Το Δοτσικό είναι η βορειότερη κοινότητα του νομού Γρεβενών και θεωρείται, όχι άδικα, πολιτιστικό σταυροδρόμι, αφού στους κόλπους του συναντώνται οι κτηνοτροφικές πρακτικές των Βλάχων, με τις δεξιότητες των μαστόρων της Ηπείρου και τις συνήθειες των Κουπατσαραίων
Σε υψόμετρο 1060 μέτρων, στα βορειοδυτικά του νομού Γρεβενών, υπάρχει ένα πετρόχτιστο γραφικό χωριό, με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών του Βοΐου και ένα απαράμιλλο φυσικό κάλλος, το οποίο οφείλεται στην υπέροχη “απομόνωση” λόγο της θέσης του στο Ελλαδικό χάρτη, μα και στην παρουσία του υγρού στοιχείου ανάμεσά του.
Το Δοτσικό είναι η βορειότερη κοινότητα του νομού Γρεβενών και θεωρείται, όχι άδικα, πολιτιστικό σταυροδρόμι, αφού στους κόλπους του συναντώνται οι κτηνοτροφικές πρακτικές των Βλάχων, με τις δεξιότητες των μαστόρων της Ηπείρου και τις συνήθειες των Κουπατσαραίων.
Αξεπέραστο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής του χωριού, θεωρείται το μονότοξο πέτρινο εντυπωσιακό γεφύρι του, το οποίο είναι χτισμένο στο μεγαλύτερο υψόμετρο απ’ όλα τα γεφύρια της Μακεδονίας και είναι το μοναδικό της περιοχής, όπου βρίσκεται μέσα σε οικισμό. Κάτω από τη μοναδική καμάρα του κυλά ο ποταμός Δοτσικιώτης, παραπόταμος του Βενέτικου, ο οποίος χωρίζει το χωριό σε δύο συνοικισμούς( Τσιγκέλ και Κιατσαβίκ Μαχαλά).
Το γεφύρι εικάζεται ότι είναι χτισμένο το 1804 και αποδίδεται σε Γιαννιώτες μαστόρους, ενώ στο σώμα του φέρει αρκάδες (κατακόρυφες πέτρες που χρησιμεύουν ως στηθαία, δηλαδή ως προστατευτικές κατασκευές εκατέρωθεν του καταστρώματος του γεφυριού). Μία δεύτερη εκδοχή αναφέρει πως χτίστηκε γύρω στα 1870 από μαστόρους του Δοτσικού και της Καλλονής. Έχει μήκος 24 μέτρα, πλάτος 4 μέτρα και το ύψος του θεωρείται αρκετά χαμηλό, μόλις στα 4 μέτρα. Στο κλειδί του τόξου στη νότια όψη του γεφυριού, υπάρχει λιθανάγλυφη μορφή, πιθανόν για αποτροπή του κακού. Έχει μάλιστα κηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1990.
Αρκετά χρόνια πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στο χωριό έγιναν πολλά από τα γυρίσματα της ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Μεγαλέξανδρος». Επί έναν ολόκληρο χειμώνα το Δοτσικό είχε μεταμορφωθεί για τις ανάγκες του έργου και πολλοί Γρεβενιώτες έλαβαν μέρος στην ταινία ανιδιοτελώς, είτε σαν κομπάρσοι, είτε και με μικρούς ακόμα ρόλους.
Όταν το 1980 έγινε η πρώτη δημόσια προβολή της ταινίας στον κινηματογράφο “Αχίλλειον” των Γρεβενών με την παρουσία του ίδιου του Αγγελόπουλου, κανένας δεν μπορούσε να γνωρίζει τις διακρίσεις που θα λάμβανε το έργο στον δρόμο του προς τις Κάννες. Η ταινία βραβεύθηκε με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, καθώς και τα βραβεία Special Jury Prize και FIPRESCI Prize, ενώ την ίδια χρονιά, ο «Μεγαλέξανδρος» προβλήθηκε και στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με τέσσερα ακόμα βραβεία.
Πηγή: Travel Inspiration
