Μετά από 40 χρόνια ολόκληρα χρόνια αλλάζει το οικογενειακό δίκαιο με νομοσχέδιο που έχει έτοιμο ο υπουργός Δικαιοσύνης Κων. Τσιάρας, κυρίως όσον αφορά τα δύσκολα και σύνθετα θέματα της επιμέλειας των παιδιών όταν οι γονείς τους χωρίζουν. Οι νέες διατάξεις θα συζητηθούν στο υπουργικό συμβούλιο και σύντομα θα πάρουν το δρόμο προς τη Βουλή.
Για πρώτη φορά θεσπίζεται το τεκμήριο (όπου σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει λόγος για να μην ισχύσει) της επικοινωνίας με τον γονιό που δεν διαμένει με το παιδί στο 1/3 του συνολικού χρόνου της επικοινωνίας. Αυτή η πρόβλεψη είναι πολύ σημαντική διότι ο δικαστής ξεκινάει από τη βάση ότι ο γονιός που δεν μένει με το παιδί έχει το δικαίωμα να το παίρνει και να ζει μαζί του για το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας. Δηλαδή, να μην το παίρνει μόνο κάποια Σαββατοκύριακα ή λίγες μέρες το καλοκαίρι, αλλά συχνά και σε τακτική βάση.
Καθοριστικής σημασίας είναι η ρύθμιση του νέου νόμου ότι στο εξής η άσκηση της γονικής μέριμνας για τα παιδιά των χωρισμένων γονιών θα γίνεται από κοινού, καθώς από κοινού οι γονείς θα αποφασίζουν για τη ζωή των παιδιών τους, όπως για παράδειγμα την επιλογή του σχολείου, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους, την ονοματοδοσία καθώς και άλλα σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των παιδιών.
Η νομοθετική ρύθμιση της από κοινού γονικής μέριμνας εκτιμάται από τους ειδικούς που έλαβαν μέρος στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή από την προεδρίου του επίτιμου εισαγγελέα του Αρίου Πάγου, Ιωάννη Τέντε, πως θα συμβάλει στην ανάδειξη του κοινού ρόλου των γονιών και βεβαίως θα έχει ως συνέπεια τη μείωση των αντιδικιών και την εμπέδωση νέων σχέσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών με γνώμονα πάντα το συμφέρον τους.
Σημαντική είναι και η ρύθμισή με την οποία καθιερώνεται για πρώτη φορά η έννοια της γονικής αποξένωσης. Με τον τρόπο αυτό, το δικαστήριο θα πρέπει να συνεκτιμά για την απόφασή του που αφορά τη σχέση γονιού – παιδιού την ικανότητα και πρόθεση καθενός από τους γονείς να σέβεται τα δικαιώματα του άλλου, την εν γένει συμπεριφορά του κατά το προηγούμενο διάστημα, αλλά κυρίως την αποτροπή αποξένωσης του παιδιού που δεν μένει μαζί του.
