Του Θωμά Κιούση*
Κοντεύουμε δύο χρόνια από τη μεγάλη πυρκαγιά στα Χώστια (Πρόδρομος) του δήμου Θηβαίων, που κατέστρεψε ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελαιώνα και ακόμα δεν έχουν καταβληθεί οι αποζημιώσεις στους δικαιούχους.
Στο ερώτημα που κάναμε, η απάντηση ότι «έτσι γίνεται, μια διετία ή και περισσότερο χρειάζεται συνήθως, με τις πυρκαγιές» δεν μπορεί να λειτουργεί καθησυχαστικά. Το αντίθετο μάλιστα!
Τι να πούμε δηλαδή, ότι αφού είμαστε μέσα στο «καθιερωμένο» χρονικό περιθώριο, «αφού έτσι γίνεται, δεν πειράζει, εντάξει, τι να κάνουμε;». Δε φτάνει δηλαδή που η αποζημίωση θα είναι ψίχουλα και για λίγους, να καθυστερεί κιόλας; Το κράτος σε οποιαδήποτε μορφή έχει στη σχέση του με τους πολίτες, οφείλει να λειτουργεί με επάρκεια, πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.
Το ίδιο και με το παραπάνω ισχύει στην περίπτωση των πυρκαγιών με τα ολέθρια μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Τα καμένα παραγωγικά δέντρα είτε δε θα επανέλθουν ποτέ είτε θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Ακόμα περισσότερο αν μιλάμε για τη στήριξη της περιφέρειας, την αγροτική παραγωγή και το εισόδημα, αλλά και το ειδικό βάρος που έχουν αυτά τα δέντρα, καθώς σε αυτά στηρίχτηκαν ολόκληρες γενεές για να επιβιώσουν στα πολύ δύσκολα χρόνια. Μπορεί και σήμερα να στηρίζουν σε πολλές περιπτώσεις οικογένειες που βρίσκονται σε πιο χαμηλές εισοδηματικές κλίμακες.
Είναι η οικονομική, αλλά και η ηθική διάταση.
Και σε όλα αυτά έρχονται και προστίθενται απαράδεκτοι σε αρκετές περιπτώσεις όροι και προϋποθέσεις που περιορίζουν το ύψος των αποζημιώσεων, αλλά και το εύρος των δικαιούχων.
Είναι μια λογική «από τη μύγα ξύγκι», ενώ σε πολλές άλλες περιπτώσεις οι σπατάλες εξακολουθούν να δίνουν και παίρνουν.
Πάντα είναι νωπή η εικόνα, με πολλούς από τους πληγέντες να εγκαταλείπουν την αίθουσα του πνευματικού κέντρου απογοητευμένοι και να μην «ακούν» τις προτροπές των αρμοδίων που έκαναν ενημέρωση, για να κάνουν παρόλα αυτά αίτηση αποζημίωσης, γιατί μπορεί εντωμεταξύ να αλλάξει ο κανονισμός των αποζημιώσεων.
Και δεν μιλάμε για το ποιοι πληρώνουν και ποιοι όχι τις εισφορές…
Μιλάμε για το ύψος της αποζημίωσης, αλλά και ρυθμίσεις όπως για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και μη και τον απαράδεκτο περιορισμό που εξακολουθεί και υπάρχει, εδώ και πέντε περίπου χρόνια και βάζει ηλικιακό όριο αποζημίωσης τα 70 έτη.
Ο κανονισμός των αποζημιώσεων χρίζει τροποποιήσεων.
Στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θήβας, θέσαμε επανειλημμένα την πρόταση να αναλάβει μια πρωτοβουλία ο δήμος για να προμηθευτούν οι πληγέντες με δενδρύλλια (μπολιάματα), έστω ως μια κίνηση ανακούφισης από την καταστροφή της πυρκαγιάς. Είχαμε τη θετική στάση του δημάρχου, όμως η πρόταση δεν προχώρησε, καθώς προέκυψαν οι έκτακτες συνθήκες της πανδημίας και το απαγορευτικό στις μετακινήσεις.
Τώρα φυσικά δεν είναι η εποχή.
Όμως η πρόταση παραμένει ενεργή και με συνέπεια θα πρέπει να γίνει πράξη!
* Δημοτικός σύμβουλος δήμου Θηβαίων.
Δείτε το ρεπορτάζ του permissos.gr στις 13 Αυγούστου 2019
Επεκτείνεται η φωτιά στα Χώστια- Κίνδυνος για τις παραλίες του Κορινθιακού!
