημαντικά τεστ ολοκληρώθηκαν με επιτυχία.
Έτσι, το ερώτημα που παραμένει είναι αν ο τερατώδης πύραυλος θα είναι έτοιμος σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα και τι θα προσφέρει στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
