4.475 καταγράφηκαν στην Ερευνα Εργατικών Ατυχημάτων της ΕΛΣΤΑΤ – Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι ο πραγματικός αριθμός είναι σημαντικά υψηλότερος από αυτόν που αποτυπώνεται στις επίσημες στατιστικές
«Κάθε μέρα πονάω. Το πρωί ξυπνάω μισή ώρα νωρίτερα για να κάνω παγοθεραπεία, να ξεκλειδώσει το πόδι ώστε να βγάλω το μεροκάματο». Ο Χρήστος Τέλιος εργάζεται επί 41 χρόνια ως ναυπηγοξυλουργός, τα τελευταία χρόνια στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος.
Τον Μάρτιο του 2021 έπεσε στο κενό μιας σκάλας σε σκάφος που εργαζόταν, επειδή ένα κάλυμμα είχε μείνει ξεβίδωτο με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν τα ξύλα στα οποία πατούσε. Χρειάστηκε να μείνει στο νοσοκομείο για 15 ημέρες. Ηταν η καλή εκδοχή.
«Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν στον αγροτικό τομέα, όπου ταυτόχρονα υπάρχει και πολύ μεγάλη υποκαταγραφή»«Αυτοί που με έβγαλαν μου είπαν ότι ζω από θαύμα» λέει στα «ΝΕΑ». Ομως το τίμημα του εργατικού ατυχήματος είναι υψηλό: «Εχω μείνει σακάτης, είμαι ανάπηρος. Επειδή δεν με καλύπτει η αναπηρική σύνταξη που θα μπορούσα να πάρω, παίρνω παυσίπονα και σφίγγω τα δόντια να πάω στη δουλειά».
Το ατύχημά του είναι ένα από τα 4.475 που καταγράφηκαν κατά το 2021 και αποτυπώθηκαν στην Ερευνα Εργατικών Ατυχημάτων της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιοποιήθηκε φέτος τον Ιούλιο.
Πρόκειται, βεβαίως, για τα ατυχήματα που καταγράφηκαν επισήμως καθώς αποτελεί κοινή παραδοχή ότι ο πραγματικός αριθμός των εργατικών ατυχημάτων είναι σημαντικά υψηλότερος από αυτόν που αποτυπώνεται στις επίσημες στατιστικές.
Μέλος του ΔΣ στο Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών, ο Χρήστος Τέλιος υποστηρίζει ότι στη Ζώνη γίνονται πολλά ατυχήματα που δεν καταγράφονται. «Τα καλύπτει η εργοδοσία όταν μπορεί, αν δηλαδή δεν είναι πολύ σοβαρά. Υπάρχουν και άλλα που μπορεί να μην καταγραφούν ποτέ ως εργατικά γιατί κάποιοι εργαζόμενοι, πιεζόμενοι από την ανέχεια, δουλεύουν ανασφάλιστοι.
Εκεί δεν σε καλύπτει κανένας, πας σαν το σκυλί στο αμπέλι» συνεχίζει. Ο ίδιος σημειώνει ότι όσον αφορά τα μέτρα ασφαλείας στους χώρους εργασίας «όλα είναι στο περίπου», με αποτέλεσμα «κάθε μέρα να γίνεται και κάτι». Και αυτό γιατί «για να παρθούν σωστά μέτρα ασφαλείας πρέπει να αναλωθεί χρόνος και χρήμα».
Στον χρόνο και στο χρήμα, σε συνδυασμό με την αντικειμενική επικινδυνότητα του επαγγέλματός του, αποδίδει τα ατυχήματα και στον κατασκευαστικό τομέα ο οικοδόμος Νίκος Κατσίφης. Εχει δει συνάδελφό του να σκοτώνεται σε εργατικό δυστύχημα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ και ο ίδιος έχει τραυματιστεί στα πλευρά πέφτοντας σε φρεάτιο ασανσέρ.
Αλλωστε, στη μακρά λίστα των νεκρών οικοδόμων προστέθηκε μόλις χθες και ένας 54χρονος, ο οποίος διαμελίστηκε από μηχάνημα έργου που «έκοβε» δρόμο στη Βάρη προκειμένου να γίνει εγκατάσταση οπτικών ινών.
Η υποκαταγραφή
Στη διαρκή εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση της εργασίας αλλά και στην παράλληλη αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας αποδίδει την «καταιγιστική», όπως τη χαρακτηρίζει, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων ο Ανδρέας Στοϊμενίδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΕΕ), γραμματέας Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία της ΓΣΕΕ και πρόεδρος του αντίστοιχου ευρωπαϊκού οργανισμού.
Παράλληλα, κάνει λόγο για μεγάλο πρόβλημα υποκαταγραφής των εργατικών ατυχημάτων, σημειώνοντας ότι γι’ αυτό από το 2022 η ΟΣΕΤΕΕ ξεκίνησε μια ανεξάρτητη καταγραφή.
Από τα στοιχεία της Ομοσπονδίας προκύπτει ότι έως τις 20 Σεπτεμβρίου φέτος είχαν σημειωθεί 135 δυστυχήματα και 229 σοβαροί τραυματισμοί στους χώρους δουλειάς σε πανελλαδικό επίπεδο, σε μια σαφή άνοδο από το 2022 που η έρευνα της ΟΣΕΤΕΕ είχε καταγράψει 104 θανάτους και 142 σοβαρούς τραυματισμούς εν ώρα εργασίας.
«Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν στον αγροτικό τομέα, όπου ταυτόχρονα υπάρχει και πολύ μεγάλη υποκαταγραφή» περιγράφει ο πρόεδρος της ΟΣΕΤΕΕ, συμπληρώνοντας ότι τα θανατηφόρα ατυχήματα αφορούν κυρίως ανατροπή τρακτέρ που, όμως, συνήθως καταγράφονται ως τροχαία.
Κατά την Ομοσπονδία, ακολουθούν ο τεχνικός κλάδος, η βιομηχανία, η ναυπηγοεπισκευή, ο κλάδος της διανομής, η ηλεκτρολογία και τα λατομεία.
Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»
