Αποχαιρετισμός στο Δημήτρη (Τάκη) Παπιώτη.
όλοι εμείς, οι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι του Ν. Βοιωτίας αλλά και οι συνταξιούχοι των συνεργαζόμενων σωματείων ΙΚΑ και ΟΑΕΕ, γνωστοί και απλοί άνθρωποι, συνεργάτες και φίλοι, φίλοι πάνω απ’ όλα, γιατί μόνο φίλους είχες στην πανάξια ζωή σου Δημήτρη (Τάκη) Παπιώτη,
είμαστε παρόντες στην εξόδιο αυτή ακολουθία συμμετέχοντας στην κατευόδωση μιας σημαντικής μορφής του κινήματός μας.
Με σεβασμό και με ευλάβεια παρακολουθούμε την πορεία σου από τα επίγεια προς τα επουράνια και αποχαιρετούμε σεμνά έναν εμπνευσμένο και συνεπή λαϊκό αγωνιστή του Συνδικαλιστικού Κινήματος του Ν. Βοιωτίας.
Ο Δημήτρης Παπιώτης υπηρέτησε με συνέπεια το Συνδικαλιστικό Κίνημα των συνταξιούχων του Δημοσίου του Νομού μας από τη θέση του Προέδρου, πάντα με αγωνιστικό πνεύμα. Με το θάρρος της γνώμης, με την κριτική του ικανότητα και με το πολιτικό του κριτήριο ανέπτυξε μια εμπνευσμένη, καθ’ όλα αξιόλογη και αξιομνημόνευτη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια, δίδοντας λύσεις σε πολλά και σε φλέγοντα ζητήματα των συνταξιούχων του Δημοσίου κι όχι μόνο.
Άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα Συνδικαλιστικά τεκταινόμενα της επαρχίας Λιβαδειάς με τη συνεπή δράση του που ξεκινάει από τα νεανικά του ακόμα χρόνια.
Οραματιστής, αληθινός καθοδηγητής, αδιαπραγμάτευτα και μέχρι το τέλος μαχητής, έχοντας πίστη στο δίκιο των πανανθρώπινων ιδανικών του ανθρωπιστικού συνδικαλισμού, πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και αναδείχθηκε ως κυρίαρχη φυσιογνωμία ξεχωριστού μαχητή ανθρώπου, που ήταν πάντα έτοιμος να θέσει στο περιθώριο κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση προκειμένου να υπερασπισθεί και να αναδείξει τους υπερέχοντες στόχους του συνδικαλιστικού μας κινήματος.
Το πρότυπό του ήταν ο σκεπτόμενος και ο επινοητικός άνθρωπος, που οφείλει, με τις ηθικές του αρχές και με την ιδεολογία του, να αναπτύξει τη δράση του ως θεμελιώδη προϋπόθεση για να μετατοπίζεται όλο και ψηλότερα το άτομο και η ανθρώπινη κοινωνία.
Με κύρια μέσα του τη δύναμη του επιχειρήματος που πήγαζε από την βαθιά, στοχαστική του θεωρία, από την πλούσια εμπειρία του και από την ασύγκριτη εσωτερική ευαισθησία του, σφυρηλατούσε συλλογικότητες που ήταν πάντα έτοιμες να στέκονται στο ύψος όλων των περιστάσεων. Συλλογικότητες ικανές που να μάχονται για τα δίκαια όλων των εργαζόμενων, που να αγωνίζονται με αληθινό πάθος για να υπάρχει μια μόνιμη βελτίωση των όρων της ύπαρξης της τάξης των συνταξιούχων.
Εντόπιζε πάντα με ορθή σκέψη την αιτιώδη σχέση στη συνδικαλιστική πρακτική με τα τεκταινόμενα στη χώρα, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο.
Αυτή η έλλογη στάση και η συμβολή του συνολικά, αποτελούν το αποδεικτικό των ικανοτήτων και της αξίας του αυθεντικού κοινωνικού οραματιστή.
Μέσα στο πλήθος των εισηγήσεων και των παρεμβάσεων στα Διοικητικά συμβούλια, στις περιφερειακές συσκέψεις και στα συνέδρια της Ομοσπονδίας, αναδείκνυε τη σπουδαιότητα και τη χρησιμότητα των αγώνων για μια πορεία ανάπτυξης της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Πρόβαλε, πάντα με τη δύναμη της διαλεκτικής, την αναγκαιότητα της παραπέρα ανάπτυξης του Συνδικαλιστικού Κινήματος των απόμαχων της δουλειάς για μια καλύτερη Ελλάδα, αλλά και, για μια Ευρώπη των λαών, των ιδιαίτερων πατρίδων, των ιδιαίτερων πολιτισμών, για μια Ευρώπη της ειρηνικής συνύπαρξης, της καλής γειτονίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών της.
Με ανυποχώρητη υπομονή κατήγγειλε την αδικία, τις παράλογες προθέσεις και τα ανορθολογικά σχέδια των ισχυρών της γης, που επιχειρούν με τη βία και με τη νοθεία να επιβάλουν τα άνομα συμφέροντά τους, με επεκτατικούς πολέμους και με τη διαίρεση του κόσμου σε ζώνες επιρροής.
Που επιζητούν με το αρρωστημένο πάθος τους να αναδείξουν ως υπέρτατη αρετή την κερδοφορία της αγοράς, το άνομο κέρδος που ισοπεδώνει την αξία του ανθρώπου, που τον συνθλίβει στα αδηφάγα γρανάζια της παγκόσμιας κερδοσκοπικής μηχανής. Που επιδίωκαν επίμονα να εξωραΐσουν το βάρβαρο σύστημα της κοινωνικής αδικίας που επινοήθηκε και οικοδομήθηκε από την ιδιοτέλεια των ολίγων για να καταδυναστεύουν και να φτωχοποιούν τους πολλούς.
Αξέχαστε σύντροφε Δημήτρη! Δέξου τούτα τα στερνά λόγια που πηγάζουν από το έντονο βιωματικό στοιχείο της συναδελφικής και της συντροφικής μας σχέσης. Που καταγράφουν με ακρίβεια και με πληρότητα τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής σου, την ποιότητα των αξιών, των ιδεών, των αρχών και των ιδανικών σου.
Που αποτυπώνουν την πανάγαθη ανιδιοτέλεια και το ακαταπόνητο αγωνιστικό πνεύμα σου, την ευγένεια της αξιοπρεπούς και της άδολης συμπεριφοράς σου που δεν έβλεπε πουθενά αντιπάλους, παρά μόνο ιδέες να αντιπαρατίθενται για να γονιμοποιήσουν τις καινούριες συνθέσεις.
Αξέχαστε φίλε Δημήτρη, άφησες στους μεταγενέστερους μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη: τους δίδαξες να περνούν με αξιοπρέπεια και με ορθή πίστη από τη ζωή για τον άνθρωπο και, να κρατούν ψηλά κι όλο ψηλότερα την αδιαπραγμάτευτη αξία του συνδικαλιστικού μας κινήματος.
Το τελευταίο «χαίρε» των συνταξιούχων της επαρχίας Λιβαδειάς κι όλων εκείνων που έζησαν κοντά σου και σ’ αγάπησαν ας είναι και ο ελάχιστος φόρος τιμής. Τούτος ο λιτός και ο απέριττος αποχαιρετισμός ας είναι η αναγνώριση του ωραίου έργου και της εξαίσιας προσφοράς που άφησες πίσω σου, για να μην αποξεχνιούνται οι παλιοί, για να διδάσκονται και να εμπνέονται οι νεότερες γενιές που έρχονται να ζήσουν σε τούτη την τόσο οδυνηρή πραγματικότητα.
Εμείς που μείναμε πίσω, δίνουμε ξανά την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε τον ωραίο δρόμο του αγώνα ακολουθώντας τα δικά σου βήματα.
Καλό σου ταξίδι, αλησμόνητε σύντροφε Δημήτρη (Τάκη) Παπιώτη!
Το Δ.Σ των Συνταξιούχων του Δημοσίου του Ν. Βοιωτίας.
