Η εκλογή της Ελλάδας ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας με 182 ψήφους, ήταν ένας από τους πρώτους στόχους που είχε θέσει ο πρώην Υπουργός εξωτερικών Νίκος Δένδιας όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του.
Με πολλά ταξίδια ανά τον κόσμο, σε χώρες της Αφρικής ακόμη και για μια ημέρα, στόχευσε να εξασφαλίσει τη δέσμευση στήριξης της ελληνικής υποψηφιότητας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας για την Ελλάδα αλλά και για την Κύπρο έχει τη δική του ιδιαίτερη σημασία αφού έχει την κύρια ευθύνη για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Είναι ο οργανισμός που μπορεί να ερευνά κάθε διένεξη ή κάθε κατάσταση που θα ήταν δυνατό να οδηγήσει σε διεθνείς προστριβές ή να δημιουργήσει διένεξη και να συστήνει στα μέρη τις κατάλληλες ενέργειες ή μεθόδους διακανονισμού.
Αν το Συμβούλιο Ασφαλείας κρίνει πως υπάρχει απειλή για την ειρήνη, διατάραξη της ειρήνης ή επιθετική ενέργεια, μπορεί να λαμβάνει μη στρατιωτικά ή ακόμη και στρατιωτικά μέτρα για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Είναι η τρίτη συμμετοχή της στο Συμβούλιο Ασφαλείας μετά τις διετίες 1952-1953 και 2005-2006, στοίχημα είναι το 2025-26 να αξιοποιηθεί και όσο το δυνατό καλύτερα γίνεται.
Στη σημερινή ψηφοφορία εξελέγησαν συγκεκριμένα Δανία, Ελλάδα, Παναμάς, Σομαλία και Πακιστάν, ενώ η διετής θητείας ξεκινά την 1η Ιανουαρίου 2025.
Χαρακτηρίζεται ως μία ευκαιρία, προκειμένου να ισχυροποιήσει δεσμούς και να δημιουργήσει νέες συμμαχίες, δείχνοντας μεταξύ άλλων διάθεση παρέμβασης και σε ζητήματα που απασχολούν τη διεθνή διπλωματία.
Την υποψηφιότητα της Ελλάδας στήριξε και η Αγκυρα καθώς το 2023 μετά τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία και την έναρξη της επαναπροσέγγισης η Άγκυρα ανακοίνωσε την απόφαση της να στηρίξει την υποψηφιότητα της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Μία κίνηση που χαρακτηρίστηκε ως υψηλού συμβολισμού από την ελληνική κυβέρνηση.
Οι παλιοί διπλωμάτες θυμούνται ότι η Ελλάδα στο παρελθόν μοιράστηκε τη διετή θητεία της στο Συμβούλιο Ασφαλείας με την Τουρκία, το 1952. Τότε, όπως σημειώνει ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Γεννηματάς στο βιβλίο του «Ακόμα και με δανεικό στυλό γράφεται Ιστορία», επικρατούσε η εντύπωση πως η εκλογή της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας θα αποτελούσε εκκίνηση επίτευξης του επιδιωκόμενου στόχου της εξωτερικής πολιτικής, της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η υποψηφιότητα τότε δηλώθηκε με παρότρυνση των Αμερικανών και ρωσική αντίδραση, ενώ ακολούθησε σειρά άκαρπων ψηφοφοριών. Ο διαμοιρασμός της θητείας με την Τουρκία ήταν η συμβιβαστική λύση, ενώ η Ελλάδα έκανε δύο αποτυχημένες προσπάθειες για το 1989-90 και το 1999-2000.
Η Ελλάδα εξελέγη επίσης μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας το 2004 για τη διετία 2005-6.
