O Αντώνης Μαυρόπουλος, σε μια συγκλονιστική ανάρτηση στο Faceboook κάνει κατάθεση ψυχής για το πως σώθηκε από την τραγωδία στην Αιθιοπία με την συντριβή του αεροσκάφους, από την οποία έχασαν την ζωή τους 158 άνθρωποι.
Και ο κ.Μαυρόπουλος για δύο λεπτά, όπως περιγράφει, έχασε την πτήση του, νευρίασε, φώναζε, αλλά είχε… σώσει την ζωή του!
«Νεκροί είναι και οι 158 επιβαίνοντες του επιβατικού αεροσκάφους της Ethiopian Airlines, Boeing 737 με προορισμό το Ναϊρόμπι, που συνετρίβη στην Αιθιοπία». Με αυτές τις λέξεις, η κρατική τηλεόραση στην Αιθιοπία μετέδιδε την τραγική είδηση. Επικαλούμενη πηγή των Ethiopian Airlines, συμπλήρωνε: «Δεν υπάρχουν επιζώντες από την πτήση, στην οποία επέβαιναν επιβάτες από 33 χώρες».
Εξαιτίας μιας σειράς συμπτώσεων, o Aντώνης Μαυρόπουλος δεν είναι στους νεκρούς μιας και την τελευταία στιγμή έχασε την πτήση.
Ο Αντώνης Μαυρόπουλος
Αφού μίλησε στον Alpha και περιέγραψε με ανατριχιαστικό τρόπο πως σώθηκε, αργότερα με ανάρτηση του έκανε… κατάθεση ψυχής για όλα όσα έζησε, ενώ είχε και σε φωτογραφία το εισιτήριο του το οποίο ευτυχώς δεν αποδείχθηκε «μοιραίο».
10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 – Η ΤΥΧΕΡΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ
Τρέχοντας να προλάβω την πτήση ΕΤ 302 Αντίς Αμπέμπα – Ναϊρόμπι, που
συνετρίβη 6 λεπτά μετά την απογείωση της, είχα τα νεύρα μου γιατί δεν
υπήρχε κανεις να με βοηθήσει να πάω γρήγορα. Την έχασα για δυο λεπτά,
όταν έφτασα είχε κλείσει η επιβίβαση και έβλεπα τους τελευταίους
επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα – φώναζα να με βάλουν κι εμενα
αλλά δεν το επέτρεψαν. Στην πραγματικότητα, την πτήση την έχασα διότι
δεν είχα δώσει βαλίτσα (αλλιως θα με περίμεναν για 10-15 λεπτά η και
παραπάνω, διότι το να βρεθεί μια βαλίτσα φορτωμένη θέλει τουλάχιστον 40
λεπτά). Επίσης, όπως έμαθα αργότερα, την έχασα γιατί βγήκα πρώτος και
πολύ γρήγορα από το αεροπλάνο και ο connection Ambassador που ήρθε να με
παραλάβει δεν με βρήκε.
Οι άνθρωποι του αεροδρομίου, ευγενέστατοι, με προώθησαν στην επόμενη πτήση που θα έφευγε στις 11:20, μου ζήτησαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και με μετέφεραν σε ένα ωραίο lounge για την τρίωρη αναμονή.
Στις 10:50, καθώς επιβιβαζομουν στην επόμενη πτήση, δυο σεκιουριτάδες με ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλειας που θα μου εξηγήσει κάποιος ανώτερος αξιωματικός, δεν θα επιτρέψουν την επιβίβαση μου. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης και με οδήγησαν στον ανώτερο τους, στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου.
Ο Αντώνης Μαυρόπουλος
Αυτός μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται. Και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούν να με αφήσουν να φύγω, μέχρι να εξακριβωθεί ποιος είμαι, γιατί δεν μπήκα στην πτήση και τα σχετικά. Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγε ψέμματα, ωστόσο το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Ένιωσα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, αλλά επανήλθα σε 1-2 δευτερόλεπτα γιατί σκέφτηκα ότι κάτι άλλο θα συμβαίνει, κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ίσως. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, ρώτησαν ότι έπρεπε να ρωτήσουν, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου και με άφησαν να περιμένω.
Με έβαλαν να καθίσω σε ένα σαλόνι και μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με ειδοποιήσουν.
Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία για την πτήση, φίλοι από το Ναϊρόμπι με ενημέρωσαν ότι 30 λεπτά μετά την αναμενόμενη ώρα δεν είχε προσγειωθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες για την τύχη της και ξαφνικά κόβονται και όλα τα WiFi του αεροδρομίου.
Ευτυχώς υπάρχουν και τα SMS – από στενό φίλο έμαθα ότι η πτήση συνετρίβη σχεδόν μόλις απογειώθηκε και ότι το θέμα έβγαινε στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει αμέσως να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω ότι δεν ήμουν μέσα και ότι για δυο μικρές τυχαίες συγκυρίες έχασα την πτήση – τη στιγμή που έκανα αυτή τη σκέψη κατέρρευσα γιατί τότε ακριβώς κατάλαβα ποσο τυχερός στάθηκα.
Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου. Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτος πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας. Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτε δεν τις αισθανόμαστε – αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία.
Πραγματικά, είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ που έγραψα ένα ποστ και είμαι ευγνώμων που ζω και που έχω τόσους φίλους που με έκαναν να νιώσω την αγάπη τους – φιλιά σε όλους και ένα θερμό ευχαριστώ για τη συγκινητική συμπαράσταση σας. Ειδική εύφημος μνεία για την έγκαιρη επέμβαση και υποστήριξη στους Jeroen Par Dijk Panos Fragiadakis Haris Kamariotakis και ένα μεγάλο συγνώμη στην οικογένεια μου για το σοκ που εζησαν.
Maybe not too old to rock n roll – but certainly too young to die…
Κυριακή 10/3/2019, 13:00 Αντίς Αμπέμπα, Αιθιοπία
(Το ποστ ανέβηκε από το Ναϊρόμπι στο οποίο έφτασα τελικά)
Το εισιτήριο του:
