Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε, προβληματιζόμαστε, αναλύουμε τη σχέση του νέου με την πολιτική και ευρύτερα με τα κοινά. Μία σχέση πολύπλοκη και πολύπαθη. Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς αυτή τη σχέση, ρομαντική, ιδεολογική, επαναστατική, συμφεροντολογική, απωθητική, αδιάφορη. Σχέση μίσους, πάθους, σχέση μεταλλασσόμενη, εξελισσόμενη, βαλτωμένη… ή επαναπροσδιοριζόμενη; Aς παρακολουθήσουμε τον παρακάτω διάλογο: “Πατέρα, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά. Στις επερχόμενες εκλογές πρόκειται να θέσω υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος με μια συγκεκριμένη παράταξη και επιθυμώ να είσαι αρωγός σ’ αυτή μου την προσπάθεια. Γιε μου,…
Διαβάστε Περισσότερα«Λέγε ό, τι Θες… Θα κατέβω κι ας αποτύχω» του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια
