Με αγάπη και μεράκι…
Το φαγητό φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου και ένιωθε περισσή χαρά όταν συγκεντρωνόμασταν όλοι μαζί στην αυλή του σπιτιού για να μας κάνει το τραπέζι. «Γεια στα χέρια σου γυναίκα», έλεγε στην γιαγιά μου όταν τελείωνε την τελευταία του μπουκιά. Πράγματι, το αρνάκι με τις πατάτες της γιαγιάς ήταν ανεξήγητα πεντανόστιμο…
Τον προηγούμενο μήνα έτυχε να είμαι καλεσμένος για φαγητό σε δύο διαφορετικά μέρη με διαφορετική αφορμή. Στη μία περίπτωση βρέθηκα σ΄ ένα γκουρμέ εστιατόριο προς τιμή(ν) φίλου που πήρε προαγωγή στη δουλειά του. Η ατμόσφαιρα του εστιατορίου μοναδική, η εξυπηρέτηση άρτια, η μουσική μαγευτική, το φαγητό… διχαστικό. Η έξοχη εικόνα των πιάτων δεν αρκούσε από μόνη της για να προκαλέσει χαλαρωτική διάθεση και να λύσει το σφίξιμο στην επικοινωνία μας.
Στην άλλη περίπτωση βρέθηκα σ΄ ένα σπίτι με αφορμή αυτή την φορά τα γενέθλια ενός φίλου. Το τραπέζι παραδοσιακό. Χωριάτικες σαλάτες, ορεκτικά, σπιτικό κρασί και στη μέση δύο πιατέλες μακαρόνια με κιμά. Η γεύση μαμαδίστικη. Το «πάντρεμα» των υλικών απόλυτα ταιριαστό. Όλοι μας, μικροί – μεγάλοι, ζητούσαμε κι άλλη πιατέλα σαν να είχαμε να φάμε μήνες. Ο ενθουσιασμός της οικοδέσποινας ατελείωτος αφού το καλομαγειρεμένο φαγητό προκάλεσε χαλαρωτική διάθεση, όρεξη για συζήτηση και πειράγματα. Τα χαμόγελα περίσσευαν.
Μπορεί να είμαι ο πιο άσχετος για να μιλήσω για νοστιμιές φαγητού. Μπορεί να σνομπάρω τις ξένες κουζίνες. Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος απέναντι σε γκουρμέ γεύσεις. Παρ’ όλα αυτά για το πάντρεμα δύο καλών υλικών – καταστάσεων χρειάζεται αγάπη και μεράκι. Όπως ο μάγειρας με αγάπη και μεράκι φτιάχνει απολαυστικές μακαρονάδες, όπως ο μπάρμαν με αγάπη και μεράκι κερνάει μοναδικά κοκτέιλ, όπως η μαμά με αγάπη και μεράκι δημιουργεί οικογενειακή θαλπωρή, έτσι και ο δάσκαλος με αγάπη και μεράκι ωθεί τους μαθητές του στην επιτυχία.
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
