H «Πετζετάκις» ήταν η πρώτη ελληνική πολυεθνική.
Ο Αριστόβουλος Πετζετάκις γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’20 στην Αμοργό, το νησί που αγάπησε, το ενίσχυσε ποικιλοτρόπως και το τίμησε. Και αργότερα εκείνο τον τίμησε τοποθετώντας την προτομή του στο λιμάνι.
Δεν ήταν ο κλασικός βιομήχανος που παρακολουθούσε από απόσταση τα εργοστάσιά του να παράγουν χρήμα. Ήταν ο ίδιος η «μηχανή» που μέσα από την εφευρετικότητα και τις πατέντες του άνοιξε για την εταιρεία του τους ορίζοντες των διεθνών αγορών.
Παράλληλα, ήταν πάντα κοντά στους εργαζόμενους όσο ζούσε, αλλά και… όταν πέθανε. Άνθρωποι που δούλευαν στο εργοστάσιο του Πετζετάκι στην Καλλιθέα θυμούνται ακόμη ότι κάθε Χριστούγεννα ο ίδιος συνόδευε τις ευχές του προς καθέναν από αυτούς με χρυσές λίρες, ζητώντας τους όμως να μην αποκαλύψουν πόσες πήρε ο καθένας.
Και όταν έφυγε από τη ζωή άφησε στο προσωπικό ένα ποσοστό της εταιρείας που άλλοι το εκτιμούν στο 7% και άλλοι σε πάνω από 20%.
Sui generis, ανοιχτοχέρης, αφοσιωμένος στη δουλειά του, αλλά αναμφισβήτητα ηγετική προσωπικότητα αναγνωρισμένη από έντυπα όπως το Time και οι Financial Times που τον είχαν χαρακτηρίσει «εφευρέτη πρώτης γραμμής».
Η αφετηρία και η απογείωση
Η αφετηρία του ήταν μια ταπεινή βιοτεχνία κατασκευής ελαστικών εξαρτημάτων που είχε δημιουργήσει ο πατέρας του στο Μοσχάτο. Ο Αριστόβουλος σπούδασε χημικός μηχανικός και όταν πήρε στα χέρια του τη μικρή βιοτεχνία τη μετέτρεψε σε έναν βιομηχανικό όμιλο για τον οποίο μιλούσαν σε όλο τον κόσμο. Σε ηλικία μόλις 37 ετών απολάμβανε ήδη τη δόξα και τα οικονομικά οφέλη της διεθνούς αναγνώρισης. Bασικό «όχημα» της επιτυχίας ήταν η δημιουργία του εύκαμπτου ελαστικού πλαστικού σωλήνα Heliflex, αλλά και της μηχανής και των καλουπιών για την παραγωγή του.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο σωλήνας Heliflex αντικατέστησε αμέσως το σωλήνα ruber που κυριαρχούσε στην ύδρευση, την άρδευση και τη γεωργία.
Σύντομα άρχισε να κατοχυρώνει διεθνείς πατέντες, οι οποίες αργότερα εκχωρήθηκαν σε κολοσσούς όπως οι Goodyear, Pirelli, Dunlop κ.α.
Tούτο αποτέλεσε το «διαβατήριο» για τη γιγάντωση της Πετζετάκις και την ίδρυση θυγατρικών σε 22 χώρες, με έμφαση στη M. Aνατολή και την Aφρική που είχαν τεράστιες ανάγκες ύδρευσης, ενώ παράλληλα έδινε το δικαίωμα χρήσης των πατεντών σε βιομηχανικούς κολοσσούς της εποχής, έναντι υψηλών royalties.
Tο 1968 ήρθε άλλη μια «χρυσή» πατέντα για τους σωλήνες αποχέτευσης που έφερε εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας. Αυτή η θριαμβευτική πορεία συνεχίστηκε μέχρι το 1973.
H αρχή του τέλους και οι διάδοχοι
Τότε ο αιφνίδιος θάνατος του Aριστόβουλου Πετζετάκι, σε ηλικία μόλις 50 χρόνων, από καρδιακό επεισόδιο, ήταν το καθοριστικό γεγονός για να ξεκινήσει να γράφεται «η αρχή του τέλους». O φυσικός του διάδοχος, ο γιος του Γιώργος ήταν μικρό παιδί. Οπότε ανέλαβε τα ηνία, το 1986.
Mέχρι τότε όμως, είχαν μεσολαβήσει στις διοικητικές καρέκλες και το «ταμείο» συγγενείς, σύμβουλοι και «επενδυτικά κεφάλαια» που δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Διαδοχικές εξαγορές, επεκτάσεις χωρίς στρατηγική και σπατάλες, αποτέλεσαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Το 2010 η μετοχή τέθηκε υπό επιτήρηση, καταγγέλθηκαν τρία ομολογιακά δάνεια συνολικού ύψους 122 εκατ. ευρώ, τα ίδια κεφάλαια ήταν αρνητικά (71 εκατ.), οι υποχρεώσεις αυξάνονταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς (154 εκατ.) και οι συσσωρευμένες ζημίες από παρελθούσες χρήσεις (229 εκατ.) είχαν ήδη δημιουργήσει μια «κινούμενη άμμο».
Παράλληλα, οι 11 παραγωγικές μονάδες και το εκτεταμένο δίκτυο πωλήσεων του ομίλου σε Eυρώπη, Aμερική και Mέση Aνατολή χάθηκαν εν μέσω του σκληρού ανταγωνισμού από ασιατικές εταιρείες, αλλά και των αστάθμητων παραγόντων που εκείνη την εποχή κλόνιζαν τη διεθνή οικονομία.
Η πτώχευση και οι διαδοχικοί πλειστηριασμοί
O όμιλος τέθηκε επισήμως σε κατάσταση πτώχευσης το Δεκέμβριο του 2015 και στη συνέχεια με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, στις 26 Ιουλίου 2016, διορίστηκε προσωρινή διοίκηση αποτελούμενη από τους Ευάγγελο Δαούτη, Συρίδωνα Αντωνάκη και Κυριακή Πετζετάκι Αργυροπούλου (χήρα του Αριστόβουλου Πετζετάκι), «με µόνη ειδική αρμοδιότητα την παραλαβή επιδόσεων, κοινοποιήσεων, γνωστοποιήσεων ή ειδοποιήσεων, και τον διορισµό αντικλήτου προς παραλαβή αυτών»…
Παράλληλα, άρχισαν να βγαίνουν στο σφυρί οι μονάδες της Πετζετάκις.
Tο οικόπεδο 10,5 στρεμμάτων και το κτίριο εμβαδού 540 τ.μ. στη Bιομηχανική Περιοχή της Σίνδου, τα πήρε η εταιρία Aραμπατζής Eλληνική Zύμη, έναντι τιμήματος περίπου 1,5 εκατ. ευρώ.
H δεύτερη πράξη αφορά το κεντρικό εργοστάσιο της Πετζετάκις στον Eλαιώνα Bοιωτίας, -σύμβολο εξωστρέφειας για δεκαετίες, αλλά και σύμβολο της αποβιομηχάνισης της χώρας στη συνέχεια-, συνολικής έκτασης 246 στρεμμάτων, με βιομηχανικό συγκρότημα επιφάνειας 47.779,40 τ.μ., μαζί με τον μηχανολογικό εξοπλισμό.
Η Εθνική Τράπεζα χρόνια τώρα προσπαθεί να το πουλήσει…
Σημειώνεται ότι η κατάσχεση επιβλήθηκε από την επισπεύδουσα για το ποσό του 1 εκατ. ευρώ (μέρος της συνολικής απαίτησης), ενώ το ακίνητο κουβαλάει 14 προσημειώσεις και υποθήκες…
πηγή: https://www.newmoney.gr
