80 χρόνια μετά την 28η Οκτώβρη του 1940 και την κατοπινή πάλη του ελληνικού λαού μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τα συμπεράσματα αυτής της ηρωικής περιόδου μπορούν να εμπνεύσουν τους σημερινούς αγώνες, να φωτίσουν την αναγκαία λαϊκή ενότητα, απέναντι στην ψευδεπίγραφη “εθνική ομοψυχία” που επικαλούνται οι εκμεταλλευτές του λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι και το 1940 και τα μετέπειτα χρόνια από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη και οι πολιτικές της δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή, άλλες διέφυγαν στο εξωτερικό κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες, με την καθοδήγηση των Βρετανών, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα στις μεταπολεμικές εξελίξεις για τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την υπονόμευση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το στοιχείο της “εθνικής ενότητας” που, με αφορμή την 28η Οκτώβρη, τονίζουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, στοχεύει στην χειραγώγηση του λαού, για να τον εγκλωβίζουν στους κάθε φορά “εθνικούς στόχους” του κεφαλαίου.
Σήμερα, ως “εθνικός στόχος” προβάλλεται η διαχείριση της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της πανδημίας σε βάρος του λαού, των αναγκών και των δικαιωμάτων του. Παράλληλα προβάλλεται σαν “εθνική υπόθεση” η στρατηγική της άρχουσας τάξης για πιο αναβαθμισμένη εμπλοκή της Ελλάδας στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην περιοχή.
Τα διαχρονικά συμπεράσματα της δεκαετίας του 40 αποκτούν μεγαλύτερη σημασία καθώς οι σημερινές αντιθέσεις και τα αδιέξοδα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα εγκυμονούν κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων. Τμήμα των εξελίξεων αποτελούν και όσα διαδραματίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο, με την όξυνση των ανταγωνισμών για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς. Μέρος αυτών των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά και η προσπάθεια να προωθηθούν επικίνδυνες διευθετήσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με όχημα την συνεκμετάλλευση και με στόχο την διατήρηση της ΝΑΤΟϊκής συνοχής. Αποτελεί πρόκληση εκ μέρους της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων να προβάλλονται στον ελληνικό λαό σαν εγγυητές της ασφάλειας το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ που αποτελούν την αιτία του προβλήματος, τους δολοφόνους των λαών.
Και τότε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν απότοκο των μεγάλων αντιθέσεων που συγκλόνιζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ήταν απότοκο της ανάγκης του συστήματος να ξεπερνάει τις οικονομικές κρίσεις, με το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Ταυτόχρονα, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, τόσο του Άξονα (Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας), όσο και των ΗΠΑ-Μ. Βρετανίας και των συμμάχων τους, ήταν η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού-σοσιαλιστικού κράτους στην ιστορία, που ενέπνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες και είχε την καθοριστική συμβολή στη συντριβή του ναζισμού. Αυτή η ιστορική αλήθεια δεν αλλάζει όσα εκατομμύρια και αν ξοδέψουν η ΕΕ, οι αστικές κυβερνήσεις και οι δυνάμεις του συστήματος στην προβολή της προσβλητικής θεωρίας των δύο άκρων, που εξισώνει ανιστόρητα το ναζισμό με τον κομμουνισμό.
Ο φασισμός-ναζισμός αποτελεί παιδί του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Η φασιστική διακυβέρνηση στηρίχτηκε στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και τους μονοπωλιακούς ομίλους, όχι μόνο της Γερμανίας. Απογείωσε την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Στηρίχτηκε στην ανοχή που απολάμβανε από το αστικό πολιτικό σύστημα, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της περιόδου που έστρωσαν το έδαφος στη ναζιστική Γερμανία με την πολιτική τους (π.χ. Συμφωνία του Μονάχου, 1938) για να επιτεθεί στην Σοβιετική Ένωση. Τελικά χάρη στην Σοβιετική Ένωση και τον Κόκκινο Στρατό, χάρη στα απελευθερωτικά κινήματα των χωρών της Ευρώπης που ψυχή τους είχαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, γράφτηκε το έπος της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών.
Το ανιστόρητο κατασκεύασμα των «δύο άκρων» προσφέρει τελικά πολύτιμες υπηρεσίες στον φασισμό, στην κάλυψη της εγκληματικής δράσης φασιστικών οργανώσεων. Έτσι αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται και με αφορμή την δράση της ναζιστικής εγκληματικής Χ.Α. Γι’ αυτό και η απόφαση καταδίκης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να αναστείλει τον αγώνα ενάντια στον φασισμό. Το σύστημα που θρέφει τον φασισμό είναι εδώ. Αποδείχθηκε στην διάρκεια της δίκης η στήριξη που παρείχε στην ΧΑ το ίδιο το σύστημα, μέσω των σχέσεων της με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και της εργοδοσίας, με την ανοχή που παρείχε συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζοντας την ναζιστική ΧΑ ως “κοινοβουλευτικό κόμμα”.
Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας δεν μπορεί να αποσυνδέεται από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας που γεννά τον φασισμό, τους πολέμους, τις κρίσεις. Σήμερα η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων αποκτά πραγματικό νόημα, μόνο όταν συμβαδίζει με την πάλη:
- Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
- Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα.
- Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με το λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός χρειάζεται να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Για να μη βρεθεί ο λαός “κάτω από τη σημαία” των εκμεταλλευτών του, αλλά για να χαράξει το δικό του δρόμο για τη δική του εξουσία, να γίνει ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει σε μια κοινωνία με πραγματική λαϊκή ευημερία: Το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
