Μπήκε ο Μάρτης λαβωμένος φέτος. Κόκκινος από το αίμα των παιδιών μας. Γιατί είναι και δικά μας παιδιά, παιδιά όλων μας. Θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας στη θέση τους. Τίποτα δεν είναι δεδομένο ξέρεις. Θα μπορούσα να είμαι εγώ μια από τις μάνες που θα κλαίει από εδώ και εμπρός…
Δεν το χωράει το μυαλό. Τόσος πόνος, πώς αντέχεται Χριστέ μου; τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους ; πώς θα ζήσουν από δω και πέρα χωρίς τα παιδιά τους , τις γυναίκες, τους άνδρες, τους αγαπημένους τους; Τίποτα δεν έχουμε να πούμε. Μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, να τους δίνει ο Θεός κουράγιο…
Όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, σπουδές που δεν ολοκληρώθηκαν, συναντήσεις που δεν έγιναν, φιλιά και αγκαλιές που δεν δόθηκαν. Κοιτάζαμε όλοι συγκλονισμένοι. Κοιτούμε και ακούμε ακόμα… θα περάσει και αυτή τη φορά άραγε; Θα θαφτεί και αυτό στη συλλογική μας μνήμη όπως τόσα άλλα τραγικά «ατυχήματα»; Ή μήπως έφτασε επιτέλους η ώρα να διεκδικήσουμε σαν λαός την ποιότητα και την ασφάλεια που μας αξίζει στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Δεν ξέρω με ποιο τρόπο, πράγματι. Ας βγούνε οι σοφοί να μας κατευθύνουν. ..
Φωνάζοντας στους δρόμους; Αρνούμενοι να μπούμε ξανά σε τρένο αν δεν γίνουν πρώτα τα συστήματα ασφαλείας των γραμμών; Ρίχνοντας όλοι στις επόμενες εκλογές αντί για την ψήφο μας τη φωτογραφία με τους 57 νεκρούς ; Δεν ξέρω, κάτι απ΄όλα αυτά μπορεί να πετύχει..
Ας μην σιωπήσουμε όμως για άλλη μια φορά, σας παρακαλώ. Ένας λαός σαν και μας πάντα στάθηκε ενωμένος απέναντι στους δύσκολους καιρούς. Ας θυμηθούμε την ομορφιά της φυλής μας, κόντρα στα τελευταία πολλά χρόνια της παρακμής.
Το γέλιο, το κουράγιο, το φιλότιμο, την αλληλοβοήθεια, τον τσαγανό, την αγάπη, τη φροντίδα, τη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο. Ας γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι μέσα από αυτόν τον μεγάλο πόνο. Ας αντιμετωπίσουμε αυτή την τραγωδία σαν ένα σκαλοπάτι που θα μας ανεβάσει ψηλότερα σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο και όχι σαν βάραθρο που θα μας κάνει να πέσουμε σε πιο βαθύ γκρεμό….
Κάντε κουράγιο αδέλφια μας. Όσο γίνεται… Και ο Θεός να σας ευλογεί και να σας δίνει δύναμη….
Αποστολοπούλου Άννα-Μαρίνα (μια από τις τυχερές….)
Δεν θα ρίξουμε στην κάλπη φωτογραφία με τους 57 νεκρούς και νεκρές.
Αντιθέτως θα έχουμε πάνω από την κάλπη την φωτογραφία αυτή και
μέσα στην κάλπη θα ψηφίσουμε αυτό που πρέπει για να ξεκουμπιστεί
από την εξουσία ο μειωμένης ηθικής και νοητικής αντίληψης
ακροδεξιονεοφιλελεύθερος συρφετός και ο αρχηγούλης του.
Για να έρθει ο αριστερός πρόεδρος του δεκαπενταμελους, ο δαιμόνιος Αλέξης λες φίλε μού να σωθούμε;;;;Απεταξαμην….