-Πωπωπωπω…πώς γίναμε έτσι; Κοίτα πόσο απάνθρωπα χτυπάνε οι νεαροί τον σταθμάρχη!…άμα ήταν τα δικά μου παιδιά θα τους έκοβα τα χέρια…. -«Μαμά, θα ΄ρθεις να παίξουμε μαζί; Δεν έχω χρόνο τώρα παιδάκι μου..παίξε με το pc σου και μη με ζαλίζεις». – Δεν ντρέπονται λιγάκι…εμείς τους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας και εκείνα τα παλιοτόμαρα έχουν το θράσος να σηκώσουν το χέρι πάνω τους… -«Πρόσεξε κορίτσι μου… ό,τι σου πουν να κάνεις και μη φέρεις καμία αντίρρηση. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί τυφλή υπακοή. Αν αντιδράς θα βγεις εκτός παιχνιδιού» -Δεν υπάρχουν…
Διαβάστε ΠερισσότεραΜη πέφτουμε από τα σύννεφα- Του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια
