Την τελευταία του πνοή άφησε νωρίτερα την Παρασκευή ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδας Γρηγοράκος σε ηλικία 71 ετών. Ήταν γιατρός- εντατικολόγος.
Από το 1974 ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχθηκε βουλευτής Λακωνίας το 2000, το 2004, το 2007, το 2009, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015.
Από τον Μάιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο 2013 διετέλεσε Ε΄ Αντιπρόεδρος Βουλής των Ελλήνων. Από τον Ιούνιο του 2013 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 διετέλεσε Υπουργός Αναπληρωτής Εσωτερικών και Υπουργός Αναπληρωτής Υγείας. Ήταν ο πατέρας της νυν βουλευτή Λακωνίας του ΠΑΣΟΚ Νάγιας Γρηγοράκου. Σημειώνεται ότι πριν από τρία χρόνια είχε νοσήσει από κορωνοϊό και χρειάστηκε να μείνει διασωληνωμένος για δύο μήνες.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή μέσω ανάρτησής του στα social media ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος. «Έχασα έναν αδελφό. Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος δεν είναι πια μαζί μας. Είμαι συγκλονισμένος. Δεν υπάρχουν λόγια. Λεωνίδα, αδελφέ μου!», έγραψε ο κ. Λοβέρδος στον λογαριασμό του στο X.
Έχασα έναν αδελφό. Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος δεν είναι πια μαζί μας. Είμαι συγκλονισμένος. Δεν υπάρχουν λόγια. Λεωνίδα, αδελφέ μου!
— Andreas Loverdos (@a_loverdos) February 9, 2024
Ανδρουλάκης: Δεν ζύγισε ποτέ το πολιτικό κόστος μπροστά στο εθνικό συμφέρον
Τη λύπη του για την απώλεια του Λεωνίδα Γρηγοράκου εξέφρασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης. Συγκεκριμένα ανέφερε: «Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, ένας αγαπημένος φίλος και πολιτικός συνοδοιπόρος, έφυγε ξαφνικά από κοντά μας. Από το 1974 οπότε και εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ ως την τελευταία του πνοή διέγραψε μια πολιτική διαδρομή με ήθος και προσφορά.
Δίκαιος και εργατικός υπερασπιζόταν με ορμητικό πάθος τα πιστεύω του και δεν ζύγισε ποτέ το πολιτικό κόστος μπροστά στο εθνικό συμφέρον. Υπηρέτησε με αφοσίωση τους πολίτες της Λακωνίας και ξεχώρισε για το επιστημονικό του έργο ως ιατρός. Η σκέψη μου είναι στην οικογένειά του, που τόσο αγαπούσε.
Ειλικρινή συλλυπητήρια».
Ευάγγελος Βενιζέλος: Αυθεντικός, μαχητικός, ενθουσιώδης
«Όταν ο Λεωνίδας Γρηγοράκος κατάφερε να βγει νικητής από τη μεγάλη περιπέτεια της νοσηλείας του στην πρώτη, άγρια, φάση της Covid -19, μας έκανε να πιστέψουμε ότι διευθέτησε τη σχέση του με τον θάνατο. Ήταν άλλωστε ο κατεξοχήν ειδικός ως εντατικολόγος ο ίδιος και κυρίως ως ο πρόθυμος και αποτελεσματικός συμπαραστάτης κάθε ανθρώπου με πρόβλημα υγείας χωρίς καμία διάκριση. Δεν ήταν όμως αυτή η αλήθεια. Η κοινή ανθρώπινη μοίρα υπερισχύει. Ο Λέων / Λεωνίδας, ο αυθεντικός, μαχητικός, ενθουσιώδης και συχνά εκρηκτικός φίλος μας, ο συγκυρηναίος της περιόδου των μνημονίων, ο Λεωνίδας της Λακωνίας, του ΕΣΥ, της δημοκρατικής παράταξης έπεσε ξαφνικά και πρόωρα. Ικανοποιημένος γιατί πρόλαβε να δει τη Νάγια διάδοχό του στα βουλευτικά έδρανα. Αφήνει έντονη σφραγίδα και μεγάλο κενό. Τον αποχαιρετούμε με όλη μας την αγάπη και με τη σκέψη μας στη Σοφία, τη Νάγια και τη Μαρκέλλα».
Ποιος ήταν ο Λεωνίδας Γρηγοράκος
Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος ήταν γιατρός, Καθηγητής Εντατικής Θεραπείας-Πνευμονολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γεννήθηκε στη Σπαρτιά Λακωνίας το 1953 και ήταν πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1978 και το 1983 έλαβε την ειδικότητα της Πνευμονολογίας. Μετά την ειδικότητα και συγκεκριμένα την χρονική περίοδο Σεπτέμβριος 1983 – Μάιος 1984 εργάστηκε ως αναπληρωτής Προϊστάμενος Ιατρικής Υπηρεσίας του ΕΚΑΒ.
Από τον Ιούνιο του 1984 μετεκπαιδεύτηκε στο Kaplan Medical Education Center και στο Cook County Hospital ICU – University of Illinois-Chicago έως τον Νοέμβριο του 1985, ενώ παράλληλα την ίδια εποχή παρακολούθησε και ολοκλήρωσε μαθήματα Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο Roosvelt, Chicago.
Το διάστημα από τον Νοέμβριο του 1985 έως και τον Απρίλιο του 1986 διετέλεσε Επιστημονικός Σύμβουλος ΕΚΑΒ σε θέματα Άμεσης Βοήθειας. Η δημιουργία και η οργάνωση του ΕΚΑΒ σε ανεξάρτητο οργανισμό εθνικής εμβέλειας ήταν το αντικείμενο του Διδακτορικού του που έγινε αποδεκτό από την κυβέρνηση για δημιουργία του ΕΚΑΒ σε όλη την επικράτεια ενώ το 1988 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ με βαθμό «Άριστα».
Από το 1986 μέχρι και το 1995 εργάστηκε στο ΕΣΥ στο Κέντρο Αναπνευστικής Ανεπάρκειας (ΜΕΘ-ΚΑΑ) και στην Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική Κλινική του ΝΝΘΑ. Το 1994 έλαβε τον τίτλο Ειδίκευσης στην Εντατική Θεραπεία και το 1996 έγινε Συντονιστής Διευθυντής ΜΕΘ του Νοσοκομείου Κ.Α.Τ.( θέση που κατείχε μέχρι τον Ιούνιο του 2019), ενώ τον Νοέμβριο του 1998 όντας Συντονιστής Διευθυντής της ΜΕΘ Κ.Α.Τ. πήγε για Μετεκπαίδευση στη ΜΕΘ University of Maryland, Shock Trauma.
Το 1987-1989 διετέλεσε πρόεδρος του νοσοκομείου «Ελπίς», το 1989-1993 πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου «Σωτηρία», το 1993-1994 πρόεδρος του Νοσοκομείου «Αγία Όλγα» και το 1995-1996 πρόεδρος του Νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου».
Το 2001 εκλέχθηκε στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και το 2018 στη βαθμίδα του Καθηγητή του τμήματος Νοσηλευτικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο «Εντατική Θεραπεία – Μηχανική Υποστήριξη της Αναπνοής«.
Άσκησε κλινικό έργο ως Διευθυντής σε ΜΕΘ Δημόσιων-Ιδιωτικών κέντρων της χώρας μας και οργάνωσε και λειτούργησε οκτώ ΜΕΘ του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Το διδακτικό έργο του Λεωνίδα Γρηγοράκου ήταν σημαντικό και πολυποίκιλο και μπορεί να διακριθεί σε δύο περιόδους: την πρώτη που εργάστηκε ως γιατρός στο ΕΣΥ και τη δεύτερη ως μέλους ΔΕΠ.
Την πρώτη περίοδο, που άρχισε από το 1984 και διήρκησε μέχρι το 2000, οργάνωσε ή/και συμμετείχε με μαθήματα σε εκπαιδευτικά – μετεκπαιδευτικά προγράμματα στο ΕΚΑΒ, στη ΜΕΘ του ΝΝΘΑ, στην Ιατρική του ΕΚΠΑ, στην Φαρμακευτική του ΕΚΠΑ, στην Νοσηλευτική του ΕΚΠΑ, στα ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας, στο πρόγραμμα εκπαίδευσης γενικών γιατρών, στα μαθήματα νοσηλευτικών ειδικοτήτων του ΝΝΘΑ και τα μετεκπαιδευτικά μαθήματα της ΜΕΘ του ΚΑΤ.
Το ίδιο χρονικό διάστημα συμμετείχε ως ομιλητής σε 30 διάφορα εκπαιδευτικά σεμινάρια καθώς και σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης (ΚΕΚ). Τα διαστήματα 1988-89 και 1994-95 αποτέλεσε μέλος της επιτροπής εκπαίδευσης του ΚΕΣΥ.
Η δεύτερη περίοδος άρχισε από το 2001 και κράτησε μέχρι σήμερα και περιελάμβανε διδασκαλία προπτυχιακών και μεταπτυχιακών μαθημάτων στην Ιατρική, στην Φαρμακευτική και στην Νοσηλευτική του ΕΚΠΑ. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής 7 Ελληνικών περιοδικών, 11 διεθνών περιοδικών και reviewer 5 διεθνών περιοδικών.
Το επιστημονικό – συγγραφικό του έργο περιελάμβανε τη διδακτορική διατριβή της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, 112 δημοσιεύσεις σε ελληνικά περιοδικά και 72 πλήρεις δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά,64 ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια εκ των οποίων 13 έχουν δημοσιευτεί και σε 161 αντίστοιχες σε Ελληνικά συνέδρια.
Ταυτόχρονα αποτέλεσε μέλος επιστημονικής – οργανωτικής επιτροπής 33 Ελληνικών συνεδρίων και πρόεδρος-συντονιστής-σχολιαστής σε 60 στρογγυλές τράπεζες επιστημονικών συνεδρίων. Επίσης συνέγραψε και επιμελήθηκε 16 Ελληνικά ιατρικά βιβλία και συμμετείχε με συγγραφή 33 κεφαλαίων σε ελληνικά ιατρικά βιβλία. Ήταν παντρεμένος με τη Σοφία Ανδριτσοπούλου και είχαν δύο κόρες, τη Νάγια και τη Μαρκέλλα.
