τίποτα το διαφορετικό» του εκπαιδευτικού Λάζαρου Κόλλια

6.50π.μ. Χτυπάει το ξυπνητήρι. Πρέπει να σηκωθώ. Η καθημερινότητα με περιμένει. Ξυπνάω τη σύζυγο. Τα παιδιά ως συνήθως τελευταία. Ετοιμαζόμαστε γρήγορα για το σχολείο. Λεπτά ησυχίας μέχρι να αποχωριστούμε και να τραβήξουμε τους δρόμους μας. Οι πρώτες μέρες μετά τις γιορτές είναι διαφορετικές. Ενέργεια, εκνευρισμός, επαναφόρτιση του οργανισμού. 8.00π.μ. Μετά τις καθιερωμένες ευχές των συναδέλφων για το νέο έτος ακολουθεί η συνήθης συζήτηση για την πανδημία. Αύξηση κρουσμάτων, αντιπαράθεση επιχειρημάτων για τον αόρατο εχθρό, απροσδιόριστο ενδιαφέρον για τους βαριά νοσούντες. Ευτυχώς, φέτος δεν ένιωσα «υποτιμητικά» για το πώς πέρασα τα…

Διαβάστε Περισσότερα