«Παρατηρώ χαζεύοντας»
Kάθομαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και παρακολουθώ τους ανθρώπους. Παρατηρώ το περπάτημά τους, πιθανολογώ τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα τους, εικάζω την επαγγελματική τους ιδιότητα.
Ανάλογες σκέψεις κάναμε και με την φοιτητο – παρέα στα σκαλάκια της πρώην Νομαρχίας Ιωαννίνων. Επιβλητικό κτήριο της περιφέρειας Ηπείρου. Στέκι συνάντησης πολλών ανθρώπων αλλά και μέρος ανεμελιάς για μας τους φοιτητές, κυρίως το βράδυ. Η παρατήρηση κίνησης των ανθρώπων σε βοηθά να δημιουργήσεις εικόνες, να διαμορφώσεις νέες ιστορίες. Μερικές φορές λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά. Ο φίλος μου ο Νίκος, καλλιτεχνική φύση, μόλις έβλεπε νεαρό ζευγάρι, μου περιέγραφε με γλαφυρότητα το δεσμό μεταξύ τους, έφτιαχνε στιχάκια της στιγμής, αλλά διαμόρφωνε και σενάριο ρόλων. Ανακουφιζόταν πραγματικά. Από την άλλη ο Βαγγέλης, τεχνοκράτης στη σκέψη, θετικών σπουδών, παρατηρούσε τους ανθρώπους και προμήνυε το επαγγελματικό τους προφίλ, την πιθανή ή όχι καριέρα τους, όπως και το βιογραφικό τους. H δε Μαρία, ερευνητικό πνεύμα, στεκόταν με λεπτομέρεια στις κινήσεις των άκρων τους, προμήνυε την μελλοντική τους πορεία με δημιουργική φαντασία.
Ξανά στο μπαλκόνι μου. Από κάτω ένα νεαρό ζευγάρι κοντοστέκεται στην άκρη του δρόμου και συνομιλεί. Το αγόρι, ψιλόλιγνο, μελαχρινό, αστειόφατσα με μοδάτο ντύσιμο. Το κορίτσι, μικρότερο, μάλλον τελειόφοιτη Λυκείου καθώς διακρίνω τσάντα στην πλάτη της. Ψηλή για την ηλικία της. Από την στάση του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου υποθέτω καυγαδάκι, συγκρατημένα νεύρα, βιαστικές κινήσεις. Πιθανόν να μην τους φτάνει ο χρόνος για το κρυφο – ραντεβού τους, για να απολαύσουν τον έρωτά τους. Η επιθετική στάση του αγοριού υποδηλώνει πίεση προς το κορίτσι, αχόρταγη επιθυμία για ξανα – αντάμωμα. Στην απέναντι πλευρά στέκονται καμαρωτές – καμαρωτές δύο μεσήλικες γυναίκες της γειτονιάς φορτωμένες με τσάντες από το super – market. Aνασηκώνουν τους ώμους τους σαν να εκφράζουν τη δυσφορία τους για την ανυπόφορη ακρίβεια των προϊόντων. Το γρήγορο ανοιγοκλείσιμο των χειλιών τους σηματοδοτεί το δελτίο ειδήσεων των προσωπικών και μη υποθέσεων.
Α, να και ο μπαρμπα θανάσης στην αυλή του σπιτιού του. Μαζεύει τα προεκλογικά φυλλάδια των υποψηφίων δημάρχων. Τα σκίζει με μανία και δυσανασχετεί όχι τόσο για την οικολογική ρύπανση, όσο για τον τσιμεντόδρομο που παρακαλάει χρόνια τώρα αλλά μάταια…
- Μπαμπά, Μπαμπά, πρέπει να με πας στο ποδόσφαιρο, έχουμε αργήσει…πάλι στέκεσαι στο μπαλκόνι και χαζεύεις; Tι παρατηρείς συνέχεια;
– Αγόρι μου η παρατήρηση με βοηθάει να βλέπω τον κόσμο διαφορετικά. Ανιχνεύω ενδόμυχες σκέψεις, δημιουργώ σενάρια φαντασίας, ταξιδεύω. Παρατηρώ και σένα από μικρή ηλικία. Ανακαλύπτω άγνωστες πτυχές του εαυτού μου…
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
