«Λέγε ό, τι Θες… Θα κατέβω κι ας αποτύχω» του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια

Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε, προβληματιζόμαστε, αναλύουμε τη σχέση του νέου με την πολιτική και ευρύτερα με τα κοινά. Μία σχέση πολύπλοκη και πολύπαθη. Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς αυτή τη σχέση, ρομαντική, ιδεολογική, επαναστατική, συμφεροντολογική, απωθητική, αδιάφορη. Σχέση μίσους, πάθους, σχέση μεταλλασσόμενη, εξελισσόμενη, βαλτωμένη… ή επαναπροσδιοριζόμενη; Aς παρακολουθήσουμε τον παρακάτω διάλογο:

“Πατέρα, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά. Στις επερχόμενες εκλογές πρόκειται να θέσω υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος με μια συγκεκριμένη παράταξη και επιθυμώ να είσαι αρωγός σ’ αυτή μου την προσπάθεια.
Γιε μου, όπως γνωρίζεις, προσπαθώ να είμαι δίπλα σου σε όποια επιλογή έχεις κάνει ως τώρα στη ζωή σου. Μπορείς όμως να μου αναλύσεις ή τουλάχιστον να μου εξηγήσεις σε αδρές γραμμές τους λόγους για τους οποίους θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά της πόλης μας;
Καταρχάς, πατέρα μου, η πόλη μας χρειάζεται νέους ανθρώπους, με νέες ιδέες για να «ορθοποδήσει». Το παλιό σύστημα έχει φθαρεί και πρέπει εμείς οι νέοι να βγούμε μπροστά. Είναι η κατάλληλη στιγμή να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο η γενιά του internet ,αλλά ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προβληθούν και να επιλυθούν άμεσα τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Παράλληλα, η ενασχόλησή μου με τα κοινά πρόκειται να με ωφελήσει και στη δουλειά μου αφού θα αποκτήσω δημοσιότητα. Άλλωστε, και η περίφημη φράση του Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ’ άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά), ενδυναμώνει τη θέληση μου να υποστηρίξω τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Παιδί μου, η συμμετοχή στα κοινά δεν είναι μόνο η πολιτική σκηνή και η τοπική αυτοδιοίκηση . Η ενασχόληση με τα κοινά σημαίνει τρόπο ζωής .Είτε συμμετέχεις ως φίλαθλος σ΄έναν αγώνα, είτε παρακολουθήσεις μια πολιτιστική εκδήλωση, είτε προσφέρεις εθελοντικά την παρουσία σου, θεωρείσαι εξίσου σημαντικό «κοινωνικό και πολιτικό ον».

Πολλές φορές ως νέοι θεωρούμε ότι κομίζουμε κάτι καινούριο ή ότι μόνο εμείς σκεφτόμαστε σωστά. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον αγώνα ανθρώπων που χρόνια ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση και μοχθούν για την αναβάθμισή της. Σχετικά με το επάγγελμά σου θαρρώ πως η αναγνωρισιμότητα πρόκειται να έρθει από την εργατικότητα και το πάθος που έχεις γι’ αυτό. Εάν διαβλέπεις στον εαυτό σου πάθος για τα κοινά, τότε σιωπώ. Αν όχι, θα ήταν πιο συνετό να ξανασκεφτείς την απόφασή σου. Μη ξεχνάς, βέβαια, και αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας στην ιδεώδη Πολιτεία: «Οι φύλακες – παντελείς αναλαμβάνουν μετά τα 50 τους χρόνια τη διακυβέρνηση και μεριμνούν για την ευδαιμονία ολόκληρης της πολιτείας. Πρόκειται συνεπώς για μια αριστοκρατία του πνεύματος που εξουσιάζει και συνάμα υπηρετεί το πλήθος»