Η σπουδαία και αγαπημένη ποιήτρια Κική Δημουλά νοσηλεύεται διασωληνωμένη στο θεραπευτήριο “Υγεία”.
Η 89χρονη ποιήτρια υπέστη ανακοπή καρδιάς πριν από λίγο και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο.
Αυτή την ώρα νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Για τα νεότερα σχετικά με την υγεία της Κικής Δημουλά, θα σας ενημερώσουμε τις επόμενες ώρες.
Σύμφωνα με πληροφορίες του iatropedia.gr, η Κική Δημουλά νοσηλεύεται στην Μονάδα Εντατική Θεραπείας, στην οποία μεταφέρθηκε εσπευσμένα το απόγευμα του Σαββάτου.
Η 89χρονη Κική Δημουλά παραμένει σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής μετά από σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού που υπέστη κι οι γιατροί δίνουν μάχη να σταθεροποιήσουν την αναπνευστική της λειτουργία.
Στο νοσοκομείο Υγεία έχει νοσηλευθεί και στο παρελθόν, καθώς στο ίδιο νοσοκομείο βρίσκεται ο θεράπων ιατρός της.
Η ποιήτρια που έχει γράψει τόσα πολλά για τον έρωτα και τον ξεχωρίζει από την αγάπη έχει την τιμητική της σήμερα
Ο
έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους
ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες
Η άλλη εκδοχή του έρωτα
Ο έρωτας δε θέλει
χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον
άλλον δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι. Είναι ένα μυστικό γι’ αυτό καi
πρέπει να μένει στα σκοτεινά. Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει, σε
όποιον από τους δύο συμβαίνει και για όσο συμβαίνει. Αλλά πάντα
τελειώνει. Είναι αδύνατο να συντονιστούν δύο άνθρωποι στον έρωτα. Μπορεί
να συμβεί για ένα μήνα. Μέχρι εκεί. Μετά, ο ένας επιμένει. Είναι
απαραίτητο ένας από τους δύο να παραμείνει ερωτευμένος.
Εκδίκηση είναι να επιτευχθεί μέσα σου η αλλαγή. Εσύ να σηκώσεις το μαχαίρι σχεδόν εναντίον σου
Η
ζήλια, βέβαια, είναι κριτήριο του αισθήματος. Ο έρωτας είναι φθαρτός
και εφήμερος. Ο πρώτος σταθμός όταν εκείνος φεύγει, είναι η λύπη. Λύπη
και γι΄ αυτόν που αγαπάει και ίσως και για εκείνον που δεν αγαπάει γιατί
χάνει ένα αφοσιωμένο πρόσωπο. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι
ειπωθεί αφού τελειώσει
Επόμενος σταθμός στις ποιητικές της
σκέψεις, ο ανθρώπινος πόνος, η μνήμη. Η ποιήτρια που τιμήθηκε το 2010
στο Στρασβούργο με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, γράφει: “Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων, ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και
άκλιτη. Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη”. Και εδώ, η ποιήτρια δίνει μια
μοναδική εξήγηση.
“Μνήμη και λήθη συνεργάζονται. Η μία δίνει στην
άλλη ό,τι της περισσεύει, ό,τι της είναι πολύ. Όταν η μνήμη
παραφορτωθεί, περνάει τα δεδομένα της στη λήθη. Η λήθη έχει το
ανεπιθύμητο. Μέσα σε αυτή υπάρχουν αισθήματα και αναμνήσεις που δε
μπορεί να καταφάει και τα επιστρέφει στη μνήμη. Υπάρχουν αναμνήσεις που
ενοχλούν τη λήθη, γι’ αυτό και ξεχνάμε για λίγο καιρό και μετά οι
αναμνήσεις επιστρέφουν. Η λήθη δεν τις αντέχει και τις επιστρέφει στη
μνήμη”.
