Μεσαιωνικός πύργος της Άσκρης
Πίτα και κρασί από λιαστά σταφύλια
Το νόμισμα έπεσε στον Σύλλογο Φιλοπροόδων.
Πολύ χιόνι, αλλά υπέροχος καιρός και καταπληκτική η παρέα.
Και η αναρρίχηση στον πύργο άξιζε πραγματικά τον κόπο.
Ο πύργος, διαστάσεων 10Χ10 είχε ισόγειο και δύο ορόφους. Η είσοδος γινόταν με ανεμόσκαλα από τον πρώτο όροφο. Ο μοναδικός πύργος της Βοιωτίας που είχε και τζάκι.
ιδιοκτήτης του κάποιος φαιουδάρχης, ονόματι “μαΐλος” με ότι σήμαινε αυτό. Πάντως από εκεί ήλεγχε το χωριό μας, την τότε “Παναγιά”, που ήταν στην Επισκοπή, στο κέντρο της Κοιλάδας των Μουσών.
Αυτός ο “μαΐλος” λοιπόν ήλθε σε ρήξη με τον επίσκοπο “Ζαρατοβίων” και έμενε στην Θήβα, Στίφα την έλεγαν οι Φράγκοι, αφήνοντας στον πύργο τον επιστάτη του.
Βλέπετε ότι η Παναγιά είχε και ορθόδοξη και καθολική επισκοπή. Η τελευταία πρέπει να ήταν στην Δισκέπαση, δυτικά από την Ζωοδόχο Πηγή, εκεί που ήταν ένα φραγκομοναστήρι.
Και κάτι ακόμα.
Ανηφορίζοντας για τον Πύργο, μετά τα ερείπια των Αγίων Ταξιαρχών, εκεί στα κτήματα των Λυμπεραίων, βρήκαμε μία τρύπα σαν πηγάδι. Ίσως να πρόκειται για τα “φρέατα του Κανάτ” που ψάχνουμε.
Όπως γνωρίζετε, το πνεύμα της Κοιλάδας των Μουσών ανήκει σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό να έρχεστε στις περιηγήσεις μας.
Χρόνια πολλά σε όλους.
